Bron: Maarten Verheyen
Toen heel de SilverSqueeze-beweging op gang kwam, heb ik meteen aangegeven dat de eerste leveringsproblemen ten vroegste eind maart zichtbaar zouden worden.
Qua fysieke leveringen was het alvast een druk kwartaal:
En als we iets meer uitzoomen en kijken naar het gemiddelde van de voorbije 12 maanden, merken we inderdaad de enorme stress op het systeem:
En alhoewel de Comex-partijen voorlopig aan de verplichtingen kunnen voldoen, circuleren er in Australië heel wat geruchten over de Perth Mint en ABC Bullion:
Er circuleren massa’s verhalen van klanten die om levering verzochten maar te horen kregen dat dit niet mogelijk was.
Wat hier nu lijkt te ontstaan, is niets minder dan een bankrun.
Het wordt steeds duidelijker dat diverse partijen in de markt werken met een fractioneel systeem.
Vergelijk het gerust met een bank.
Als een bank 100 miljard euro op spaarrekeningen heeft staan, kunnen ze maar een klein deel van dat bedrag cash uitbetalen. Dat heet fractioneel bankieren.
Eens een paar klanten hun tegoeden opvragen, ontstaat er een bankrun en moet de bank in gebreke blijven.
In de zilvermarkt is het vaak niet anders.
Wie “unallocated zilver” bezit, komt nu tot de vaststelling dat slechts een fractie van dit zilver daadwerkelijk beschikbaar is.
Waarom denk je dat ik jarenlang in de deze nieuwsbrief loop te roepen dat je best enkel 100% allocated fysiek zilver koopt?
En met allocated bedoel ik dat het wordt opgeslagen op jouw naam en jij beschikt over de serienummer.
Er zijn namelijk beleggers zat die menen fysiek zilver te bezitten, maar in realiteit een positie in “unallocated zilver” aanhouden.
