Als we over vijftien jaar terugkijken op deze wereldwijde financiële crisis zullen we tot de conclusie komen dat het economische beleid in de Eurozone veruit het slechtste was, zo stelt financieel geograaf Ewald Engelen in zijn nieuwste publicatie ‘Boekje voor Burgers’. Volgens Ewald Engelen ligt de crisis in de VS en in het Verenigd Koninkrijk al achter ons, maar blijft Europa vasthouden aan een destructief beleid van bezuinigen en begrotingsdiscipline. Landen die zich bij de Eurozone hebben aangesloten hebben een deel van hun soevereiniteit opgegeven, misschien in de hoop dat het onder de paraplu van een Europees beleid beter zou gaan.
In ‘Boekje voor Burgers’ houdt Ewald Engelen een aantal veel gebruikte argumenten voor meer Europese samenwerking kritisch tegen het licht. De financieel geograaf is van mening dat de er niet zoiets als de Europese Unie nodig is om op geopolitiek of economisch vlak stand te houden tussen grootmachten als de VS, China en Rusland. Een preview van het nieuwe boekje van Engelen kunt u hier vinden. Hieronder volgt een passage uit de introductie van het boek:
“Sinds het uitbreken van de eurocrisis eind 2009 ligt de Europese Unie (EU) steeds meer onder vuur. Zelfs in het gezagsgetrouwe Nederland, waar pas in 2005 met het referendum over het Constitutioneel Verdrag (‘Europa, best belangrijk’) de eerste tekenen van euroscepsis konden worden ontwaard, heeft de steun voor Europa, de Europese instellingen en de euro vijf jaar na dato een historisch dieptepunt bereikt.
Geen wonder. Het antwoord op de economische rampspoed dat de Europese politieke kaste heeft bedacht, is er een van begrotingstekortreductie über Alles. Ten koste van alles moet de kroon op de interne markt, de euro, worden gered. En omdat de crisis – alweer: volgens de Europese politieke kaste – is veroorzaakt doordat te veel landen in het verleden straffeloos de normen van het Verdrag van Maastricht (maximaal drie procent begrotingstekort, maximaal zestig procent staatsschuld) hebben kunnen overtreden, is onmiddellijke terugdringing van de tekorten en aanscherping van de normen geboden.
Met desastreuze gevolgen. Doordat in dit crisisverhaal gemakshalve werd vergeten dat de problemen niet publiek maar privaat, niet begrotingstechnisch maar vooral bancair van aard waren – kort: te grote, te kwetsbare banken en te hoge hypotheekschulden – veroorzaakten de bezuinigingen en lastenverzwaringen waarmee de regeringen in de eurozone hun begrotingstekorten probeerden terug te dringen grote macro-economische schade: krimpende bestedingen, stijgende werkloosheid, records aan faillissementen in het midden- en kleinbedrijf.”
h/t: MK10, dank voor de tip!
