Het komt niet vaak voor dat een verhaal over een vervalste goudbaar naar buiten komt. De vorige keer dat het grootschalig werd opgepakt was in 2010, toen er in Duitsland een 500 gram goudbaartje van Heraeus werd onderschept door een goudhandelaar. Dit baartje, dat afkomstig was van een niet nader genoemde bank, bleek van binnen ook vol te zitten met tungsten. Dit materiaal, ook wel wolfraam genoemd, is bijzonder hard en is zeer moeilijk te bewerken door de hoge smelttemperatuur. Maar omdat tungsten een bijna identieke dichtheid heeft als goud kan het materiaal worden gebruikt door vervalsers om gouden baren te 'bewerken'. Doordat goud heel erg zacht is kan een baartje door experts nauwkeurig vervalst worden, ook zonder zichtbare schade aan het oppervlak toe te brengen.
De vervalsers gingen ook dit keer zeer geraffineerd te werk. De goudbaar die nu is gevonden in het Verenigd Koninkrijk, een 1 kilo exemplaar van Metalor, bleek van de buitenkant niet te onderscheiden van een 'echt' exemplaar. De baar was 2 gram lichter dan normaal, maar werd met een oppervlakkige test op zuiverheid beoordeeld als zijnde 99,98% puur goud. Toen de baar doormidden werd gehakt werden de vijf tungsten staafjes zichtbaar, die als opvulling dienden voor goud dat eruit is geboord. Volgens de goudhandelaar die deze baar in handen kreeg is het gehalte aan tungsten ongeveer 30 tot 40 procent, waardoor deze nepper bij de goudsmelterij maar de helft zal opleveren van de ongeveer €41.000 die vandaag de dag moet worden neergeteld voor 1 kilo puur 99,99% goud.
De kwaliteit van de vervalsing was opmerkelijk goed, want de baar was vrijwel gelijk aan het oorspronkelijke gewicht en was op het oog en gehoor ook vrijwel niet te onderscheiden van een bonafide goudbaar van 1 kilo. Het is te verwachten dat dit soort vervalsingen op een grotere schaal worden uitgevoerd en dat er dus meer van dit soort baartjes circuleren in de wereld. Maar omdat het grootste gedeelte van het goud jarenlang ligt opgeslagen in kluizen en niet van zijn plek komt kan een vervalst exemplaar heel lang blijven circuleren tussen de echte baren.
We vragen ons af hoe het gesteld is met de echtheid van de goudbaren die liggen opgeslagen bij centrale banken en bij goudfondsen als het GLD. Hopelijk zijn al deze baren wel 100% echt goud, maar aangezien er geen grondige inspecties worden uitgevoerd op dit goud zullen wij daar als gewone burgers niet snel achter komen.
Romeinse denarius
Het 'knoeien' met goud en zilver is zeker niet nieuw, want door de monetaire geschiedenis heen zijn er al verschillende geldsystemen geweest waar het goud of zilver langzaam maar zeker uit de munten werd gehaald en werd vervangen voor een ander metaal. Door de jaren heen werden onze guldens en rijksdaalders ook met steeds minder zilver geslagen en sinds 1967 zit er helemaal geen zilver meer in ons muntgeld.
In het Romeinse rijk werden tekorten van de overheid ook gefinancierd door te knoeien met het geld, door het percentage zilver in de Romeinse denarius steeds wat terug te schroeven kon er met hetzelfde zilver steeds meer geld in omloop worden gebracht om de verzorgingsstaat en de oorlogsvoering te bekostigen.
Zilvergehalte Romeinse denarius werd door de jaren heen steeds lager om oorlogsvoering en verzorgingsstaat te bekostigen
In 2010 werd ook al eens een vervalste goudbaar ontdekt. Door de gestegen goudprijs wordt er meer goud verhandeld en komen vervalsingen aan het licht.
Met geluidsgolven kan elke vervalste goudbaar worden onderschept
