De Democratisering van Geld

Het geld systeem waarbij het volk over de geldcreatie gaat….

Door: Jacob Schot

Geld & Monetaire Rechtvaardigheid

Een minimaal aspect van geld is representatie. Wat dient geld te vertegenwoordigen, of wat moet het vertegenwoordigen? Dit is de eerste vraag die we moeten beantwoorden voordat we een goed begrip kunnen krijgen wat monetaire rechtvaardigheid is, en hoe we een eerlijk monetair systeem kunnen ontwikkelen.

We kunnen kortweg stellen dat geld de meeteenheid is van waarde, zoals bijvoorbeeld “kilo” een meeteenheid is van gewicht. Essentieel is dat de meeteenheid niet wordt veranderd door externe factoren. Immers, bij een verandering van de meeteenheid hebben we altijd te maken met verliezers en winnaars (inflatie en deflatie).

Geld dient een consistente waarde te vertegenwoordigen gedurende haar levensduur, waardoor niemand onrecht wordt aangedaan en niemand onverdiende winsten geniet zoals nu het geval. In ons huidige geldsysteem creëren banken geld tegen rente gebaseerd op onderlinge betalingsbeloftes zonder dat de bank daar iets voor opgeeft of zelfs maar risico loopt. Men bewijst ons ook geen service maar een disservice, omdat geldcreatie tegen rente uiteindelijk onoplosbare schuldenproblematiek met zich meebrengt, en de daaruit voortvloeiende consequenties.

In plaats van ruilhandel, gingen we geld gebruiken. Geld is daarom wellicht een van de grootste uitvindingen omdat het de liquiditeit van iedere economie enorm vergroot. Geld stelt ons tenslotte in staat om snel en effectief verschillende goederen en diensten te ruilen.

Belangrijkste eigenschappen voor geld:

• Reken/Meet eenheid voor waarde
• Opslageenheid van consistente waarde
• Ruilmiddel

Geld is het fundament voor iedere economie, en wanneer we monetaire rechtvaardigheid nastreven dient geld een consistente waarde te behouden gedurende haar levensduur. Alleen in “mathematically perfected economy™” (hierna MPE) wordt de waarde van geld gedurende de gehele levensduur bewaard door een 1:1:1 verhouding tussen [1] de geldcirculatie, [2] de resterende schuld/verplichting, en [3] de resterende waarde van het gerelateerde onderpand.

De huidige realiteit & de privatisering van ons geld door bankiers, voor bankiers

In het huidige aan ons opgelegde private geldsysteem is vrijwel al het geld ¨Schuld¨, en die ¨Schuld¨ bestaat uit een hoofdsom + (periodieke) rente.

Het bankensysteem) heeft op slinkse wijze de macht verkregen om onze betalingsbeloftes (b.v. een hypotheekakte) te her-publiceren in de vorm van Euro’s als een schuld + periodieke rente tegen verwaarloosbare kosten en zonder zelfs maar risico te lopen. Het bankensysteem geeft gedurende dit proces niets op van eerder legaal bezit wat naar mijn bescheiden mening contractfraude bewerkstelligd, althans in contractrecht geldt dat beide partijen “iets” op moeten geven van gelijksoortige waarde om het contract geldig te laten zijn. “Het ene voor het andere”, en “voor wat hoort wat”. https://nl.wikipedia.org/wiki/Quid_pro_quo

In de Engelse wet wordt dit “consideration” genoemd, en is een van de belangrijke elementen in contractrecht. https://en.wikipedia.org/wiki/Consideration_in_English_law

Het bankensysteem is een organisaties waarbij een tussenpersoon die niets produceert (en niet de echte crediteur is) op onnatuurlijke wijze tussenbeide komt met betrekking tot transacties tussen crediteuren en debiteuren. Zij kunnen simpelweg stellen dat betalingsbeloftes alleen goed zijn wanneer deze uitgegeven worden op hun papier of in hun systemen. Door een centrale bank te omgeven met satellietbanken – die in feite acteren als tussenpersoon – werpt de centrale bank de façade op dat legaal verdiende waarde en het risico daarvan op het spel zet. De tussenpersonen (commerciële banken) hebben zogenaamd “geld geleend” van de centrale bank en dit geld is zogenaamd aan “risico” onderhevig als de obligatie niet kan worden terugbetaald. Maar dit is niet het werkelijke risico van dit zogenaamde bankensysteem.

Alles wat de banken doen is onze betalingsbeloftes uitgeven zonder noemenswaardige kosten. Daarbij brengen ze de schuldenaar rente in rekening, alsof eerder legaal verdiende waarde of risico van de bank op het spel staan. Dit geveinsde risico bestaat natuurlijk niet. De bank brengt simpelweg geld in omloop door het op de balans te zetten en in de computer in te voeren. Als die kosten terug zijn verdiend is er voor de bank geen verder risico meer. Dankzij dit systeem vermenigvuldigen ze hun onverdiende winst vele malen met de eerste terugbetaling van de schuld. Een schuld die vanaf het begin vele malen groter is dan de waarde van het onderliggende onderpand.

Door het moedwillig misleiden, en afleiden (middels onnodig ingewikkeld vakjargon) van het publiek denken de meeste mensen dat we geld van een bank lenen, U weet nu beter. Middels bijvoorbeeld een hypotheek verkrijgt een bank onder valse voorwendselen, het “recht” op een belangrijk deel van uw arbeid/productie, en indien nodig claimt men het onderpand. En dat gebeurt zonder dat de bank daar iets van eerder legaal bezit tegenover stelt. De bank creëert via elektronische invoer in het systeem een krediet extensie gebaseerd op uw handtekening (betaalbelofte) met het onderpand en uw kredietwaardigheid als zekerheid.

Zoals gezegd stelt de bank daar niets tegenover. De bank is op de een of andere manier verstrekker geworden van onze onderlinge betalingsbeloftes (geld) van koper aan verkoper tegen verwaarloosbare kosten. Desalniettemin betaalt u per saldo over de hele looptijd van de hypotheek uw woning misschien wel twee tot drie keer, afhankelijk van de gemiddelde rentestand over de looptijd van de hypotheek. De Nederlandse bank voelt de bui al hangen, en legt het nog maar zeer recent zo uit.

Er is echter wettelijk gezien geen schuld aan de bank, immers was het geld voorheen niet legaal in het bezit van het bankensysteem, en het is moreel verwerpelijk. Je geeft één private organisatie het recht om claims op ons allemaal uit te geven, zonder dat daar een tegenprestatie tegenover staat. Het geeft een immense macht, en die leg je dan op één centrale plek

Misdaden tegen de mensheid

Gefalsificeerde leningen, tegen daardoor onrechtmatige rente.

Banken pretenderen dus dat ze ons geld lenen (misleiding), maar komen slechts tussenbeide in zaken tussen burgers en bedrijven en her-publiceren onze betalingsbeloftes als Euro’s in hun computersysteem tegen verwaarloosbare kosten. Het bankensysteem brengt ons hiervoor periodieke rente in rekening. In de realiteit zijn wij als burgers de scheppers van geld. De mensen die produceren, uitvinden, ontwikkelen, werken, enzovoort.

Waarom zou een weldenkend volk (en haar gekozen overheid) rente betalen over haar eigen ruilmiddel, immers zijn wij het die waarde creëren en dus het ruilmiddel. Maar erger nog, het is diezelfde onrechtvaardige rente dat het criminele, en immorele geld systeem terminaal van karakter maakt, waarvan we de gevolgen overal om ons heen waarnemen.

• Ongelijkheid (een rekenkundige zekerheid)
• Prijsinflatie (voortdurend stijgende kosten van levensonderhoud)
• Monetaire deflatie (chronisch gebrekkige geldcirculatie in economie/samenleving)
• Onomkeerbare vermenigvuldiging van vervalste schuld door ongerechtvaardigde rente in terminale schulden
• Bedrijven, overheden (landen), en private faillissementen
• Privatisering
• Bezuinigingen
• Economische groei ten koste van alles
• Hebzucht, exploitatie, speculatie, corruptie, oorlog, armoede, misdaad, extremisme
• Desintegratie van sociale (infra) structuren
• Werkeloosheid, verhoogde werkdruk, stress, burn-out, depressie, zelfmoord
• Kind verwaarlozing, kinderen niet opgevoed door ouders, maar door leraren en dagcentra die plotseling overal om ons heen verschenen
• Vermogens verschuiving van de “many” naar de “few” die steeds meer van ons leven beheersen middels media, politiek, justitie, en onderwijs (belangrijk) omdat onze enige kans is dat we het allemaal begrijpen. Waarom is een van de belangrijkste fundamenten van onze samenleving (geld) geen verplicht studie onderwerp op (basis)scholen?

Schuldenlast neemt onomkeerbaar toe door rente

Toename van schulden sinds 2007 (Bron: Financial Times)

Schuld is niet het probleem!

Waarom geld creatie als schuld?

De twee voor de hand liggende alternatieven met betrekking tot de uitgifte van nieuw geld zijn: [1] Als overheidsbestedingen in de economie (geld wordt simpelweg gecreëerd door de overheid, vrij van schuld), of… [2] de uitgifte als schuld. Wat zijn de gevolgen of eventuele verschillen?

De integriteit van de schuld

Het belangrijkste verschil zit hem in het feit dat we bij schuldvrije overheidsbestedingen geen middel hebben om geld ook weer te onttrekken uit de circulatie (per afschrijving/consumptie onderpand), om zodoende een dynamische balans te garanderen tussen geld in omloop en datgene wat het geld representeert/dekking geeft. Bovendien is het onmogelijk om via overheidsbestedingen de hele breedte van de economie te bereiken op een eerlijke manier.

Schuld is dus simpelweg het rekenkundige gereedschap benodigd om de 1:1:1 verhouding tussen de geldcirculatie, de resterende schuld/verplichting en de resterende waarde van het gerelateerde onderpand te bewerkstelligen, hetgeen op zijn beurt onveranderde koopkracht garandeert van ons geld (geen inflatie, en geen deflatie). Niemand kan problemen hebben met het terugbetalen van een schuld aan de hand van afschrijving of consumptie van het onderpand. De echte crediteur (bijvoorbeeld de verkoper van een huis) wordt direct volledig betaald. Er wordt niemand onrecht aangedaan.

Het is dus niet schuld wat het probleem is. Schuld stelt bijvoorbeeld een pas getrouwd stel in staat om een woning te kopen, terwijl ze daar de middelen nog niet meteen voor hebben. Het is schuld dat ons de mogelijkheid verschaft om geld weer te onttrekken vanuit de geldcirculatie, teneinde een dynamische balans te behouden tussen de circulatie en datgene (resterende waarde onderpand) wat die circulatie vertegenwoordigt. Dit is de enige oplossing voor monetaire inflatie en deflatie*. De som van de schuld is nooit groter dan het geld in circulatie, en de integriteit van de schuld wordt gewaarborgd door een afbetalingsschema waarin de debiteur terugbetaald voor het gerelateerde onderpand aan de hand van consumptie of afschrijving. Martijn Jeroen van der Linden heeft volledig gelijk wan neer hij zegt dat we alleen een waardevaste munt kunnen realiseren zodra we inflatie en deflatie oplossen. Alleen met het in MPE omschreven proces wordt die doelstelling gerealiseerd.

*Inflatie en deflatie gedefinieerd als toename of afname van het geld in circulatie per datgene wat het vertegenwoordigt.

Het probleem is Rente

Het betalen van (gefalsificeerde) schuld in het huidige monetaire systeem veroorzaakt een onomkeerbare cyclus van voortdurend lenen tegen rente en daardoor onomkeerbare vermenigvuldiging van schulden. Tegenover iedere nieuwe schuld staat een verplichting om rente te betalen, terwijl alleen de hoofdsom van de schuld in circulatie wordt gebracht. Om een noodzakelijke vitale circulatie van geld in omloop te kunnen handhaven moet men opnieuw minstens zoveel lenen als men heeft betaald uit de oorspronkelijke omloop, terwijl de totale schuld onomkeerbaar blijft toenemen. Dit terminale proces veroorzaakt uiteindelijk onoplosbare schuldenproblematiek waarvan we het bewijs nu overal om ons heen zien. Het probleem is de onomkeerbare vermenigvuldiging van gefalsificeerde schuld door onrechtvaardige rente. Rente heeft een kritische fout, zolang rente wordt toegepast is het onmogelijk om de effecten te neutraliseren en de consequenties te stabiliseren, het proces is voortdurend, onomkeerbaar, en terminaal. Het is een fundamenteel mensenrecht om betalingsbeloftes uit te geven vrij van extrinsieke manipulatie, wijzigingen, of exploitatie van die beloftes, of de natuurlijk mogelijkheid om die beloftes na te komen.

“Anyone who believes that exponential growth can go on forever in a finite world is either a madman or an economist”

Op de website www.perfecteconomy.com kun je nog steeds de spreadsheets downloaden die in 1983-84 zijn gemaakt op verzoek van de Reagan Administratie, waarvan de uitkomst was dat het op krediet (onderwerp van rente) gebaseerde private geldsysteem rond 2010 in de terminale fase zouden belanden. Waarvan akte!

“Het is geen mysterie om het storingspatroon in onze pseudo “economie” te projecteren veroorzaakt door rente, als rente de ¨schuld¨ onomkeerbaar en voortdurend vermenigvuldigt in verhouding tot de gewenste geldcirculatie, en steeds meer van iedere Euro gewijd wordt aan deze ¨schulden¨, dan kan daardoor steeds minder van iedere Euro in circulatie aangewend worden voor de economie. Reguleringen en boetes kunnen dit terminale proces slechts vertragen.”

In MPE worden noch productie noch consumptie belemmerd door het opleggen van extrinsieke kosten (rente). Van belang is dat we een valuta circulatie beschikbaar stellen voor de productie die geen belemmeringen, beperkingen, of andere onrechtvaardigheden oplegt. Productie en ondernemen worden volledig ondersteund door een liquide, waardevaste en efficiënte valuta.

Monetaire inflatie en prijsinflatie verklaard

Hedendaagse “economen” gebruiken de term “inflatie” om twee heel verschillende dingen uit te drukken, alsof prijsinflatie een gevolg zou zijn van monetaire inflatie. In de pseudo-wetenschap die men ten onrechte economie noemt is er geen formele stelling en/of bewijs dat in een geldsysteem onderhevig aan rente [1] monetaire inflatie daadwerkelijk optreedt en dat [2] monetaire inflatie de prijsinflatie veroorzaakt.

Integendeel, de enige manier om monetaire inflatie te produceren is wanneer we meer lenen dan de waarde die het onderpand vertegenwoordigt, of dat we minder terugbetalen dan de verplichting. Het eerste is niet toegestaan, en het tweede is rekenkundig onmogelijk omdat we naast de hoofdsom ook de rente moeten betalen uit een circulatie slechts bestaat uit resterende hoofdsommen. Faillissementen zijn hierin meegerekend en het verder inflateren van de geldhoeveelheid in circulatie werkt slechts tijdelijk en de effecten hiervan zijn te verwaarlozen.

Dus in plaats van de gevreesde monetaire inflatie, lijden we aan een chronisch deflaterende circulatie. En om deze reden alleen kan monetaire inflatie dus nooit de reden zijn van prijsinflatie. Derhalve is het onmogelijk dat er een correlatie is tussen monetaire inflatie en prijsinflatie.

Prijsinflatie is niettemin aanwezig in het huidige systeem. Op zoek naar de oorzaak komen we al snel bij de boosdoener, de enige component die toegevoegd is aan onze valuta, namelijk rente. Dat komt omdat de rente permanent en onomkeerbaar de schulden laat toenemen in verhouding tot de hoeveelheid geld in circulatie.
De steeds stijgende kosten van deze vermenigvuldigende schulden komen te rusten op onze industrie en samenleving, wat alsmaar stijgende kosten van levensonderhoud (prijsinflatie) tot gevolg heeft. Prijsinflatie wordt veroorzaakt door rente, en de enige manier om prijsinflatie (los van tijdelijke vraag en aanbod situaties) te voorkomen is door het elimineren van deze rente.

De meeste “economen” pleiten dus voor een systeem dat de diefstal op ons maximaliseert door de façade dat prijsinflatie wordt gecontroleerd door rente, terwijl het juist die rente is die de solvabiliteit steeds verder onder druk zet.

Vier cruciale vragen aan de Nederlandse Bank

Omdat gefalsificeerde geldcreatie begon bij centrale banken, en omdat alles draait om financiële stabiliteit (zoals op de site van De Nederlandsche Bank en andere centrale banken staat vermeld), hebben we eerder in dit verband DNB verzocht antwoorden te geven op onderstaande vragen, waarvan we tot op heden slechts een bevestiging van ontvangst hebben, maar nog geen antwoorden.

1. Hoe is het mogelijk om een vitale geldcirculatie te onderhouden zonder het opbouwen van onoplosbare schulden?
2. Wat is de claim van de bank dat er een schuld bestaat aan de bank?
3. Wat is de claim op rente wanneer de bank slechts de marginale kosten absorbeert van het her-publiceren van onze onderlinge betalingsbeloftes aan elkaar?
4. Op basis van welke wettige (contractuele) overweging claimt de bank dat het eerder bezit opgeeft wanneer geldcreatie plaatsvindt?

Wat nu?

Van geprivatiseerd “geld” naar een verantwoorde publieke monetaire infrastructuur.

Wat is “Mathematically Perfected Economy™”? (MPE)

MPE biedt ons een publiek (non-profit) boekhoudkundige monetaire infrastructuur met een valuta (ons geld) zonder rente, bestaande uit de administratie van onderlinge betalingsbeloftes voor alle personen en toegestane ondernemingen, met een terugbetaal verplichting zoals men verbruikt/consumeert van de gerelateerde onderpanden.

Mike Montagne is (sinds 1968) de grondlegger van dit alternatieve rentevrij geldsysteem, waarover hij het een en ander gepubliceerd heeft op http://www.perfecteconomy.com. (de website is helaas wat gedateerd, maar inhoudelijk een absolute aanrader)

Er is in MPE geen inflatie of deflatie, omdat het geld in omloop altijd nagenoeg gelijk is aan de resterende waarde van de bestaande onderpanden. De hoeveelheid geld is in dit systeem altijd consistent in kwantiteit met de resterende waarde van de onderpanden die bestaan, en waarvoor de valuta in circulatie was gebracht. Hierdoor verkrijgt de valuta zijn gelijkblijvende koopkracht. Het (resterende) geld in omloop is altijd toereikend om de som van schuld af te betalen. Verdere productie wordt dus niet belemmerd door een gebrekkige geldcirculatie (zoals nu het geval is omdat er meer moet worden terugbetaald dan er in de circulatie aanwezig is door de factor rente). In MPE nemen schulden ten opzichte van de resterende waarde van de onderpanden niet exponentieel toe, omdat simpelweg de rentelast ontbreekt.

In MPE worden noch productie noch consumptie belemmerd door het opleggen van extra kosten (rente). Van belang is dat we een geldcirculatie beschikbaar stellen voor onze productie die geen belemmeringen, beperkingen, of andere onrechtvaardigheden oplegt. Productie en ondernemen worden volledig ondersteund door een liquide, waardevaste, en efficiënte valuta.

“MPE is niet meer dan een enkelvoudig recept, voor het elimineren van onrechtvaardige en terminale interventie.”

In dit model wordt een betalingsbelofte aangegaan voor b.v. een woning met een vrije marktwaarde van €100.000 en een levensduur van 100 jaar tegen €1.000 aflossing per jaar, oftewel €83,33 per maand. Na 100 jaar is de woning afgeschreven en de belofte van €100.000 volledig terugbetaald. De betalingsbelofte van €100.000 is nu volledig uit circulatie genomen, en is het eigendom van niemand meer.

MPE kort samengevat:

Geen private (geldscheppende) banken meer, maar een landelijk/Europese nutsinstelling als Gemeenschappelijk Monetaire Infrastructuur (GMI, een vierde macht los van politieke invloeden).

Niet anders dan de infrastructuur die banken nu gebruiken. Als het aan mij ligt nemen we de bestaande structuur over (we hebben die immers zelf betaald). In deze omgeving wordt het MPE geldbeheer* geïmplementeerd en toegepast. Alles wordt daar onder voorwaarde van uiterste privacy bijgehouden. Je salaris komt binnen, betalingen worden gedaan, kredietwaardigheid gecontroleerd in geval van aanvraag “financiering”, etc.

*De rekenkundige/boekhoudkundige relatie van 1:1:1 tussen [a] Geld in omloop (Circulatie), [b] (Rest) Waarde Vertegenwoordigt Eigendom, en [c] Resterende Aflossings Verplichting.

Hoe we de valuta noemen is niet relevant voor de integriteit. We kunnen met de naam Euro doorgaan en (bij voorkeur) implementeren op Europees niveau. De kosten van implementatie zijn te verwaarlozen. Er verandert praktisch gezien niet veel ten opzichte van het huidige systeem.

Door de voorwaarden en de uitvoering op te nemen in onze grondwet voorkom je dat de politiek zichzelf afwijkend gaat gedragen ten opzichte van datgene dat we afgesproken hebben. Overheid kan voor controle en uitvoering zorg dragen.

Ter implementatie en naleving is er een concept mandaat (Absolute Consensual Representation) kortweg ACR genoemd. Het volledige concept is te lezen op: https://holland4mpe.wordpress.com/2013/05/20/mpeacr/  Opnemen (per democratisch besluit, geheel, of aangepast) in de grondwet.

Een voorbeeld: We hebben de volgende gegevens en ik neem daarbij een loonbedrijf (kredietwaardig) als voorbeeld die de aanschaf van een machine wil financieren. De op dat moment geldende vrije marktprijs van een machine inclusief een service contract en garantie. €100.000. De financieringsbehoefte voor aan te schaffen machine is dus €100.000. De gemiddelde levensduur van de machine is voor dit voorbeeld bekend of kan redelijkerwijs ingeschat worden. Laten we zeggen tien jaar.

We hanteren een 1:1:1 ratio tussen a) geldcirculatie, b) vertegenwoordigd eigendom van de (rest)waarde), en c) (resterende) Aflossingsverplichting/afschrijving

(Nieuwe) Geld Circulatie
a.) De €100.000 die in circulatie worden gebracht met de machine en de kredietwaardigheid van de koper (lener) als onderpand. De verkoper wordt meteen volledig betaald.

(Resterende) Waarde onderpand
b) Dit is de €100.000 aan waarde vertegenwoordigd door eigendom met lineaire afschrijving over 10 jaar.

(Resterende) Aflossingsverplichting per afschrijving/consumptie
c) €100.000 betekent een aflossing €10.000 per jaar over de levensduur van de machine van 10 jaar.
Totaal terugbetaald na 10 jaar: €100.000.

In de praktijk gebruiken we een de-escalerende/non lineaire afschrijving, waarbij de afgeschreven bedragen van hoog naar steeds lager gaan. Zo zijn er nog een aantal methodes om de realiteit zo dicht mogelijk te benaderen.

Je ziet dat we hier de levenscyclus van geld hebben voorgesteld zonder rente, met geld als meeteenheid en verschaffer van liquiditeit voor de handel gedekt en waarde gegeven door onderpand, en kredietwaardigheid ondernemer. Een kredietwaardigheid die hij niet wil verliezen!

De concrete voordelen

Geen inflatie of deflatie, geen mogelijkheid tot systematische manipulatie van ons geld en eigendommen, en geen onoplosbare schuldenbergen die zichzelf (exponentieel) blijven vermenigvuldigen door rente. Vennootschapsbelasting kan worden afgeschaft, overheden financieren op dezelfde wijze, en gebruikers van een door de overheid gefinancierde structuur/dienst betalen aan de hand van afschrijving, voor pensioenvoorzieningen kunnen we besluiten om een bepaald percentage van het verdiende geld verplicht te reserveren (behoud van koopkracht is immers gewaarborgd), aandelenmarkten (centers van exploitatie) worden overbodig gemaakt, immers is privaat kapitaal niet langer noodzakelijk ter financiering (wie wil concurreren tegen 0% rente?), meer besteedbaar inkomen, behoud van koopkracht.

“To find the players in all the corruption of the world, ‘Follow the money.’ To find the captains of world corruption, follow the money all the way.”

Deze bijdrage verscheen eerder op Holland4mpe.wordpress.com