De volatiliteit van de zilverprijs heeft de laatste weken veel stof doen opwaaien. De plotselinge neerwaartse correctie werd door verschillende media gepresenteerd als het einde van de zeepbel, maar wie iets verder kijkt, komt er achter dat er iets heel anders aan de hand is.
De aanleiding van de correctie was de bekendmaking door de Chicago Mercantile Exchange (CME), dat is de eigenaar van de New Yorkse COMEX waar zilverfutures worden verhandeld, dat zij de “margin-requirement” ging verhogen. Dit betekent dat het geld dat neergelegd moet worden om een termijncontract te kunnen kopen verhoogd wordt. In 8 dagen tijd verhoogde de CME deze margeverplichting maar liefst vier keer. Bovendien maakte zij afgelopen week bekend dat zij aanstaande maandag opnieuw deze margeverplichting verhoogt.
Een termijncontract zilver geeft recht op toekomstige levering van 5.000 troy ounces en zo'n contract wordt met een minimale marge gekocht. Er wordt dus met een hefboom gewerkt en als de marge verhoogd wordt, dan moet er of geld worden bijgestort of het contract moet worden verkocht.
De correctie van afgelopen maandag was echter zeer opmerkelijk vanwege een andere reden. De zilverprijs ging in minder dan een kwartier tijd van $48 naar $42. Op dat moment werd er alleen op de electronische beurs, de New York Globex, gehandeld. De grote beurzen waren op dat moment gesloten en waren de meeste handelaren thuis aan het eten of aan het slapen.
Bij een laag handelsvolume werden door deze aanval zogenaamde stop-loss orders in werking gesteld. Stop-loss orders worden door handelaren ingesteld om bij een koersdaling het verlies te beperken; het termijncontract wordt automatisch verkocht wanneer een lagere prijs wordt bereikt. Hierdoor ontstond een versnelde uitverkoop van zilverfutures en dat is goed terug te zien aan de rode lijn op de grafiek.
Dit kun je gerust een schoolvoorbeeld noemen van manipulatie. Voor de doorgewinterde beleggers van edelmetalen zijn deze bewegingen een bekend fenomeen. Er wordt niet voor niets al jaren gewezen op de enorme concentratie van short-posities bij bullion banken zoals JP Morgan en HSBC. Die positie staat onder grote druk en dat komt omdat de leverbare voorraden op de COMEX de afgelopen tijd verder zijn afgenomen.
De reden voor de CME om in te grijpen en de margeverplichting vier maal in acht dagen tijd te verhogen kan niet anders uitgelegd worden als een poging om te voorkomen dat de hoeveelheid termijncontracten die voor fysieke levering ingediend kunnen worden, ingediend worden. De kans daarop moest ten koste van alles verkleind worden. Zodra er teveel zilverfutures worden uitgeoefend en zilver geleverd moet worden dan zal blijken dat de leverbare zilvervoorraad op de COMEX niet toereikend is. Dat betekent zoiets als einde oefening voor de COMEX en voor het prijsmechanisme dat de zilverprijs bepaalt.
Deze neerwaartse correctie heeft – naast dat het doorgaans een gezonde uitwerking op de markt heeft – de opwaartse trend van zilver niet gebroken. Het probleem van fysieke schaarste is door deze prijscorrectie eerder groter dan kleiner geworden. Immers, een lagere prijs ontlokt een grotere vraag. De fundamenten van de markt zijn door de enorme volatiliteit van zilver dit jaar niet veranderd: de vraag overtreft het aanbod. Die vraag kan alleen met papier worden gecompenseerd. De vraag is hoe lang nog.
