Marketupdate

Tag: obligaties

  • LMBA: ‘Goud meer liquide dan staatsobligaties’

    LMBA: ‘Goud meer liquide dan staatsobligaties’

    Goud is meer liquide dan de meeste staatsobligaties en heeft daarom geen risicoweging nodig. Dat concludeert de Londen Bullion Market Association (LBMA) op basis van nieuwe cijfers over de goudmarkt. Volgens de organisatie is het onterecht dat het edelmetaal dezelfde behandeling krijgt als andere grondstoffen, omdat goud aan de hoogste liquiditeitseisen voldoet.

    Met ingang van 2021 hanteert de Europese Unie nieuwe regels voor banken, waarin goud dezelfde risicoweging krijgt als andere grondstoffen. Dat betekent dat banken verplicht worden buffers aan te leggen wanneer zij goud in de portefeuille hebben. Deze buffers zouden nodig zijn om een neerwaarts prijsrisico af te kunnen dekken. Voor staatsobligaties hoeven banken echter geen buffers aan te houden, omdat die nog steeds als risicovrij worden bestempeld.

    ‘Goud meer liquide dan obligaties’

    De LBMA is van mening dat goud meer liquide is dan staatsobligaties en dat het edelmetaal daarom ook een risicovrije status zou moeten krijgen. De organisatie is van mening dat de goudhandel in Londen wordt belemmerd wanneer banken verplicht buffers moeten aanhouden. Volgens berekeningen van de LBMA heeft goud een amihud illiquiditeitsratio – een graadmeter van liquiditeit – van 0,000018, tegenover een ratio van 0,059 voor staatsobligaties en 0,188 voor bedrijfsobligaties. Een lager getal correspondeert in dit geval met een hogere mate van liquiditeit.

    Een hoge liquiditeit betekent dat het gemakkelijk is een bepaalde belegging te kopen of te verkopen. In tijden van stress droogt de liquiditeit van de meest speculatieve beleggingen op, omdat beleggers vluchten naar veiligheid. Staatsobligaties staan bekend als zeer liquide belegging, omdat deze relatief veilig zijn en omdat de markt voor dit schuldpapier zeer groot is. Maar als we de LBMA mogen geloven doet het edelmetaal niet onder voor staatsobligaties als het aankomt op liquiditeit.

    “Er is een zeer overtuigende zaak voor toezichthouders om edelmetalen te heroverwegen als zeer hoogwaardige en liquide bezitting, in het bijzonder goud”, zo verklaarde LBMA-directrice Ruth Crowell. De LBMA baseert zich op cijfers die sinds november vorig jaar worden verzameld op de goudmarkt van Londen en Zurich. Daarvoor werden er geen nauwkeurige cijfers bijgehouden en kon de LBMA zich alleen baseren op schattingen van het handelsvolume.

    Liquiditeitseisen

    Begin dit jaar werd een voorstel van het Europees Parlement om de risicoweging van goud te verlagen nog weggestemd. De LBMA begon toen cijfers te verzamelen om aan te tonen dat goud aan de hoogste liquiditeitseisen voldoet. De uitkomst hiervan is dat goud inderdaad een volwaardig alternatief is voor staatsobligaties en dat er voor banken geen reden is om buffers tegenover goud aan te houden.

    De deadline voor de Europese Bankenautoriteit (EBA) om aanbevelingen te doen loopt in april 2021 af. Dat is dezelfde maand waarop de nieuwe liquiditeitseisen van Basel III worden ingevoerd. Deze regels zijn bedoeld om de stabiliteit van de bankensector te waarborgen.

    De laatste jaren staat niet alleen de risicoweging van goud ter discussie, maar ook die van staatsobligaties. Eind 2017 publiceerde de Bank for International Settlements een paper met de vraag of staatsleningen geen risicoweging zouden moeten krijgen.

    Dit artikel verscheen eerder op Goudstandaard




  • Trumps kandidaat voor Fed pleit voor goud gedekte obligaties

    Judy Shelton, de kandidaat die door Trump naar voren is geschoven als bestuurslid bij de Federal Reserve, pleit voor een staatsobligatie gedekt door goud. Ze suggereerde dat de Amerikaanse overheid nieuwe converteerbare obligaties kan uitgeven, die aan het einde van de looptijd omgewisseld kunnen worden voor goud.

    “Waarom goud? Het hoeft toch geen goud te zijn? Omdat centrale banken in meer dan honderd landen goud aanhouden in hun internationale reserves lijkt het een goede neutrale reserve te zijn. En naar mijn idee een goede manier om politieke vijandigheid te ontwijken. Dus stel je eens een staatslening voor die als volgt werkt: Op de einddatum kan de bezitter van de obligatie ofwel de nominale waarde van de obligaties of een vooraf bepaalde hoeveelheid goud ontvangen.”

    Goud gedekte obligaties

    Het voorstel van Shelton is opmerkelijk, omdat goud al decennia lang geen rol van betekenis meer speelt in de financiering van de Amerikaanse tekorten. Sinds de ontkoppeling tussen de dollar en goud in 1971 is een dollarbewijs geen claim meer op goud. Met dit voorstel van Shelton zouden nieuwe Amerikaanse staatslening weer een waarde kunnen krijgen in termen van goud.




  • Is de obligatiebubbel de laatste bubbel?

    De rente op staatsobligaties zakte deze week naar een nieuw dieptepunt. Veel Europese landen kunnen daardoor bijna gratis of zelfs tegen een negatieve rente lenen. Waarom zijn beleggers bereid om tegen negatieve rente hun geld uit te lenen? Het is voor velen een raadsel, maar politicoloog Sander Boon legt uit dat het een logisch gevolg is van de manier waarop ons financiële systeem werkt.

    In deze presentatie voor het Beleggingsinstituut Event legt Boon uit dat staatsobligaties in de twintigste eeuw langzaam maar zeker de rol van goud hebben overgenomen als fundament van het financiële systeem. Staatsleningen worden binnen dit geldsysteem gewaardeerd als risicovrije bezittingen, die als onderpand gebruikt worden voor financiële transacties.

    Waarom staatsobligaties?

    Een consument kan zijn spaargeld zonder zorgen op een bankrekening parkeren, omdat zijn of haar vermogen tot €100.000 per bank gedekt wordt door het depositogarantiestelsel. Voor verschillende grote partijen in het financiële systeem – denk aan centrale banken, pensioenfondsen, verzekeraars en grote multinationals – worden banktegoeden niet gegarandeerd. Om die reden parkeren zij allemaal vermogen in staatsobligaties, omdat die zeer liquide zijn en een zeer laag tegenpartij risico kennen

    De consequentie daarvan is dat er binnen dit systeem een zeer grote vraag is naar veilig onderpand. En dat is volgens Boon de belangrijkste reden waarom de rente de afgelopen dertig jaar per saldo alleen maar omlaag is gegaan.

    “De interne dynamiek van dit systeem – de staatslening als veilig onderpand – zorgt er zowel in goede als in slechte tijden voor dat de rente omlaag gaat. In goede tijden omdat de economie groeit en de vraag naar onderpand toeneemt, in slechte tijden omdat de participanten in het financiële systeem vluchten naar veiligheid. De veiligheid van staatsleningen, want dat is het meest veilig. Dus dalende rente.”

    De extreem lage rente is niet alleen vervelend voor spaarders en pensioenfondsen, maar heeft ook andere maatschappelijk onwenselijke gevolgen. Boon zegt daar het volgende over.

    “Wat hier gebeurt is dat grote bedrijven en overheden kunnen lenen – gisteren kwam het CPB met een nieuw onderzoek ‘Bankier van de overheids’ dat banken de nieuwe ronde van financiering van de ECB gebruikten om staatsleningen te kopen van de eigen landen. Dus overheden kunnen altijd lenen, grote ondernemingen kunnen lenen. En uiteindelijk bij het MKB – waar de innovatie zit – kan niet worden geleend, omdat het risico voor banken daar juist te groot is. Er is dus een concentratiegevaar. Dus eigenlijk worden grote bedrijven groter, terwijl er bloedarmoede is in de reële economie.”

    Centrale banken zullen blijven stimuleren

    Volgens Boon zullen centrale banken er binnen hun mogelijkheden alles aan doen om de veiligheid van staatsobligaties te garanderen, omdat dat het fundament is waar ons huidige financiële systeem op is gebouwd. Ze weten dat staatsobligaties niet risicovrij zijn, maar zullen er toch alles aan doen om de markt daarvan te overtuigen.

    Centrale banken zijn daarom ook het meest bevreesd voor schulddeflatie, een situatie waarin het aanbod van ‘veilig’ onderpand krimpt. Dat gebeurde in de aanloop naar de crisis van 2008, toen bleek dat er veel herverpakte hypotheekleningen toch niet zo veilig waren als eerst werd aangenomen.

    “Schulddeflatie, het leeglopen van die laatste bubbel, is het grootste gevaar. Centrale banken zullen er alles aan doen en zullen ook de opdracht krijgen om die schulden nominaal in ieder geval – hopelijk reëel – als het moet in stand te houden. En dan is mogelijk de geldpers een remedie.”

    Goud als verzekering van je vermogen

    Volgens Boon doen vermogende particulieren en beleggers er goed aan om in deze onzekere tijden een kapitaalverzekering af te sluiten. Niet omdat het financiële systeem binnen een paar jaar gegarandeerd uit elkaar zal vallen, maar omdat er wel een kans is dat er grote schokken zullen plaatsvinden in het systeem.

    Met een kapitaalverzekering doelt Boon op het kopen van fysiek goud en zilver, omdat dat tastbare bezittingen zijn die zonder tegenpartij risico buiten het financiële systeem bewaard kunnen worden. Ook andere tastbare bezittingen als vastgoed, kunst en grond kunnen interessant zijn, maar die zijn lang niet zo liquide als fysiek edelmetaal. Boon raadt mensen af om papieren afgeleiden van goud te kopen, omdat die wél binnen het financiële systeem verhandeld worden en daardoor ook een tegenpartij risico dragen.

    Dit artikel verscheen eerder op Goudstandaard




  • Negatieve rente op $13 biljoen aan obligaties

    Afgelopen week steeg het totaal aan obligaties met een negatieve rente met $1,2 biljoen, nadat centrale banken in Europa en de Verenigde Staten de deur hadden opgezet voor meer monetaire stimulering. Nadat de Federal Reserve en de ECB bekend hadden gemaakt dat ze open staan voor een verlaging van de rente zakte ook de rente op staatsobligaties naar een nieuw dieptepunt.

    Op dit moment heeft meer dan $13 biljoen aan obligaties wereldwijd een negatieve rente, het hoogste niveau ooit. Het aanbod van negatief renderende obligaties groeide doordat de rente voor 10-jaars leningen van Oostenrijk, Zweden en Frankrijk negatief werd. De rente op Duitse en Japanse staatsobligaties, die al wat langer negatief is, bereikte deze week zelfs een nieuw dieptepunt.

    In Denemarken zakte ook de rente op schuldpapier met een looptijd van 20 jaar onder nul, waardoor bijna de volledige rentecurve daar negatief is. Alleen beleggers die voor 30 jaar hun geld uitlenen aan de Deens overheid krijgen nog een positief rendement, maar dat is nog zonder correctie voor de inflatie. Het reële rendement is dus nog veel lager.

    Meer dan $13 biljoen aan obligaties met negatieve rente (Bron: Bloomberg)

    Record aan obligaties met negatieve rente

    Volgens cijfers van Bloomberg heeft 40% van alle staatsobligaties in de wereld inmiddels een rente die lager ligt dan 1%. Maar het zijn niet alleen overheden die steeds goedkoper kunnen lenen, ook grote bedrijven krijgen vaker geld toe als ze geld willen ophalen. Volgens Bloomberg bestaat bijna een kwart van de totale markt voor bedrijfsobligaties op dit moment uit schuldpapier met een negatieve rente.

    Door de lage rente kunnen ook de minder kredietwaardige bedrijven makkelijk aan geld komen. Zo groeit ook de markt voor zogeheten ‘junk bonds’ de laatste jaren in een hoog tempo. Op dit moment heeft deze markt voor risicovol schuldpapier een omvang van $1,23 biljoen. Volgens cijfers van Bloomberg is dat een verdubbeling ten opzichte van het niveau van tien jaar geleden.

    Ook meer bedrijfsobligaties hebben nu negatieve rente (Bron: Bloomberg)

    Vlucht naar veilige havens

    De rente op staatsobligaties daalt door een vlucht naar veilige havens. Institutionele beleggers als pensioenfondsen en verzekeraars, maar ook de grote beleggingsfondsen, parkeren een deel van hun vermogen in staatsleningen. Die zijn het meest liquide in tijden van crisis en zijn minder risicovol dan beleggingen in bijvoorbeeld aandelen.

    Beleggers zien de uitspraken van de Federal Reserve en de ECB eerder deze week als een aanwijzing dat de economie er niet zo sterk voor staat als eerder werd gedacht. Sommige analisten verwachten zelfs dat de ECB volgend jaar haar opkoopprogramma zal hervatten. Dat betekent dat de schaarste aan schuldpapier toeneemt en dat de rente nog verder zal dalen.

    Dit artikel verscheen eerder op Goudstandaard

  • ECB dringt aan op Eurobonds

    ECB dringt aan op Eurobonds

    De ECB heeft deze week opnieuw een pleidooi gehouden voor de introductie van Eurobonds. De vice-president van de centrale bank, Luis de Guindos, sprak tijdens een conferentie met de Europese Commissie over de noodzaak van een nieuw ‘risicovrije’ financieel instrument dat beleggers kunnen aanhouden als alternatief voor staatsobligaties van landen. Het voorstel is omstreden, omdat de noordelijke landen van de muntunie vrezen voor een transferunie.

    Als Europese landen gezamenlijk staatsobligaties uitschrijven zijn ze minder kwetsbaar voor de grillen van de financiële markten. Problemen zoals tijdens de Europese schuldencrisis van een aantal jaar geleden zouden dan minder snel voorkomen. Omdat landen gezamenlijk garant staan voor de schulden zullen beleggers niet meer massaal schuldpapier van minder kredietwaardige landen in de verkoop doen. Zo kan voorkomen worden dat een land als Griekenland haar toegang tot de kapitaalmarkt verliest.

    Tekort aan veilig schuldpapier

    Sinds het uitbreken van de financiële crisis is er een structureel tekort aan veilig schuldpapier. Dat is een probleem, omdat staatsleningen met een triple A kredietstatus als onderpand gebruikt worden voor financiële transacties. Voor de crisis was er een groter aanbod van hoogwaardig schuldpapier, omdat meer landen toen een hoge kredietstatus hadden. Ook werden herverpakte hypotheekleningen tot het uitbreken van de kredietcrisis nog als veilig onderpand gezien.

    De lancering van Eurobonds kan het tekort aan ‘veilig’ onderpand verlichten en beleggers een liquide instrument geven om vermogen in te parkeren. Volgens ECB bestuurslid Benoit Coeuré kunnen gezamenlijke obligaties ook de monetaire unie en de internationale rol van de euro versterken. Toch heeft een dergelijk besluit ingrijpende gevolgen. Gezamenlijk schulden uitgeven betekent namelijk ook dat landen samen verantwoordelijkheid dragen voor een degelijk fiscaal beleid.

    De introductie van Eurobonds zal dus gepaard moeten gaan met meer Europees toezicht op het begrotingsbeleid van landen. Ervaringen uit het verleden zijn weinig hoopgevend, want onder het Stabiliteits- en Groeipact hielden verschillende grote landen zich ook al niet aan de begrotingsregels. Ook probeerde Italië zich vorig jaar te onttrekken aan de Europese begrotingsregels. Zo lang er geen garantie is dat landen zich allemaal aan de regels houden blijft het risico van een transferunie bestaan.

    Eurobonds

    Volgens de vicepresident van de ECB moet er een open discussie plaatsvinden over Eurobonds. Hij zei daar het volgende over.

    “We zouden niet bang moeten zijn voor een open discussie over de noodzaak van een Europese veilige obligatie. Mits goed ontworpen kan een dergelijke Europese obligatie een referentiepunt worden voor investeerders in de Europese kapitaalmarkt. Daarmee verminder je het risico van een kapitaalvlucht tussen nationale staatsobligaties binnen de Eurozone. Ook verminder je het risico op de bankbalansen.”

    De ECB krijgt er volgende maand met Philip Lane een nieuwe voorstander van Eurobonds bij. Hij zal Peter Praet opvolgen als hoofdeconoom van de centrale bank. Lane heeft vorig jaar al een opzetje gemaakt over hoe een dergelijke lening eruit kan zien.

    Eerder deze maand hield ook Vítor Constâncio, voormalig vice-president van de Europese Centrale Bank, een pleidooi voor gezamenlijke uitgifte van schuldpapier. Zie ook dit artikel voor meer informatie.

    Dit artikel verscheen eerder op Goudstandaard




  • Levert een 60/40-beleggingsstrategie nog altijd een beter rendement?

    De afgelopen twee decennia zijn tumultueus verlopen voor beleggers. In de afgelopen twintig jaar hebben beleggers twee van de grootste crashes op de aandelenmarkt meegemaakt. Zij willen daarom rendementen veiligstellen en verliezen voorkomen. Dat is de reden waarom veel beleggers een 60/40 portefeuille hebben, waarbij 60% van de beleggingen in risicovollere assets – met een doorgaans hoger rendement – en 40% in staatsobligaties wordt belegd. Maar levert een 60/40-strategie nu ook nog voordelen op, vraagt Claire Walsh, Personal Finance Director bij Schroders, zich af.

    Rendementen uit het verleden…

    Uitgangspunt is dat een 60/40-strategie vergelijkbare rendementen oplevert als aandelen, maar met een lagere volatiliteit. Walsh heeft onderzoek gedaan naar de rendementen over de laatste dertig jaar, gebaseerd op een 60/40-strategie. Daarbij keek de Britse vermogensbeheerder naar volatiliteit en rendement. Het blijkt dat inderdaad de volatiliteit beperkt blijft, terwijl er met een dergelijke strategie een superieur rendement behaald is.

    Een belegger die eind 1988 voor $1.000 belegde in drie verschillende strategieën, zou na dertig jaar verschillende rendementen hebben behaald.

    • $1.000 in uitsluitend aandelen, levert een rendement op van 7,2% per jaar ($7.554)
    • $1.000 in staatsobligaties, levert een rendement op van 6,2% per jaar ($5.806)
    • $1.000 in een 60/40 portefeuille, levert een jaarlijks rendement op van 7,5% ($8.091)

    Een 60/40-strategie kan betere rendementen opleveren. Aandelen is MSCI World en obligaties is de Amerikaanse 10-jaars rente (Bron: Schroders)

    Het geheim van een succesvolle 60/40-strategie: jaarlijks herbalanceren

    Om de strategie goed te laten werken moet minimaal eenmaal per jaar de portefeuille worden aangepast, zodat de verhouding op 60/40 blijft. Dit noemt men herbalanceren. In de praktijk komt het neer op verkopen van goed presterende assets en herbeleggen in de achterblijvers. In het ideale geval maken dan de minder presterende assets een inhaalslag en verbeteren zij het rendement, terwijl de volatiliteit beperkt blijft.

    Werkt de 60/40 strategie nog altijd?

    De ultra lage rentestanden van de laatste jaren en het monetaire beleid hebben echter de rendementen verstoord. Dit beleid heeft geleid tot een laag rendement op staatsobligaties. Een belegging in staatsobligaties in 2008 zou slechts een rendement van 2,5% hebben opgeleverd, terwijl aandelen over dezelfde periode 10,3% gerendeerd hebben. Op dit moment levert een 60/40 portefeuille niet het rendement op zoals historisch gebruikelijk was.

    In 2013 pleitte Warren Buffett voor een 90/10 strategie. Die zou sindsdien zeker goed hebben gepresteerd, omdat de MSCI World index sinds het dieptepunt in 2009 met 242% gestegen is. Maar een dergelijke overwogen positie in aandelen is zeer risicovol.

    Psychologisch voordeel

    Walsh ziet vooral een psychologisch voordeel in een strikte 60/40-strategie, al is die momenteel minder effectief dan in het verleden het geval was. Het regelmatig herbalanceren voorkomt enkele klassieke beleggersfouten, zoals het verkopen op de bodem en kopen op de top van de markt. Herbalanceren biedt beleggers een zekere rust.

    Lees meer in het artikel “Can a 60/40 split portfolio deliver better outcomes?“, van Claire Walsh, Personal Finance Director bij Schroders




  • Federal Reserve overweegt nieuwe variant van monetaire stimulering

    Federal Reserve overweegt nieuwe variant van monetaire stimulering

    De Federal Reserve overweegt een nieuwe vorm van monetaire verruiming. Twee economen van de Amerikaanse centrale bank schreven nieuwe papers, waarin ze pleiten voor een versoepeling van het opkoopprogramma. Zo moeten banken zelf de mogelijkheid krijgen om staatsobligaties om te wisselen voor reserves en vice versa. Dit betekent dat de centrale bank in goede tijden sneller haar balanstotaal kan terugdringen, terwijl banken in onzekere tijden makkelijker staatsobligaties met de centrale bank kunnen ruilen voor nieuwe reserves.

    Deze nieuwe vorm van QE wordt door de centrale bank uitgelegd als een instrument om het balanstotaal van de Federal Reserve sneller af te bouwen, maar het werkt natuurlijk ook de andere kant op. Het zou namelijk betekenen dat de centrale bank op ieder gewenst moment banken van liquiditeit kan voorzien en niet alleen in tijden van crisis. Een gevaarlijke ontwikkeling, omdat beleggers dan niet meer goed kunnen inschatten of de financiële markten zelfstandig kunnen blijven opereren. Het kan een vals signaal van liquiditeit afgeven, omdat de centrale bank dan garant staat als ‘lender of last resort’.

    Tijdens eerder stimuleringsprogramma’s bepaalde de Federal Reserve de omvang en de timing van haar opkoopprogramma, maar bij dit nieuwe voorstel komt het initiatief bij de banken te liggen. Zij kunnen dan op ieder gewenst moment staatsobligaties omwisselen voor reserves en omgekeerd. Het is een marktgedreven vorm van quantitative easing, dat in tijden van crisis zeer onvoorspelbare effecten kan hebben.

    Balanstotaal Federal Reserve sinds 2004

    Federal Reserve verliest de controle?

    De Federal Reserve begon in 2017 met het afbouwen van haar balanstotaal, door een deel van het schuldpapier op de balans niet opnieuw door te rollen. Tot op heden heeft de centrale bank op die manier haar balans met bijna $500 miljard weten terug te brengen tot ongeveer $4 biljoen.

    Deze ontwikkeling liep parallel aan de oplopende spanningen in het financiële systeem, maar was niet de belangrijkste oorzaak voor de plotselinge crisis. Toen de dollarliquiditeit eind vorig jaar opdroogde zorgde dat voor een acute stress op de financiële markten. De Federal Reserve besloot daarom af te zien van de geplande renteverhoging. Ook werd besloten om met ingang van september te stoppen met het afbouwen van de balans. De laatste geruchten wijzen nu op een renteverlaging bij de Amerikaanse centrale bank.

    Ook opvallend is dat de effectieve Federal Funds rate al een paar weken hoger is dan de rente die de centrale bank betaalt over de overtollige reserves (Interest on Excess Reserves). De rente op overtollige reserves is een instrument dat de centrale bank gebruikt om de rente binnen de door haar gewenste bandbreedte te houden. Volgens Sander Boon van Geotrendlines kunnen we hieruit afleiden dat dit beleidsinstrument van de Federal Reserve niet meer naar behoren werkt.

    “De Interest on Excess Reserves wordt door de Fed gepresenteerd als een renteplafond. Het is dus opmerkelijk dat de Fed Funds zich al een tijdje boven het plafond bevindt. Het duidt erop dat de Federal Reserve geen echte controle meer heeft over de korte rente.”

    Federal Funds rate ligt al weken hoger dan rente op overtollige reserves (Bron: Bank of America Merrill Lynch, Bloomberg)

    Dit artikel verscheen eerder op Goudstandaard




  • Wie het laatst lacht, lacht het best

    Aandelenbeleggers zijn naar hun aard onverbeterlijke optimisten. Volgens humeurige obligatiebezitters is dat optimisme gebaseerd op een combinatie van onwetendheid en een te groot zelfvertrouwen. Het mag dus niet verbazen dat de kijk op de wereld van aandelen- en obligatiebezitters scherp uiteenloopt.

    De aandelenbezitter beziet de huidige stand van zaken met hernieuwd vertrouwen. Koersen stijgen weer, evenals de prijs van verschillende grondstoffen. Dat wijst erop dat de aandelenmarkt denkt dat de huidige zwakte slechts tijdelijk is en dat er in de loop van het jaar weer de vaart in komt. Daar staat een heel andere kijk tegenover. Wereldwijd is schuldpapier met een negatief rendement opgelopen tot een waarde van $9 biljoen. De obligatiebelegger heeft er blijkbaar weinig vertrouwen in dat de voorspelde groei en oplopende inflatie inderdaad werkelijkheid worden.

    Stijging aandelenmarkt

    Deze scherpe tegenstelling heeft gevolgen. Veel beleggers zien er toch maar van af om in te spelen op het herstel van het begin van 2019. De uitzondering is China. Zowel voor als na het toelaten van Chinese aandelen tot de MSCI Emerging Market Index, stroomde heel veel geld naar de Chinese aandelenmarkten. Die aandelenmarkten doen het dan ook uitstekend. Over het algemeen gaat er echter meer geld de aandelenmarkten uit, dan ernaartoe stroomt, zo hebben analisten becijferd. Welbeschouwd drijft Wall Street op de terugkoop van eigen aandelen door bedrijven.

    Er is genoeg reden om je zorgen te maken. Ondanks alle oorspronkelijk optimisme schiet het niet echt op met het oplossen van het handelsgeschil tussen de VS en China. Daarmee is de vraag gerechtvaardigd hoe reëel de bloei van de Chinese aandelenmarkten is. Fondsmanagers hebben er niet zoveel vertrouwen in, zo blijkt. Het aantal defensieve aandelenposities is hoog en rendementen op obligaties verkeren in een diepe winterslaap. Los van bezorgdheid over geopolitieke problemen, kijkt de fondsmanager ook met zorg naar de economische ontwikkelingen. Een zwakke Amerikaanse economie zou tot gevolg kunnen hebben dat de prestatie van Amerikaanse aandelen meer en meer gaat lijken op die van de rest van de wereld.

    Europese aandelen blijven achter

    De afgelopen tien jaar lieten Amerikaanse aandelen en aandelenbeurzen de rest van de wereld ver achter zich. Een van de resultaten is wel dat Amerikaanse aandelen nu duur lijken. De koers/winst verhouding van de S&P 500 voor 2019 bedraagt pakweg 17x, terwijl de FTSE All World Index, zonder de VS, niet verder komt dan 12x.

    Die kloof is de afgelopen jaren geleidelijk verbreed en dat is enerzijds te danken aan de opmars van de Tech-aandelen en anderzijds te wijten aan het slecht presteren van de financials in bijvoorbeeld Europa en de opkomende markten. De Stoxx banks index is heel goedkoop gelet op zijn boekwaarde. Die komt al sinds 2007 niet meer boven 1. Dat is misschien ook wel het beste bewijs dat er veel mis is met de bankensector in Europa. Beleggers hebben allermist de behoefte de vingers te branden aan de sector.

    Zijn Amerikaanse aandelen duur?

    De vraag is nu of Amerikaanse aandelen duur zijn en daarom toch maar beter ten faveure van goedkopere markten vermeden kunnen worden? Dat is beslist niet het geval, als we kijken naar de return on assets. Dan is de S&P 500 een absolute uitblinker!

    Blijkbaar is de hogere waardering van Amerikaanse aandelen gerechtvaardigd, omdat Amerikaanse bedrijven betere vooruitzichten hebben en waarschijnlijk meer profijt sullen trekken van technologische innovaties. Daardoor kunnen ze hun positie verdedigen en verder uitbouwen. Wie die stelling onderschrijft, kiest voor een overweging van Amerikaanse aandelen.

    Dat neemt niet weg, zoals eerder gezegd, dat er reden voor zorgen blijft. Het is helemaal niet uitgesloten dat er een correctie aan zit te komen. Bij de huidige lage rentestand kan de correctie wel eens meevallen, waardoor ook in de komende periode aandelen het beter zullen doen dan vastrentende waarden.

    Door de huidige extreem lage yields op schuldpapier kan het nettorendement op bijvoorbeeld de Treasury ongeveer 0% bedragen. Zelfs als het nettorendement op Amerikaanse aandelen in de komende jaren met een derde terugloopt, dan nog verslaan ze de concurrerende vermogensklassen en aandelenmarkten met gemak! Wie het laatst lacht, lacht het best!

    Cor Wijtvliet

    corwijtvliet-logo

    Deze bijdrage is afkomstig van www.corwijtvliet.nl

    Tot slot:

    • Hebt u opmerkingen en/of vragen? Mail ze gerust aan: [email protected]
    • Of via mijn twitteraccount: @wijtvliet
    • Voor meer door mij geschreven artikelen bezoekt u mijn website: www.corwijtvliet.nl
    • Of bezoek www.Beurshalte.nl
    • Ontvangt u het Cor Wijtvliet Journaal niet rechtstreeks? Abonneert u zich dan hier!

    Vindt u deze columns van Cor Wijtvliet interessant, dan kunt voor €25 per jaar donateur worden van het CorWijtvlietJournaal. Ook kunt u een geheel vrijwillige bijdrage overmaken naar NL14RABO0156073676, ten name van Wijtvliet Research.

    Donateurs krijgen niet alleen zonder vertraging het CorWijtvlietJournaal in hun mailbox, maar kunnen ook rekenen op een wekelijkse extra nieuwsbrief met vijf beleggingstips van Cor Wijtvliet. Neem voor meer informatie contact op met Cor Wijtvliet via het hierboven genoemde mailadres.




  • De belegger is op zoek naar de nooduitgang

    Aan het eind van 2017 deed het op de internationale beurzen weer weldadig aan. In alle belangrijke regio’s van de wereld groeide de economie gestaag. Het beleid van centrale banken was nog steeds mild tot zeer mild te noemen, waardoor de rente overal ter wereld laag bleef.

    In een jaar tijd kan echter veel veranderen. Al in februari tuimelden totaal onverwacht wereldwijd de koersen. Al snel volgde herstel en beurzen leken op weg naar nieuwe records. Toch bleef onderhuids de twijfel knagen. In de VS verhoogde de Fed met een zekere regelmaat de rente en op politiek gebied groeiden internationaal de spanningen. In oktober konden beleggers hun twijfel niet langer de baas en tuimelden de koersen opnieuw en sindsdien overheerst de volatiliteit op de beurzen.

    Dat begint zijn tol te eisen. Het rendement op kortlopend Amerikaans schatkistpapier heeft een niveau bereikt dat overeenkomt met het gemiddelde rendement van de wereldwijde obligatiemarkten. Dat is voor de eerste keer sinds de financiële crisis. Afgelopen week steeg het rendement op de driemaands Treasury naar een niveau van 2,42%. Dat rendement is al bezig aan een opmars sinds de Fed in 2015 aankondigde de rente te gaan verhogen. Het huidig rendement is het hoogste in meer dan 11 jaar. Voor beleggers is de driemaands Treasury nagenoeg hetzelfde als cash.

    Rente op veilige staatsleningen even hoog als die van bedrijfsobligaties (Bron: Financial Times, Bloomberg)

    Sentiment beleggers slaat om

    De aanhoudende stijging van dit rendement is tekenend. Het rendement op obligaties is sinds het midden van 2016 geleidelijk gaan stijgen. Een verkrappend beleid van de Fed en een breed wereldwijd economisch herstel waren de belangrijkste aanjagers. Maar het sentiment is duidelijk omgeslagen als we kijken naar de trend in de Bloomberg Barclays Multiverse Index. Dit is de brede benchmark voor obligaties uitgegeven door overheden en landen overal ter wereld. Het rendement daalde afgelopen week naar 2,41%.

    Het ziet er met andere woorden naar uit dat 2018 het jaar van de omslag is. In dit jaar is het beleid van de Fed van verruimend definitief verkrappend geworden en de ECB is ook druk doende de eerste stappen in die richting te zetten. Het resultaat van deze fundamentele beleidswijziging is dat Treasury Bills inmiddels een hoger rendement genereren dan aandelen, obligaties en grondstoffen. Als de schijn niet bedriegt dan kan dit in 2019 ook het geval zijn. Als dit het geval is, wordt 2019 een moeilijk jaar voor de financiële markten. Beleggers hebben immers een duidelijke voorkeur voor cash. Het betekent niet meer of minder dan dat beleggers allesbehalve bereid zijn om risico’s te lopen.

    Belegger mijdt risicovolle beleggingen

    Dat beleggers steeds meer risico’s uit de weg gaan, blijkt ook uit ontwikkelingen op de markt voor bedrijfsobligaties. De beleggers zien de rentekosten voor bedrijven oplopen, terwijl de kwaliteit van het papier verslechtert. In de VS heeft al 25% van de junk bonds een B-waardering of lager, tegenover 17% vier jaar geleden. Volgens kredietbeoordelaar S&P is dit het hoogste percentage sinds het rampjaar 2009.

    Veel papier met de laagste waardering is alleen maar op de markt gekomen, omdat in de afgelopen jaren beleggers wanhopig op zoek waren naar rendement. Het vervelende voor bezitters van dit papier is de sterk toegenomen kans dat het misgaat met de uitgevers ervan. Maar ook het wantrouwen ten aanzien van investment grade papier neemt snel toe. Daarom eisen beleggers een premie voor het bezit ervan. Dat vertaalt zich in een oplopende spread tussen investment grade bedrijfsobligaties en overheidspapier dat zeer weinig risico wordt toegedicht.

    De Bank of America Merryl Lynch fixed income Indices laten zien dat de spread naar 149 basispunten is toegenomen, tegenover 87 basispunten in februari. Naarmate de kwaliteit van de bedrijfsobligatie slechter wordt, loopt de spread verder op. De spread voor Triple C-schuldpapier is sinds september met 257 basispunten omhoog gesneld. De huidige pieken liggen echter nog steeds onder de piek van 2014 – 2015. Toen stortte de oliemarkt in. Ook liggen de pieken nog steeds onder het niveau van de zomer van 2011, toen de markt heftig in beweging was.

    Dat laatste mag een geruststelling heten, maar dat is ook alles. De sombermannen onder de analisten voorzien dat overheidspapier in 2019 misschien 1% rendement gaat opleveren, aandelen waarschijnlijk niets.

    Cor Wijtvliet

    corwijtvliet-logo

    Deze bijdrage is afkomstig van www.corwijtvliet.nl

    Tot slot:

    • Hebt u opmerkingen en/of vragen? Mail ze gerust aan: [email protected]
    • Of via mijn twitteraccount: @wijtvliet
    • Voor meer door mij geschreven artikelen bezoekt u mijn website: www.corwijtvliet.nl
    • Of bezoek www.Beurshalte.nl      
    • Ontvangt u het Cor Wijtvliet Journaal niet rechtstreeks? Abonneert u zich dan hier!

    Vindt u deze columns van Cor Wijtvliet interessant, dan kunt voor €25 per jaar donateur worden van het CorWijtvlietJournaal. Ook kunt u een geheel vrijwillige bijdrage overmaken naar NL14RABO0156073676, ten name van Wijtvliet Research.

    Donateurs krijgen niet alleen zonder vertraging het CorWijtvlietJournaal in hun mailbox, maar kunnen ook rekenen op een wekelijkse extra nieuwsbrief met vijf beleggingstips van Cor Wijtvliet. Neem voor meer informatie contact op met Cor Wijtvliet via het hierboven genoemde mailadres.




  • Rusland schrijft obligaties in euro uit

    Rusland schrijft obligaties in euro uit

    Rusland is van plan nieuwe staatsleningen uit te schrijven die in euro’s genoteerd staan, zo meldt de Financial Times. De nieuwe obligaties hebben een looptijd van zeven jaar en zullen naar verwachting tegen een rente van ongeveer 3% worden aangeboden. Het is voor het eerst in jaren dat Rusland weer geld leent in euro’s, waarmee het land anticipeert op de dreiging van nieuwe Amerikaanse sancties.

    De Russische president Poetin heeft het Kremlin en verschillende staatsbedrijven opgeroepen om hun afhankelijkheid van de dollar te verkleinen. Door de verslechterde relatie met de Verenigde Staten ziet Rusland meer risico’s in het lenen van dollars, zoals de dreiging van nieuwe sancties. In het Amerikaanse Senaat overweegt men een nieuw wetsvoorstel dat Moskou moet verhinderen om leningen in dollars uit te schrijven of om geld te lenen van investeerders in de Verenigde Staten.

    Door geld te lenen in euro omzeilt Rusland eventuele sancties. Het besluit om geld te lenen in euro’s is ook goed te verantwoorden als je bedenkt dat Europa een belangrijke afzetmarkt is voor olie en gas. Met de levering van energiebronnen aan Europa haalt Rusland de euro’s binnen waarmee ze de schulden kan afbetalen.

    Deze bijdrage is afkomstig van Geotrendlines




  • Beleggers laten Amerikaanse staatsleningen links liggen

    Beleggers lieten het deze week massaal afweten bij een veiling van $37 miljard aan Amerikaanse staatsleningen. De vraag naar de Treasuries met een looptijd van 3 jaar kwam in verhouding tot het aanbod zelfs uit op het laagste niveau sinds 2009. Iets minder dan 48% van het totale aanbod van schuldpapier werd via banken verkocht aan beleggers, terwijl partijen die rechtstreeks op de obligatieveiling bieden slechts 3% voor hun rekening namen. Dat is veel minder dan het gemiddelde van 10,5% die normaal op deze manier wordt gekocht.

    De tegenvallende resultaten van deze obligatieveiling zijn het gevolg van een combinatie van factoren, zo schrijft de Financial Times. De tussentijdse verkiezingen in de Verenigde Staten en het relatief grote bedrag dat de Amerikaanse regering in korte tijd probeert op te halen droegen bij aan de tegenvallende opkomst op de obligatieveiling. Na de slecht verlopen veiling van 3-jaars leningen volgt vandaag een veiling van $27 miljard aan staatsleningen met een looptijd van 10 jaar en woensdag een veiling van $19 tot $30 miljard aan obligaties met een looptijd van 30 jaar.

    Stijgende rente

    De afgelopen twee jaar is de rente op Amerikaanse staatsleningen sterk gestegen. Beleggers maken zich meer zorgen over de houdbaarheid van de staatsschuld en vragen een hogere vergoeding door de renteverhogingen van de Federal Reserve. Zo is de rente op de Treasuries met een looptijd van drie jaar sinds de zomer gestegen van 1,5% naar 3%. In 2012 en 2013 kon de regering in Washington zelfs voor minder dan 0,4% geld lenen op de obligatiemarkt.

    De rente op Amerikaanse staatsobligaties is de laatste jaren sterk gestegen, maar staat nog niet zo hoog als tien of twintig jaar geleden. Toch is dat geen reden om je minder zorgen te maken, want de totale staatsschuld is in die periode ook flink opgelopen. Dat betekent dat een procentpunt rentestijging nu veel harder aankomt dan toen. De rente die de regering betaalt over haar staatsschuld van meer dan $21 biljoen bedraagt nu al meer dan $500 miljard, maar kan volgens schattingen binnen tien jaar verder oplopen tot $900 miljard. Dat is volgens de New York Times meer dan wat het land momenteel uitgeeft aan defensie.

    Rente op Amerikaanse staatsobligaties is de laatste maanden sterk gestegen (Bron: CNBC)

    Volg Marketupdate nu ook via Telegram

    Waardeert u de artikelen en analyses op onze site, steun ons dan met een eenmalige of periodieke donatie. Met uw donatie kunnen we mooie artikelen blijven schrijven en worden we minder afhankelijk van inkomsten uit advertenties. Klik hier om te doneren!