Guest post: ‘Geen kattenpis in het derivat’

Stel je voor – en jou kennende, hoe moeilijk kan het zijn – je bent zo’n liefhebber van Belgisch bier, dat je naar onze zuiderburen afreist voor een proeverij nabij Houfalize. Meer precies de brouwerij van Chouffe.

Je raakt aan de praat met Louis d’Ivre, Chouffe’s verkoopmanager. Bij uitzondering neemt Louis je mee naar de ondergrondse opslag alwaar naast de ‘gewone’ Chouffe, ook nog enkele bijzondere Chouffe’s liggen te rijpen. Ze zijn nog van de receptuur van voor de oveame door Duvel-Moortgat. Louis tapt een pint voor je… en je bent verkocht!

Beter gezegd: Je handelsgeest is nog juist nuchter genoeg, en voor een prijs van €45.500 kun je jezelf even later eigenaar noemen van 120 vaten Chouffe Doré. De prijs is inclusief transport. Voor de opslag bel je mij, beseffend dat je de partij nooit thuis kwijt kan, maar dat ik – laat je fantasie nu even helemaal de vrije loop – ruimte zat heb.

We maken een deal en een week later staan de 120 vaten bij mij in de fantastische schuur opgeborgen. Opgeborgen als een (gegist) appeltje voor de dorst. Met de prijsbewegingen in de horeca in het achterhoofd voelt het als een goudmijntje voor je.

En dan, op een zomerdag, met weersvoorspellingen die veel goeds beloven, klim je in de telefoon. Je handelsgeest laat je ook nu niet in de steek en al snel heb je – voor een goede prijs – voldoende afnemers. Tsjakkah! Nu nog ff mij bellen…

Met het: ‘ik… euh…’, en de stilte die dan valt, bekruipt je plots een naar gevoel. ‘Hoezo heb je de sleutels van de schuur niet meer?’, vraag je nog beleefd.

Een eerste aap komt uit de mouw: ik is failliet. De tweede aap: ik is niet meer de eigenaar van de schuur, dat is ene Abdul bin Razichy al Aziz, wonende te Al Wakrah, Qatar.

Je zou willen dat je nog zo’n oude bakelieten telefoon had gehad, want je smartphone op de keukentegels te zien uiteenspatten is toch wat minder als de hoo op de haak gooien.

Na de aankoop van een nieuwe ‘foon’ heb je inmiddels tot ruim voorbij tien kunnen tellen, en op beheerste toon stel je je voor aan een man die opneemt met: ‘Gello… Yes I’am Abdul… and yes, I geffe die kie’.

De Nederlandse vertegenwoordiger van Bin Razichy Al Aziz Inteational ontvangt je op zijn kantoor op de Amsterdamse Zuid-as. Een statige man, gehuld in een hagelwit gewaad en tulband laat je plaats nemen in het pluche van het smetteloze airconditioned kantoor. Hij wil met je meedenken. Een gevoel van opluchting gaat er door je heen.

Als je zelf voor het transport zorgt, kun je your merchandise al de volgende dag naar het Utrechtse trucken. ‘Deal!’, flap je er uit, bang dat de man zich anders zou bedenken. ‘Deal’, antwoord de man rustig en knipt in zijn vingers. Een officeboy verschijnt. Even later hef je met Abdul’s neef het glas op de transactie. Jij hebt je handel terug en de man is duidelijk in zijn nopjes met zijn onlangs verworven handelsvehicle… de schuur. Je neemt een slok en bent verrast. ‘Niet slecht’, gaat het door je hoofd en het heeft zelfs wel wat weg van Chouffe. De man – nu ook met wit schuim op zijn bovenlip – ziet je reactie en glimlacht en vervolgt: ‘Brewing beer was invented in the Middle-East, you know, and it keeps me happy, much to the joy of my habibi’.

De volgende dag opent een medewerker van Bin Razichy Al Aziz Inteational de deuren van de schuur en vol goede moed stap je de ruimte binnen, waaa… die moed je meteen in de schoenen zakt. Schots en scheef opgestapeld staan – zo ver als het oog reikt – plastic zakken van de… Aldi, gevuld met de derde aap: Blikken Schultenbräu (onder zeelieden noemt men dat ook wel Uilenzeik).

Na weken leuren – het weer is inmiddels ‘Nederlands’ omgeslagen – ben je er vanaf. Al met al hou je er € 13.500 aan over… O ja, en een hele fikse kater. Maar ja, dat hoort nu eenmaal bij ontnuchteren.

Kon je het je voorstellen? Ja, neem ik aan. Dat gevoel zou de (Britse) belastingbetaler nu minstens ook moeten hebben; zeker na het lezen van dit artikel:

  • UK govement held talks about RBS stake sale with Abu Dhabi (Telegraph)

Aan het leeuwendeel van de Schultenbräu-drinkers gaat dit artikel helaas ongelezen voorbij. Hun kater komt wel, maar pas als zal blijken dat men de uilenzeik heeft vervangen door ongezuiverd rioolwater.

Katers… leeuwen… dompteurs… 1793 revisited.

En die dag nadert. En rap! Want de belastingbetaler zal weldra door hebben dat zij – niet als jij je deel van €13.500 nog hebt weten te vangen – het door hun opgehoeste bedrag van £ 45.500.000.000,- kwijt zijn en al die andere honderden miljarden die uit hun zak zijn geklopt. Of is dat geld verdampt? Een heus nadeel van “thin air” in dat geval.

In de onderstaande afbeelding is een glimpse te zien uit welk vat men tapte vóór 1793, het… ahum… ‘derivat’.

Shouf shouf habibi
Cheers!

– Mono Satuus

Marketupdate.nl Crypto redactie
Marketupdate.nl Crypto redactie

Dagelijks op de hoogte van het crypto nieuws via marketupdate.nl

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Doe mee met de Bullrun 🚀20 euro gratis tijdelijke actie bij Bitvavo