Inkomensongelijkheid

Na de Weimar periode en de 1929 beurstop plus crash, zien we opnieuw dat de top 10% inkomens sterk stijgen terwijl 90% van de inkomens moet inleveren! Een groeiende inkomensongelijkheid dus…

Groeiende inkomensongelijkheid in de laatste dertig jaar

Meer dan waarschijnlijk zal de geschiedenis zich herhalen. Het Westen zit nu gevangen in z’n astronomisch groot schuldenweb. Logisch dat Europa en de Verenigde Staten naar een manier zoeken om uit deze moordende ‘catch-22’ te geraken. Kunnen de top 10% vermogenden nog veel langer blijven feesten en ontsnappen aan de taxman!? De blauwdrukken (templates) voor bail-in’s worden nu in wetten gegoten. De schuld-staten zitten op hun bail-out tandvlees. Het verder zwaarder belasten van de 90% meerderheid werkt nu economisch contra-productief. Verdere monetaire expansie is economisch zinloos.

De top 10% vermogens moeten dus responsabiliserend inleveren om de schuldgroei te temperen. Dit zal véél lastiger zijn dan het crescendo belasten van de 90% consumptie meerderheid. De 10% vermogenden claimen dat ze nog steeds de moter van de welvaart zijn. Ze blijven de brandstof van de monetaire expansie opeisen. Hoe kan hier nog een werkbaar compromis uit groeien!?

Schulden zijn in verhouding tot het GDP explosief gestegen

Inkomensongelijkheid neemt toe

De 1929 beurstop situeerde zich tussen twee wereldoorlogen (interbellum). Voorlopig blijven we van een derde wereldoorlog nog gespaard en beperkt het zich tot asymmetrische oorlogsvoering. Waar ligt de grens in het vreedzame compromis tussen de inhalige staat en z’n 10% inhalige vermogenden!? Dit slaat natuurlijk op *monetaire expansie* en verdeling van de rijkdom (rijkentaks).

De optimisten geloven in de goede afloop van deze catch-22 toestand. Daarom blijven ze ook met z’n allen IN het systeem van schuld gedreven politieke economie, terwijl dit systeem uitholt… Oplopende schulden betekent meer lasten en meer lasten betekent minder consumptie & productie economie. In 2014 gaat men proberen om de kool en de geit te sparen met wat mini-tapering en met het behoud van lage (zero) rente. Balanceren op een héél slap koord. Niet in het minst omdat de Chinese geldcreatie duizelingwekkend blijft oplopen.

Met een beetje historisch systeem inzicht gaat men zich uiteindelijk toch afvragen hoe opportuun het nog is om nog langer in het systeem te blijven, met spaarpot en vermogen. Blijft de financiële industrie nog langer een betrouwbare Store of Value?

Onderstaand 200 jaar plaatje is misschien inspirerend:

Prijsinflatie in de VS sinds 1819

1971 > Het moderne keerpunt volgend op Weimar 1929. Het is de snel toenemende divergentie tussen prijsinflatie en hard currency als pseudo waardeopslag. Niets in deze historische grafieken geeft ook maar enig aanduiding dat koersverandering mogelijk zou zijn. Alles evolueert sneller naar nog grotere extremen tot de mens z’n vernietigingsdrang weer opkomt. De meest vruchtbare grond is lava van vulkaan uitbarsting…

Goudwaarde zal groeien op de grond van een economisch massagraf.

Door: 24 karaat

Disclaimer: De artikelen van gastschrijver 24 karaat zijn op persoonlijke titel geschreven en hoeven daarom niet altijd de visie van Marketupdate te vertegenwoordigen. Marketupdate geeft geen beleggingsadvies en de artikelen van 24 karaat moeten ook niet als zodanig worden aangemerkt. Marketupdate heeft geen geld ontvangen of betaald voor de bijdragen van 24 karaat.