De afgelopen jaren is er bijna dagelijks een analist te vinden die schrijft dat de huidige waardering van de aandelenmarkt wereldwijd veel te hoog is. Meestal wordt dat goed onderbouwd met vergelijkingen van waarderingen uit het verleden. Ik zal u hieronder één van vele voorbeelden geven.
Als we naar het aandeel Coca-Cola kijken, zien we in 2012 vele betere cijfers dan in 2016 (omzet en winst zijn veel hoger in 2012). Tevens is de schuld van het bedrijf gedurende deze periode verdubbeld. Toch staat de koers van het aandeel ruim 30% hoger ten opzichte van 2012. Onbegrijpelijk, maar het gebeurt toch.
Waar kun je nog in beleggen?
Niemand lijkt het te begrijpen, ook ik niet. Wat is er aan de hand? Ik denk dat we financieel gezien in bijzondere tijden leven. De fundamentele waarde van een bedrijf lijkt er niet veel meer toe te doen. Sterker nog, veel investeerders vinden aandelen tegenwoordig veiliger dan andere asset-classes.
Of wilt u uw geld in obligaties beleggen? De rente staat op een 400-jaars dieptepunt.
Bedrijven én landen hebben extreme schuldposities. Veel obligaties vallen daarom af als beleggingscategorie, omdat er bijna geen rendement is en wel risico. Onroerend goed dan? Ook daarvoor geldt hetzelfde verhaal van de lage rente en extreme waarderingen. Bovendien is vastgoed lang niet altijd zo courant.
Wat te denken van geld op een spaarrekening? Dit brengt vrijwel niets meer op en banken staan er zeker in Europa ook nog eens erg slecht voor. Veel kleine Duitse spaarbanken hebben door de negatieve rente van de ECB moeite om te overleven, zeker nu er strengere eisen gesteld worden aan het toezicht.
Kort samengevat: Aandelen lijken de minst slechte belegging en bieden een hoge mate van liquiditeit. Om een lang verhaal kort te maken, er zijn veel investeerders die simpelweg niet meer weten waar ze anders het geld moeten parkeren. Aandelen als Coca-Cola worden dus momenteel gezien als een relatief veilige belegging. “There is no alternative”, zoals beleggers zouden zeggen. De toekomst zal uitwijzen of dit terecht blijkt te zijn.
Alternatieven
Vermogende mensen of organisaties zijn over het algemeen natuurlijk niet dom en laten zich dus ook niet leiden door wat in de reguliere media staat. Deze praten elkaar toch alleen maar na. Bizar vind ik het dat ik de afgelopen week niets, maar dan ook niets, heb gelezen over een advies dat een van de meest machtige financiële instellingen ter wereld heeft gegeven aan ‘Europa’.
Het IMF adviseert alle landen om 10% van het spaartegoed van alle burgers van de EU op te eisen, om de geplaagde en met schuld overladen overheden weer enigszins gezond te maken (wat dan nog steeds niet het geval is).
U leest dit echt goed, ik maak echt geen grap. Je zou denken dat elk tv-programma de afgelopen week nergens anders over praat, maar de werkelijkheid ligt helaas anders. Misschien een reden om je geld niet bij een bank te laten staan, maar het te investeren in aandelen?
Kort geleden schreef ik ook over luchtvaartmaatschappijen die tickets verkopen die niet bestaan om te laten zien hoe banken werken. Hieronder een (vertaald) stukje dat ik onlangs gelezen heb en graag met u wil delen als een ander voorbeeld van hoe ons bankensysteem werkelijk in elkaar zit.
Stel je gaat verhuizen en je hebt een tijdelijke opslag nodig voor je meubilair, omdat je nieuwe huis pas over enkele maanden klaar is. Je slaat je spullen dus op bij een bedrijf dat opslagruimte hiervoor aanbiedt. Als dat net zo zou gaan als met banken, dan ben je op het moment dat je de opslag verlaat geen eigenaar meer van je eigen meubilair. Het opslagbedrijf is juridisch eigenaar geworden en kan dus doen met jouw meubilair wat ze willen.
Als ze willen kunnen ze het verhuren aan een ander persoon of bedrijf en daar een flinke prijs voor rekenen, met als gevolg dat een volkomen vreemde op jouw bank naar jouw tv zit te kijken. Uiteraard zie jij geen stuiver van wat het opslagbedrijf aan huur ontvangt voor jouw meubilair. Grote kans ook dat de huurder niet erg voorzichtig omgaat met jouw meubilair. Hij kan het zelfs compleet verwoesten of beschadigen.
De opslagbedrijven werken vaak samen, het ene opslagbedrijf verhuurt jouw meubilair aan een ander opslagbedrijf, die op haar beurt het weer aan een ander verhuurt en zo verder. Na een tijdje weet helemaal niemand meer waar jouw meubilair is gebleven, maar dat maakt allemaal niet zoveel uit. De opslagbedrijven verdienen veel geld en maar weinig mensen vragen naar hun eigen meubilair wanneer dat eenmaal voor onbepaalde tijd in de opslag is gestald.
Het gaat zo voortvarend dat de opslagbedrijven gemakzuchtig worden en niets eens meer controleren of je wel in staat bent om te betalen voor de opslag van jouw meubilair. Ze zullen jouw tafel verhuren aan iedereen die maar wil. Na een tijdje hebben deze slechte huurders zoveel van het meubilair van andere mensen beschadigd, dat er nog maar heel erg weinig van over is. Het gevolg is dat veel opslagbedrijven in de problemen komen. Zij eisen dat ze worden gered en vertellen de politiek dat de complete maatschappij in elkaar zal storten als zij failliet gaan. Er wordt dus flink angst gezaaid.
De overheid werkt onder druk mee en de opslagbedrijven krijgen zakken vol belastinggeld om te overleven. De centrale banken openen zelfs speciale werkplaatsen waar banken, stoelen en tafels van gebakken lucht worden gemaakt. Deze geven ze dan gratis aan de grote opslagbedrijven.
Het gaat nu weer zo goed met de opslagbedrijven dat de directie van mening is dat ze allemaal een flinke bonus hebben verdiend. Het bizarre van de hele situatie is dat er helemaal niets veranderd is en dat we niets geleerd hebben van de gemaakte fouten. Ze pakken nog steeds jouw meubilair en verhuren dat aan wildvreemden zonder jou te informeren.
In plaats van dat ze jou laten meedelen in de winst, spannen de verhuurbedrijven samen om jou nog meer in rekening te kunnen brengen voor de opslag van je meubilair. Er gaat dan ook bijna geen maand voorbij zonder dat er een groot opslagbedrijf betrokken is bij een flink schandaal.
Op een goede dag is je nieuwe huis klaar en ga je naar de opslag om jouw meubilair op te halen. Daar wordt je behandeld alsof je een crimineel bent. Je moet complete vragenformulieren invullen en uitleggen waarom jij jouw eigen meubilair nodig hebt. Het opslagbedrijf komt op haar beurt met talloze redenen waarom ze je jouw meubilair niet terug kunnen geven of soms maar een klein, beschadigd deel terug kunnen overhandigen. Wanneer je na lang zeuren uiteindelijk met je meubilair de deur uit gaat, geven ze je aan bij de overheid, omdat jij zo brutaal was om je eigen meubilair terug te vragen.
Sander Noordhof
Reageren? Stuur een mail naar [email protected]
Deze column van Sander Noordhof verscheen eerder op Goudstandaard. Goudstandaard is gespecialiseerd in de verkoop en opslag van fysiek edelmetaal. Wilt u meer informatie over beleggen in edelmetalen? Bel ons op +31(0)88 46 88 488 of mail naar [email protected].
