Centrale bankiers breken zich er het hoofd over, maar ook beleidsmakers, politici en natuurlijk beleggers. Wat is er toch met de inflatie aan de hand? Ondanks een behoorlijke economische groei in grote delen van de wereld en een zeer ruim monetair beleid is er van inflatie geen sprake. Ondank een behoorlijke aantrekkende werkgelegenheid in landen als Duitsland, de Verenigde Staten en Japan lijkt de zogeheten Phillips curve zijn werkingskracht verloren te hebben. De Phillips curve geeft de samenhang weer tussen een opleven van de inflatie en een verkrapping op de arbeidsmarkten. Zelfs in de opkomende markten, waar de economische groei op een gemiddeld hoger niveau ligt dan in Westerse landen, lijkt inflatie dood en begraven.
Er wordt al langer gespeculeerd over het waarom van het afwezig zijn van inflatie en het schijnbaar obsoleet worden van de Phillips curve. Vingers wijzen naar de technologie en naar de globalisering die de positie van de werknemer ondergraven. Die wordt ook minder door de krimpende invloed van vakbonden door afnemende ledenaantallen. En dan is er natuurlijk de afnemende groei van de productiviteit, een verschijnsel waar ook al geen verklaring voor is.
Oligopolistische markt
Aan de lijst van verklaringen zijn er recent nog twee aan toegevoegd. De eerste is het verschijnsel dat veel markten steeds meer oligopolistische trekjes krijgen. In steeds meer sectoren trekt een handjevol bedrijven een steeds groter marktaandeel naar zich toe. Dat blijkt uit een gecombineerd onderzoek van MIT en the National Bureau of Economic Research in de Verenigde Staten.
De auteurs stellen vast dat het aandeel van de factor arbeid in de toegevoegde waarde van bedrijven al sinds de jaren ‘70/’80 van de vorige eeuw in de meeste Westerse landen aan het dalen is. In een poging dit verschijnsel te verklaren onderzochten ze de zes grootste sectoren van de Amerikaanse industrie, die samen goed zijn voor 80% van de particuliere werkgelegenheid in de VS. Het blijkt dat het aandeel van de factor arbeid sinds het begin van deze eeuw gedaald is. Tegelijkertijd neemt sinds de jaren ’90 van de vorige eeuw de concentratie in elke sector toe. In steeds meer sectoren en segmenten doet zich het verschijnsel voor van ‘the winner takes most’. Het zijn de Google’s, Facebook’s en Amazons van deze wereld.
De studie stelde tevens vast dat naarmate de concentratie verder voortschreed in segmenten en industrieën, het aandeel van de factor arbeid sterker en sneller daalde. Dankzij de snelle productiviteitsgroei wordt arbeid onbelangrijker. Aan deze trend komt voorlopig geen einde, zo waarschuwen de onderzoekers.
Flexibele arbeidsmarkt
De tweede aanvullende verklaring voor de dood van de Phillips curve komt van de Bank van Engeland. Daar wijzen ze erop dat niet alleen de flexibele arbeid toeneemt, maar dat ook de aard van het werk verandert. Werk is flexibel, parttime en er zijn nul urencontracten. Een baan of een taak wordt steeds deelbaarder. Steeds meer werknemers worden per taak of per uur betaald.
De Bank van Engeland stelt vast dat dit patroon teruggrijpt op de situatie zoals die gebruikelijk was in pré-industriële tijden. De vlakke Phillips curve zoals we die sinds 2008 kennen draagt zeer grote gelijkenis met die van voor de industriële revolutie. Gebruikelijk was toen een inflatie ergens tussen 0% en 1%. Vaak was er sprake van deflatie.
Het ziet er naar uit dat de veranderingen in de structuur van bedrijven en in de aard van banen en werk blijvend en structureel is. De Phillips curve is dood of zal in ieder geval nooit in zijn oude glorie hersteld worden. Dat betekent op een aantal terreinen lower for longer: lage inflatie, lage rente en een laag rendement op obligaties. Daar staat tegenover dat de huidige ontwikkelingen niet onvermijdelijk zijn. Met de antitrustwetten in de hand kunnen overheden en maatschappij besluiten de oligopolies op te breken. Dat is aan het einde van de 19de eeuw ook gebeurd. Toen moesten de schijnbaar oppermachtige ‘roverbaronnen’ het veld ruimen.
Cor Wijtvliet
Deze bijdrage is afkomstig van www.corwijtvliet.nl
Disclaimer: Bovenstaand artikel is geen professioneel beleggingsadvies en het is ook geen uitnodiging om te gaan beleggen. Beleggen brengt kosten en risico’s met zich mee. In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst. Het artikel is louter de persoonlijke mening van de auteur.
2 gedachten over “Inflatie? We zijn terug in pre-industriële tijden”
Zoals eerder gesteld, De rente dient minstens het inflatie % te bevatten met daar bovenop een risico premie, al dan niet in verhouding tot de debiteur. In het huidige geval zou de rente rond de 2,5% moeten liggen bij staatsleningen etc. Ook is het mandje ter berekening van het consumptie patroon aan veranderingen in gewicht onderhevig. Nu feitelijk in de loop van 8 jaar, zeker onder gepensioneerden weinig tot geen koopkracht verbetering is opgetreden, is het koopgedrag ook gewijzigd.Dus het huidige inflatie % zou wel eens niet correct kunnen zijn. Zeg dat maar eens tegen Draghi en de €urocraten. Die gebruiken het inflatie % voor hun eigen doelstellingen.
Een paar individuen trekken aan de touwtjes. M.i. kun je de klassieke economische theorie in dit verband wel even buiten beschouwing laten. M.i. zien we hier voornamelijk psychologische bedoelingen aan het werk.
(in principe is rente sowieso zwendel; de bankiers verdienen het niet, en hebben het niet echt nodig – ze maken geld uit het niks)
We kennen hun doel – uitvoerig gepubliceerd (door henzelf; trots): vernietiging van het kapitalisme.
kapitalisme omvormen in communisme.
– Lage rente maakt het hen mogelijk overheden te verlijden te worden begraven onder leningen (met voorwaarden omkleed).
– Lage rentes helpen de bankiers het systeem nog even draaiende te houden, en de mensen zoet.
– De bankiers (met hun rondje megafusies) zijn bezig concurrentie uit te bannen, we zijn al ver op weg naar een (socialitische) centrale planeconomie.
Monsanto+Bayer (IG Farben), Dow+DuPont, e.v.a.
We zitten in hun tang. Het Kabinet en de Kamer bewijzen iedere dag dat ze er niet voor ons zitten, maar voor de globalisten.
zie o.a.:
“Another telling quote from Quigley’s Tragedy and Hope:
“The powers of financial capitalism had another far-reaching aim, nothing less than to create a world system of financial control in private hands able to dominatethe political system of each country and the economy of the world as a whole. This system was to be controlled in a feudalistic fashion by the centralbanks of the world acting in concert, by secret agreements arrived at infrequent meetings and conferences.
‘Tragedy And Hope’ – Caroll Quigley: http://radiobergen.org/powergame/tragedy.html
The Bank For International Settlements: Adam Lebor, auteur ‘ Tower of Basel’, video C-Span: https://youtu.be/T1O_HQKiU1k
https://jaysanalysis.com/2015/06/30/the-great-banking-game-of-the-bis/
“China as the model for a new global financial order in place of the US:
The goal is world power.”
http://www.strategic-culture.org/news/2014/06/22/bretton-woods-ii-and-george-soros.html
EU-China 2020 Agenda;
The European Council 21 Nov. 2013, Speech by Pres. van Rompuy at the closure of the EU-China Urbanization Forum (excerpt)
http://euro-med.dk/?p=31525 https://www.youtube.com/watch?v=l1qTPvugqgg&feature=player_embedded
“Bancocracy”: dit financiële systeem gaat niet samen met democratie
In zijn Engelstalig boek ‘Bancocracy’ vat Eric
Toussaint samen waarom het huidige financiële systeem doet wat het doet, omdat het zo is ontworpen en zo bedoeld is. http://stanvanhoucke.blogspot.it/2015/12/bankocracy.html?utm_source=twitterfeed&utm_medium=twitter
Mensen komen voor vrouwenvoetbal met 1.500 tegelijk de straat op; dan wel (brood en spelen). Deze wereldoorlog wordt gewonnen, zonde dat de globalisten 1 schot hoeven te lossen.