Deze bijdrage is afkomstig van Goudstandaard
In de maand juli waren verschillende zilveren munten, zoals de Amerikaanse Silver Eagle en de Canadese Maple Leaf niet aan te slepen. Munthuizen konden de plotselinge toename van de vraag niet aan en besloten op een gegeven moment zelfs geen nieuwe bestellingen meer aan te nemen. Waardoor ontstaan er van tijd tot tijd tekorten aan zilveren munten en wat zegt dat over de zilvermarkt? Analist Bron Suchecki van de Perth Mint geeft in een uitgebreid artikel op zijn blog uitleg. Wij hebben de kernpunten van dit artikel voor u samengevat.
Betekent een tekort aan zilveren munten ook gelijk een tekort aan zilver?
Een tekort aan beleggingsmunten en kleine zilverbaren zegt op zichzelf weinig over de beschikbaarheid van fysiek zilver in de markt. De grote volumes zilver worden immers verhandeld en opgeslagen in de vorm van 1.000 troy ounce zilverbaren (ruim 31 kilo). Zo lang deze zilverbaren nog goed verkrijgbaar zijn tegen een geringe premie kun je zeggen dat er geen tekort aan fysiek zilver is. Het is in dat geval slechts een kwestie van tijd voordat de grote zilverbaren gesmolten en verwerkt zijn tot de kleine zilverbaren en beleggingsmunten waar de markt om vraagt. De productiecapaciteit van munthuizen en smelterijen is dan de beperkende factor.
Welke knelpunten zijn er in de productie van zilveren munten?
Voordat zilver uit een mijn verwerkt is tot een stapel zilveren munten moeten verschillende stappen in het productieproces doorlopen worden, waar veel verschillende bedrijven en mensen bij betrokken zijn. De totale productie van zilveren munten wordt daarbij beperkt door het proces met de laagste productiecapaciteit.
Neem als voorbeeld een bakker die maar één oven heeft. Ongeacht hoeveel ingrediënten en personeel er tot zijn beschikking staat, de productie kan nooit hoger worden dan de capaciteit van die enkele oven. Zo is er ook in de productie van zilveren munten een beperkende factor aanwezig.
Wat is de bottleneck in de productie van zilveren munten?
Het meest lastige onderdeel in de productie van zilveren munten is de productie van de schijfjes waar de munten van geslagen worden. Deze schijfjes (de zogeheten blanks) moeten perfect glad zijn en moeten exact de juiste afmetingen hebben. Voor de productie van deze ‘blanks’ worden de volgende stappen doorlopen:
- Zilver wordt gesmolten en omgevormd tot een lange platte strook
- De zilveren stroken moeten meerdere keren gerold worden voor de juiste dikte en moeten daarom tussentijds steeds verhit worden
- Als de zilveren platen de juiste afmetingen hebben worden de ronde schijfjes eruit geslagen
- Zilver dat overblijft na het slaan van de blanks moet opnieuw de smeltoven in
- Alle blanks moet gewogen worden
- Afhankelijk van de kwaliteit die het munthuis nodig heeft moet er aanvullende kwaliteitscontrole plaatsvinden op de blanks
Vanwege de complexiteit van dit proces hebben veel munthuizen de productie van de gouden en zilveren blanks uitbesteed aan andere bedrijven. De US Mint, de grootste producent van zilveren beleggingsmunten, koopt haar blanks ook in bij externe leveranciers.
Waarom wordt de productie van de blanks niet opgeschroefd?
De productie van blanks is een zeer kapitaalintensief proces waar veel dure machines voor gebruikt worden. Een nieuwe productielijn kost al snel enkele miljoenen, een investering die alleen terugverdiend kan worden als het bedrijf er redelijk zeker van kan zijn dat de vraag naar zilveren munten ook in de komende jaren groot blijft.
Iedere keer als de vraag naar zilveren munten toeneemt en de machines op volle toeren draaien komen deze bedrijven voor de vraag te staan of ze moeten investeren in een uitbreiding van de productiecapaciteit. Dat betekent dat het management moet beoordelen of er sprake is van een tijdelijke stormloop op zilveren munten of een permanent hogere vraag naar munten.
In het eerste geval zal er niet geïnvesteerd worden in nieuwe productiecapaciteit, omdat de bezettingsgraad dan te laag ligt om de kosten van deze investering terug te verdienen. Alleen als er aanwijzingen zijn dat de vraag langdurig op een hoger niveau blijft wordt er geïnvesteerd.
Sinds het uitbreken van de kredietcrisis is de vraag naar zilveren beleggingsmunten explosief gestegen en hebben producenten van blanks, zoals de Sunshine Mint en de Perth Mint, al tientallen miljoenen geïnvesteerd in de uitbreiding van de productiecapaciteit.
Waarom leggen munthuizen dan geen grotere voorraad blanks aan?
De zilveren schijfjes vertegenwoordigen een hoge waarde en daarom is het kostbaar een grote voorraad aan te houden. Ook moet het prijsrisico van deze voorraad afgedekt worden, wat ook kosten met zich meebrengt. Als munthuizen een grotere voorraad hadden zouden er niet meer zo snel tekorten ontstaan, maar het is economisch niet rendabel extra voorraad aan te houden.
Het is om dezelfde reden dat leveranciers en distributeurs maar een beperkte voorraad zilveren munten aanhouden. Ook zij moeten hun voorraden financieren en het prijsrisico afdekken op de termijnmarkt. Deze kosten drukken op de winstmarge.
Wat te doen als de zilveren munten slecht leverbaar zijn?
Om dit probleem voor te zijn kunt u beter de drukte voor zijn en zilveren munten kopen op de momenten dat het nog rustig is in de markt. Wanneer de levertijden van de populaire 1 troy ounce munten oploopt is het ook een idee om naar andere vormen van beleggingszilver te kijken, zoals de kilomunten en de btw-vrije zilverbaren in combinatie met opslag. Die laatste optie is extra interessant, omdat u dan geen btw betaalt en dus meer zilver voor uw geld krijgt. Goudstandaard biedt zilverbaren van 100 en van 1.000 troy ounce aan in combinatie met opslag in Zwitserland.
