Obama riep zelfs God aan door te stellen dat ook hij voorstander zou zijn van zijn ba(na)nenplan. Over Obama gesproken, wat mij betreft heeft Obama een bubbel van hoop gecreëerd. Eén die met mooie praatjes en onder valse voorwendselen is opgeblazen. En nu er is gebleken dat hij niets heeft klaar gespeeld, is het een kwestie van tijd totdat de Amerikaanse illusie uiteenspat.
U begrijpt het, ik reken Barack Obama – de leider van de vrije wereld – het zwaar aan dat hij willens en wetens niet brengt wat hij beloofde. Barack Obama is de vleesgeworden belichaming van kiezersbedrog. Wie dat niet ziet, is wat mij betreft stekeblind. Maar goed, wat een week. Er gebeurt zo verschrikkelijk veel. Griekenland, de G-20, Italiaanse perikelen, Draghi die op zijn eerste werkdag als ECB-president Italiaans schuldpapier koopt en op zijn tweede werkdag de rente verlaagt. Wat een ontwikkelingen. En in Amerika? Daar ging MF Global failliet.
MF Global was één van de zogenaamde primary dealers die Amerikaanse staatsobligaties aan de man brengt. MF Global stond sinds 2010 onder leiding van oud-Goldmanite Jon Corzine. Hij heeft MF Global – à la LTCM – te hebben gehefboomd naar 1 op 30 en met veel te veel geld in Zuid-Europese schuldpapieren te hebben belegd. De avond voor het faillisement stond meneer nog te vertellen hoe geweldig MF Global het deed. De volgende dag bleek dat Corzine MF Global met een levensgevaarlijke strategie had opgeblazen.
Maar dat is zoals gebruikelijk niet het enige. MF Global heeft de Wall Street traditie van list en bedrog eer aan gedaan. MF Global faciliteert wereldwijd beleggers om via hun netwerk te handelen. En wat is nu het geval? MF Global heeft geld van aangesloten beleggers – tegen alle regels in – gebruikt voor haar eigen posities. Oops. Bovendien hield MF Global er nogal aparte manier van boekhouden en window-dressing op na. Oops. Zoals inmiddels een goed gebruik is in Amerika kijken de autoriteiten weer eens de andere kant op. Nou ja, de SEC heeft wel een onderzoek aangekondigd, maar niet naar deze compleet illegale praktijken.
Maar het ging deze week eigenlijk alleen maar over Europa. Het ging over Griekenland en over premier Papandreou die plotselinge gekke dingen deed. Een referendum? Hoe durft hij? Na grote politieke druk is hij gezwicht en heeft het referendum afgeblazen. Het ging ook over Berlusconi. Wederom heeft hij de geëiste hervormingen niet doorgevoerd. Woensdag strandde de hervormingsvoorstellen. Berlusconi speelt
Obama riep zelfs God aan door te stellen dat ook hij voorstander zou zijn van zijn ba(na)nenplan. Over Obama gesproken, wat mij betreft heeft Obama een bubbel van hoop gecreëerd. Eén die met mooie praatjes en onder valse voorwendselen is opgeblazen. En nu is gebleken dat hij niets heeft klaar gespeeld, is het een kwestie van tijd totdat de Amerikaanse illusie uiteenspat.
U begrijpt het, ik reken Barack Obama – de leider van de vrije wereld – het zwaar aan dat hij willens en wetens niet brengt wat hij beloofde. Barack Obama is de vleesgeworden belichaming van kiezersbedrog. Wie dat niet ziet, is wat mij betreft stekeblind. Maar goed, wat een week. Er gebeurt zo verschrikkelijk veel. Griekenland, de G-20, Italiaanse perikelen, Draghi die op zijn eerste werkdag Italiaans schuldpapier koopt en op zijn tweede werkdag de rente verlaagt. En in Amerika ging MF Global failliet.
MF Global was één van de zogenaamde primary dealers die Amerikaanse staatsobligaties aan de man brengt. MF Global stond sinds 2010 onder leiding van oud-Goldmanite Jon Corzine. Hij heeft MF Global – à la LTCM – te hebben gehefboomd naar 1 op 30 en met veel te veel geld in Zuid-Europese schuldpapieren te hebben belegd. De avond voor het faillissement stond meneer nog te vertellen hoe geweldig MF Global het deed. De volgende dag bleek dat Corzine MF Global met een levensgevaarlijke strategie had opgeblazen.
Maar dat is zoals gebruikelijk niet het enige. MF Global heeft de Wall Street traditie van list en bedrog eer aan gedaan. MF Global faciliteert wereldwijd beleggers om via hun netwerk te handelen. En wat is nu het geval? MF Global heeft geld van aangesloten beleggers – tegen alle regels in – gebruikt voor haar eigen posities. Oops. Bovendien hield MF Global er nogal aparte manier van boekhouden en window-dressing op na. Oops. Zoals inmiddels een goed gebruik is in Amerika kijken de autoriteiten weer eens de andere kant op. Nou ja, de SEC heeft wel een onderzoek aangekondigd, maar niet naar deze compleet illegale praktijken.
Maar het ging deze week eigenlijk alleen maar over Europa. Het ging over Griekenland en over premier Papandreou die plotselinge gekke dingen deed. Een referendum? Hoe durft hij? Na grote politieke druk is hij gezwicht en heeft het referendum afgeblazen. Het ging ook over Berlusconi. Wederom heeft hij de geëiste hervormingen niet doorgevoerd. Woensdag strandde de hervormingsvoorstellen. Berlusconi speelt met vuur en wordt al dan niet op eigen verzoek onder curatele van het IMF gezet.
Iedereen is dood en doodmoe van een zenuwslopende crisis. Ik hoorde het beurscommentator Roland Koopman van RTL-Z zeggen bij “Dit was het nieuws”. Hij is er klaar mee: “Die crisis mag nu wel een keer afgelopen zijn”. Het gekke is dat ik dat gevoel in z'n geheel deel en dat beangstigt mij.
De ontrafeling van dit in-en-in corrupte financiële stelsel is zenuwslopend en er komt maar geen einde aan. En op die momenten moet je gaan oppassen. Het doet me denken aan een onderzoek van een oude studievriend. Hij deed onderzoek naar de berichtgeving over de vermeende massaveietigingswapens in Irak en de manier waarop de noodzaak tot preventief militair ingrijpen in media werd “geframed” en via “agenda-setting” werd gepresenteerd. De strekking van de uitkomsten van zijn onderzoek was helder: iedereen werd zo doodgegooid met dezelfde boodschap, dat iedereen er klaar mee was en het niet veel kon schelen wat er nou klopte en wat niet. Dat gevoel heb ik nu ook met de eurocrisis.
Het lijkt alsof iedereen zich ervan doordrongen moet zijn dat de euro in gevaar is. “De euro moet gered worden. Europa moet een oplossing vinden. Europa moet nu eindelijk eens ophouden met al dat politieke gedoe. Europa moet nu eindelijk eens beslissen of ze samen verder willen. Europa mag niet uiteenspatten. Europa zou vervallen in oude gewoonten; tot aan oorlog aan toe.” U snapt het, onze geesten worden rijp gemaakt voor een Europees Unie die de nationale soevereiniteit voor goed inperkt. Let maar op.
Maar of de euro echt in gevaar is? Kijkt u naar de volgende grafiek.
In de grafiek heb ik afgelopen week omcirkeld. Zegt u het maar: is de euro in gevaar? Ik zie het niet. Maar ik het hoor het wel elke dag!
Als de euro al in gevaar is, dan komt dat vanwege een politiek gevaar. Op het moment dat overheden failliet gaan, kunnen zij zich niet langer financieren. De ECB mag en wil geen staatsobligaties kopen (en doet dit mondjesmaat toch). En als landen failliet gaan (en wij liggen in Europa aardig op koers) dan gaan banken mee. Tegelijkertijd geldt dat als te grote systeembanken failliet gaan, overheden ook meegaan. Maar de euro? Die kan alleen failleren als de ECB de geldpers aan zet en niemand de munt meer vertrouwd. En zolang dat niet gebeurt, kan er geen sprake zijn van euro-crisis. En toch wordt het overal gezegd.
Stel dat de ogenschijnlijk veilig belegde spaarreserve's in staatsschulden waardeloos blijken te zijn, dan is de voor de hand liggende vraag wat de prijs van goud in dat geval zal doen. Om meteen maar een antwoord te geven: in dat scenario stijgt de goudprijs. En dan is het is ook heel erg fijn om te weten dat goud op de balans van de ECB tegen de marktprijs gewaardeerd wordt. Stel dat de ECB op Grieks schuldpapier moet afboeken omdat Griekenland uit de euro stapt, dan is de kans levensgroot dat de waardestijging van goud de verliezen op de ECB balans compenseert. Daardoor blijft de balans van de ECB in balans. De euro is gedekt met goud dat gewaardeerd wordt tegen de marktprijs!
Wat nou euro-crisis? De politiek geeft te veel geld uit en wil een fiscale unie dan wel geldpersfinanciering om teveel te kunnen blijven uitgeven. De bottom-line is dat als landen failliet gaan, landen ervoor zullen kiezen om zo snel mogelijk een bron van financiering te regelen: eigen monopoliegeld, een geldpers en een belofte van een renderende spaarreserve. Natuurlijk is die nieuwe munt in eerste instantie niet geloofwaardig, maar de eigen bevolking heeft het maar te slikken. Probleem opgelost. De politiek dreigt met een euro-crisis omdat zij zelf niet in staat is om hun uitgaven te verminderen. Een fiscale unie en de geldpers veranderen daar helemaal niets aan en toch wordt die gedachte gepromoot. Het is te gênant voor woorden, maar we tuinen er collectief in.
De boodschap wordt er elke dag opnieuw in geramd: “De euro moet gered worden. De stabiliteit van de eurozone is het belangrijkst. Europa moet gezamenlijk tot verregaande oplossingen komen”. Vertel tien keer een leugen en de tiende keer wordt het de waarheid. Dit spel hoef je de Europese politiek niet uit te leggen. Ik heb ooit eens iemand horen zeggen dat je de politiek met drie woorden kan samenvatten: “Theater. Theater. Theater”. Wat zal ik zeggen? Ik vind het een schaamteloos slechte voorstelling. Als we konden kiezen om er niet naar te kijken, dan zou het theatergezelschap binnen een paar dagen op zoek kunnen gaan naar ander werk. Beetje jammer dat zij ons verplichten om een kaartje te kopen en ons inkomen aan hen over te maken.
We zijn crisismoe. We zijn oververmoeid van al het politieke gekissebis. We zijn vatbaar geworden voor verdraaiingen van wat er feitelijk aan de hand is. Zelfs de De Nederlandsche Bank doet er aan mee. Een onafhankelijk visie en onafhankelijk beleid? Maak dat de kat wijs. Dit is waar ik zo bang voor ben: dat we zo moe zijn, dat het ons allemaal gestolen kan worden: “zolang het maar opgelost wordt”. Of het nou een echte of schijnoplossing wordt; het maakt niet meer uit. Mat geslagen en moe snakken we naar het moment dat we er niet meer dagelijks mee dood worden gegooid. Het maakt niet uit hoe. En deze gedachte is waar we voor moeten oppassen. Juist nu. Want zolang we de waarheid niet onder ogen willen komen, dan zijn we gedoemd om fouten te maken.
