Financieel commentator Robin Fransman legt uit dat geld alleen maar waarde heeft zo lang de ander het accepteert en dat de werkelijke waarde zit in de tastbare bezittingen. Spaarders moeten zich ervan bewust zijn dat een euro niets meer of minder is dan een claim, waarvan de waarde over een langere periode erg onzeker kan zijn. Hij doelt hierbij impliciet op ons pensioenvermogen, dat ook voor een aanzienlijk deel uit schuldpapieren bestaat. Het bedrag kan wel gegarandeerd worden, maar wat is over twintig jaar de koopkracht van dat geld?
Fransman legt uit dat het concept van geld als schuld niet slecht is, maar dat er een belangrijk onderscheid gemaakt moet worden tussen productieve en onproductieve schulden. Tot die eerste groep behoren investeringen die zorgen voor meer economische activiteit en meer welvaart. Schulden die voor dit doel gebruikt worden dragen bij aan de economie en aan de betaalbaarheid van de schuldenlast. Het gaat pas mis als er teveel onproductieve kredieten verstrekt worden, die activaprijzen zoals vastgoed en aandelen opdrijven zonder dat de spreekwoordelijke taart groter wordt.
Onlangs publiceerde Fransman een nieuw boek over het fenomeen van sparen in schulden, getiteld ‘Sparen is geen deugd‘.
