In het vorige deel van de Gold Trail behandelden we een aantal quotes van ‘Another’ uit 1998. Daarin legde hij uit dat mensen van kinds af aan gewend zijn geraakt alle waarde uit te drukken in papiergeld. Daardoor vertroebelt hun blik op wat werkelijke waarde is. In dit deel van de vertaling borduren we daarop voort. We bespreken de hyperinflatie van de dollar die reeds heeft plaatsgevonden en de papieren goudmarkt die de rol speelde op dat te maskeren.
Lees ook eerdere delen van de Gold Trail op Marketupdate:
Deel VIII: Crash van de papieren goudmarkt
FOA (17 maart 2000): We bereiken nu een tijdperk waarin zich een “valutaoorlog” zal ontketenen. Alles wat hieraan vooraf ging was slechts een periode van voorbereiding voor de bouw van een nieuwe alternatieve valuta. De jaren die we hieraan besteed hebben waren bedoeld om de wereld een ontsnappingsmedium te bieden voor het moment waarop de dollar eindelijk in hyperinflatie komt.
Weinig beleggers kunnen ‘bevatten’ dat de dollar in werkelijkheid al ‘ge-hyperinflateerd’ is, maar zonder het effect van hogere prijzen. Jaren van begrotingstekorten, teveel lenen en schuldexpansie hebben de illusie gecreëerd dat de dollar immuun is voor prijsinflatie. Die illusie is zichtbaar in ons gigantische handelsbalanstekort, dat jaren lang blijft aanhouden zonder enig negatief effect op de wisselkoers van de dollar. Het is overduidelijk dat andere beleggers – dus niet de centrale banken – de dollar ondersteunden, zonder te weten dat ze meespeelden in een stervend geldsysteem.
De enige reden waarom we de inflatie van de dollar niet terug zagen in de prijzen van alledaagse goederen was de steun van andere centrale banken voor onze munt middels interventie op de valutamarkt. Zoals ik heb laten zien in mijn andere artikelen was deze steun op zijn best ingewikkeld te noemen en duurde deze 15 tot 20 jaar. Het wordt nog steeds gedaan met een doel. Dat doel is om de dollar te ondersteunen voor wereldwijde economische handel, zodat we niet allemaal in een diepe depressie terecht zouden komen. Inderdaad, de steunpilaar voor dit systeem was een alsmaar uitdijende monetaire basis van dollars. Er is simpelweg geen andere manier om oude dollarschulden te betalen zonder deze monetaire expansie.
Dit hele lange termijn proces was zeer duidelijk voor een paar grote financiële spelers, omdat die zich aan het voorbereiden waren voor het einde van de dollar als reserve. Hun strategie bestond uit een aantal verschillende elementen. Eén daarvan was om over een lange termijn fysiek goud te kopen. Het andere was de acceptatie dat alle handel en investeringen uiteindelijk een transitie zouden maken weg van de dollar. Om daarom voorbereid te zijn begonnen zij hun papieren bezittingen en bedrijfstransacties in andere valuta uit te drukken (de euro neemt veel van deze transitie stroom over). Dit hebben ze gedaan omdat, wanneer de dollarprijzen van alledaagse goederen en diensten signalen van prijsstijging vertonen, alle vormen van dollar derivaten in hoog tempo afgewikkeld zouden worden. Beter gezegd: het falen van contracten in dollars zullen zichtbaar worden in de vorm van een discount van deze derivaten ten opzichte van hun onderliggende waarde. En omdat er tegen het einde van het dollarsysteem een gigantisch spel van derivaten is opgebouwd zal de afwaardering zichtbaar zijn in bijna alles dat verhandeld wordt. Niet alleen goud.
De eerste tekenen dat de officiële steun voor de dollar wordt afgebouwd is zichtbaar in de prijsvorming en in het officiële beleid. De plaats waar de echte inflatie voor het eerst zichtbaar zal worden is niet in goud – wat veel mensen denken – maar in de aandelenmarkten. Hun lange bull market, die in veel gevallen begon aan het begin van de jaren ’80, weerspiegelt het resultaat van wereldwijde dollarexpansie worden prijsinflatie. Het is pas sinds het afgelopen jaar dat de aandelenmarkt een signaal uitzendt dat wijst op de transitie naar een situatie van dollarexpansie zonder de steun van de rest van de wereld. Beter gezegd: de grote prijsinflatie komt eraan op een niveau dat gelijk staat aan hyperinflatie. De explosieve stijging van aandelenkoersen weerspiegelde dit.
Een ander plek waar we de verandering in kunnen zien is olie. Jarenlang werd iedere stijging van de olieprijs ongedaan gemaakt door de productie op te schroeven en het aanbod te vergroten. Op deze manier leverden de olieproducerende landen steun aan het dollarsysteem. Zelfs conflicten in olieproducerende landen mochten niet resulteren in een dollar vernietigende prijsstijging. Pas toen de euro gelanceerd werd en men zag dat dit een mogelijke ‘backup valuta’ zou worden voor de dollar, werd er niet langer extra aanbod op de markt gebracht om de olieprijs in dollars laag te houden. De olieprijs is in een gebroken patroon gestegen en weer gedaald, maar ze zal van nature geneigd zijn te stijgen.
Deze beleidsverandering is niet alleen een stem van vertrouwen in Euroland, ook ondersteunt het de reserves van het Eurosysteem door een veel hogere toekomstige prijs voor fysiek goud. Een olieprijs van rond de $30 (en in de toekomst $45+) zal de goudprijs opwaarderen naar $930 per troy ounce, uitgaande van de oude ratio van omgerekend 1 gram goud voor 1 vat olie voor de ontkoppeling van goud aan de dollar in 1971. Dit heeft aanhoudende handel in goud door de BIS veroorzaakt, aangezien ze meer aanbod van fysiek goud zocht buiten de papiermarkt voor goud op de LBMA. Een proces dat de illusie van papiergoud alleen maar verder kan vernietigen. Uiteindelijk zal een goudprijs van $930 de absolute bodemprijs blijken te zijn, zodra de echte prijsinflatie in de dollar begint.
Het meest recente voorbeeld van officieel beleid ten aanzien van de dollar was het Washington Agreement. Dit markeerde het einde van de Europese steun voor de markt van goudcontracten, een markt die de koppeling tussen olie en dollars in stand hield. In het begin (jaren ’80) was de oprichting van een markt voor goudcontracten het initiatief van tenminste twee machtsblokken. Vandaag de dag wordt deze markt nog maar door één machtsblok ondersteund, namelijk de Brits/Amerikaanse.
Ondanks dit accepteerde de VS een herziende goudstructuur van het IMF. Als gevolg daarvan neemt de VS vandaag de dag twee posities in die tegenstrijdig zijn met elkaar. Vanuit de ene positie is een verhoging van de goudprijs wenselijk, om de steun van het IMF te houden voor dollarschulden in het buitenland. Aan de andere kant probeert ze de ‘goudhandel’ solvabel te houden met een alsmaar lagere goudprijs.
Dit plaatst het Euroland, de BIS en de grote landen met fysiek goud op ramkoers met de papieren goudmarkt die door de VS in het leven werd geroepen. De gevolgen hiervan zullen hoogstwaarschijnlijk zichtbaar zijn in een vloedgolf (letterlijk) van nieuw papiergoud, in een poging de geloofwaardigheid van de markthandelaren te beschermen. Vandaag de dag zien we de impact van de veranderde dynamiek terug in een goudmarkt die eigenlijk niets meer of minder is dan een grote papieren afgeleide die louter bestaat voor de boekhouding. Deze goudmarkt blijft levensvatbaar tot op het moment waarop fysiek goud zich niet meer aanbiedt. Zonder twijfel zullen goudmijnen de allerlaatste zijn om fysiek goud te leveren, wanneer de papieren goudprijs verder en verder naar beneden afglijdt.
Jarenlang hebben goldbugs gedacht dat goud het ontsnappingsmechanisme zou worden voor de dollar en niet een andere valuta. Ze hebben niet veel bij stil gestaan bij de realiteit dat de moderne wereld goud niet wil en niet kan waarderen als waarde reserve zonder een digitale valuta om goud in te prijzen. Zodra de dollar haar neergang inzet door prijsinflatie zal haar toepassing als reserve en – nog belangrijker – haar waardering van goud in de wereldwijde goudmarkt, stoppen. Dit zal een onverwachte vertraagde positieve impact hebben op de waardering van goud, wanneer de papieren goudmarkt haar laatste stuiptrekkingen vertoont. En zo kan het zijn dat we door de prijsinflatie van de dollar de prijzen van alles zien stijgen, terwijl de goudprijs daalt doordat er geen fysiek goud is om contracten in af te handelen.
Uiteindelijk zal de goudmijnsector door verliezen van de aandeelhouders gedwongen worden te stoppen met het aanbieden van goud in termen van dollars. Ik verwacht dat gedurende deze periode de prijs van fysiek goud zal exploderen, omdat een gebrek aan handel het aanbod zal beperken. De meeste handelaren van papiergoud vandaag de dag begrijpen niet dat de echte prijsinflatie van de dollar een krimp van de fysieke goudhandel tot gevolg zal hebben, ongeacht hoe hoog of laag de goudprijs gaat. Ze zullen verscheidene dollarderivaten van goud gebruiken, zelfs als het aanbod van papiergoud sterk toeneemt. Dit proces dwingt de prijs van goudcontracten naar beneden. Desondanks zullen de handelaren roepen dat ze ‘in de goudmarkt’ zitten en zullen ze jammeren dat manipulatie van de goudprijs hen met verliezen opzadelt.
Het is belangrijk voor de nieuwe spelers te begrijpen dat geen enkele overheid of bankier in de wereld de dollarprijs van fysiek goud kan manipuleren, zodra de echte prijsinflatie begint op te treden in de wereldreservemunt. Bij een falend geldsysteem zullen overheden en bankiers snel genoeg opmerken dat hun aanbod in een spreekwoordelijk ‘zwart gat’ van vraag zal verdwijnen.
Voordat de effecten van prijsinflatie in de dollar zichtbaar worden kan men alleen maar de prijs van papieren contracten manipuleren. Slechts het feit dat handelaren bereid zijn fysiek goud te verkopen voor een prijs die op de papieren goudmarkt tot stand komt wil nog niet zeggen dat dat ook de werkelijke waarde is die fysiek goud vandaag de dag heeft. Om wat meer to the point te komen: dit is simpelweg een tijdelijke situatie die zichzelf zal uitputten, omdat het aanbod van fysiek goud tegen de prijs van papiergoud zal opdrogen. Vanaf dat moment worden alle contracten voor goud gedwongen in een default en zullen ze waardeloos worden.
Deze moderne papieren goudmarkt is een relatief nieuw concept in de wereldwijde goudhandel. Ze werd de afgelopen vijftien jaar geschapen door bankiers, Westerse handelaren en mijnbouwbedrijven. Zij ondersteunden deze markt door in contracten te handelen, in plaats van fysiek goud te kopen. Het is waar dat de voorstanders van de papieren goudmarkt misschien oneerlijk zijn geweest in het aanwijzen van de gevolgen van hun acties, maar niemand werd ooit gedwongen de papiermarkt voor goud te gebruiken. Zonder de cashflow van handelaren had de papieren goudmarkt niet kunnen bestaan in de omvang die ze nu heeft.
Ja, het is waar dat de cashflow in de papieren goudmarkt in overeenstemming was met de agenda van zowel het Euroland, het dollarregime als van de olieproducerende landen! Maar dit is de werkelijkheid voor iedere investering waarbij de koper bereid is de zekerheid van fysiek bezit op te geven in ruil voor een contract met tegenpartij risico. Zelfs vandaag de dag geven de kopers van call opties hun geld weg door in deze illusie te geloven, in plaats van dat ze simpelweg fysieke gouden munten kopen.
De werkelijkheid is dat Westerse handelaren van papiergoud en beleggers in goudmijnaandelen vandaag de dag geëvolueerd zijn en op geen enkele manier meer vertegenwoordigt wat de term goldbug ooit betekende. Vandaag de dag zijn de pleitbezorgers van fysiek goud de echte goldbugs, omdat zij de werkelijke instrumenten in handen hebben die de handelaren van papiergoud slechts denken te bezitten.
Dit artikel verscheen afgelopen vrijdag in de Marketupdate Weekendeditie. Schrijf u hier in en ontvang iedere vrijdag onze nieuwsbrief!
