De ECB pleit voor een nieuw instrument waarmee monetaire autoriteiten de banktegoeden kunnen bevriezen, zodat een bankrun gestopt kan worden voordat de bank in kwestie omvalt. Volgens ECB-bestuurslid Sabine Lautenslaeger is een dergelijke maatregel nodig om een bank die in de problemen zit meer tijd te geven om orde op zaken te stellen.
In een nieuw document dat onlangs door de Europese Centrale Bank werd gepubliceerd lezen we dat de huidige aanpak niet effectief is, omdat spaarders nog steeds de mogelijkheid hebben hun geld op te nemen of weg te sluizen in het geval een bank in de problemen komt. Daardoor kan een bankrun ontstaan, waarbij ook een bank die in de basis gezond is kan omvallen.
Volgens de ECB is een dergelijk moratorium noodzakelijk om te voorkomen dat de bankbalans door de uitstroom van spaartegoeden verslechtert, omdat toezichthouders anders niet goed kunnen inschatten hoe levensvatbaar de bank in kwestie nog is.
Spaargeld blokkeren
Uit het document blijkt dat de Europese Raad en het Europees Parlement begin dit jaar al een voorstel voor nieuwe wetgeving ter beoordeling naar de ECB hebben gestuurd. Daarin staat onder meer beschreven dat de blokkade van bankrekeningen maximaal vijf werkdagen mag duren. Om te voorkomen dat het betalingsverkeer vastloopt mogen rekeninghouders tijdens een dergelijke blokkade nog wel een beperkt bedrag per dag opnemen, een bedrag dat voldoende is om boodschappen te kunnen doen.
Hieronder een passage uit het 69 pagina’s tellende rapport:
Om een pre-resolutie moratorium succesvol te maken in het voorkomen van een ernstige verslechtering van de situatie van een financiële instelling moet deze een zo groot mogelijk bereik hebben. Men zou kunnen zeggen dat er geen gevaar is voor een bankrun, omdat spaartegoeden gedekt worden door het depositogarantiestelsel.
Echter, in de praktijk is het mogelijk dat zodra het omvallen van de bank onvermijdelijk lijkt, dat een substantieel aantal gedekte spaarders toch hun geld weghalen. Ofwel om er zeker van te zijn dat ze erover kunnen beschikken, ofwel omdat ze geen vertrouwen hebben in het depositogarantiestelsel. Een dergelijk scenario is vooral waarschijnlijk bij grote banken, waar de omvang van de gedekte spaartegoeden zo groot is dat het vertrouwen in de capaciteit van het depositogarantiestelsel wegvalt.
Als in een dergelijk scenario de spaartegoeden buiten het moratorium vallen, dan kan het in werking treden van het moratorium een waarschuwing geven aan spaarders dat de financiële instelling in kwestie dreigt om te vallen. Het moratorium zou dan contraproductief zijn, omdat het dan een bankrun veroorzaakt, in plaats van deze te voorkomen. Een dergelijke uitkomst kan fataal zijn voor een correcte afwikkeling van een bank, wat uiteindelijk ernstige schade kan toebrengen aan schuldeisers en een significante last kan leggen op het depositogarantiestelsel.
Daarom zorgt de uitzondering van spaarders voor het moratorium voor serieuze twijfels over de effectiviteit van dit instrument. In plaats van een algemene uitzondering te maken zou de Bank Recovery and Resolution Directive (BRRD) bepaalde beschermingsmaatregelen moeten nemen om de rechten van spaarders te garanderen, zoals een duidelijke communicatie over wanneer spaarders weer volledige toegang krijgen en een beperking van maximaal vijf werkdagen.
Deze radicale plannen doen denken aan de bankencrisis op Cyprus en in Griekenland, maar als het aan de ECB ligt wordt deze vorm van financiële repressie de nieuwe blauwdruk voor alle banken in de Eurozone. Het lijkt de volgende stap te zijn na de Europese bail-in regels die sinds 2016 van toepassing zijn.
Deze bijdrage is afkomstig van Geotrendlines
2 gedachten over “ECB wil banktegoeden kunnen blokkeren bij bankrun”
Banken runs ontstaan doordat zwakke E.U. banken (volgens de E.U./ECB richtlijn) gesteund moeten worden door gezonde en minder gezonde banken. Zoals bekend, dienen alle banken in de E.U. op te komen t.a.v. het deposito garantie stelsel en wel tot een bedrag van €.100.000,- per inleg.Hierdoor gaan minder gezonde banken ook omvallen waarna een een domino effect ontstaat. Dat is de uitkomst van een van de vele negatieve bij verschijnselen van de E.U./ECB/Draghi drukpers strategie.
Gelet op bovenstaand artikel van Frank Knopers is dit deposito-garantie stelsel feitelijk een farce. Geen wonder dat de E.U./ECB dat wil afschaffen, waarbij ze geen garanties in de plaats zetten. Dat de overheid de bevolking oproept om meer voor hun later pensioen te sparen is schandalig, omdat veel jongeren al weten dat zij geen pensioen meer krijgen en straks ook nog hun zuur verdiend spaargeld (gedeeltelijk) kwijt zijn, waarbij het de vraag is, hoeveel koopkracht dit nog heeft.Let in 2018 op de Chinese onroerend goed bubbel, de Midden-Oosten oorlog Saudi Arabië/Egypte contra Iran/Turkije, de voor jaars verkiezingen in Italië, uitkomst BREXIT, en de historisch hoge koersen op Walstreet/ belastingplannen Trump. Zoals meerder malen gesteld sociale onrust ligt op de loer. Edelmetalen kopen is het devies.
Ze nemen denk ik een grote gok met het Europees depositogarantiestelsel. Enerzijds kun je de kosten van het omvallen van één bank over veel meer banken verspreiden, waardoor de kosten per bank veel lager uitvallen. Maar aan de andere kant komen er nu meer banken met een zwakke balans bij (vooral in de zuidelijke eurolanden), waardoor het gevaar van een soort transferunie dreigt, waar met name de noordelijke eurolanden voor moeten betalen.
We doen met een Europees depositogarantie een beroep op de solidariteit van andere landen, wat op zich niet slecht is. Maar waar ik me meer zorgen om maak is het besmettingsgevaar als er werkelijk banken gaan omvallen.
Hoe dan ook, in de huidige vorm is het depositogarantiestelsel ook niet zo robuust als het lijkt. Daar heb ik eerder dit jaar al een stuk over geschreven.
https://www.goudstandaard.com/depositogarantiestelsel-is-een-schijnzekerheid