Volgens Andreas Dombret, bestuurslid van de Duitse Bundesbank, moeten de Griekse banken zo snel mogelijk plannen maken voor een zogeheten ‘bail-in’. De voorbereiding daarvan staat al op het Griekse hervormingsprogramma, maar de afgesproken datum van 1 januari 2016 komt volgens Dombret veel te laat. “Naar mijn mening moet dit instrument (bail-in) zo snel mogelijk in gereedheid worden gebracht”, zo verklaarde het bestuurslid van de Bundesbank tijdens een toespraak in München.
Bij een bail-in draait niet langer de staat op voor het overeind houden van een bank. In plaats daarvan moeten obligatiehouders en spaarders van de betreffende bank verlies nemen. In de praktijk betekent het dat obligaties en achtergestelde deposito’s in het beste geval worden omgezet in aandelen van de bank en in het slechtste geval gewoon waardeloos worden. Van alle spaartegoeden boven een bepaalde grens kan een gedeelte worden onteigend om de banken opnieuw te kapitaliseren.
Bail-in
De bail-in strategie werd eerder toegepast om de bankensector van Cyprus te herstellen. Ook daar bleven de banken enige tijd gesloten, omdat spaarders onafgebroken geld bleven opnemen. In Nederland is de bail-in ook al eens toegepast, namelijk bij de nationalisatie van de SNS Bank.
In 2013 suggereerde het IMF in een rapport een spaardersheffing van 10% om de schuldencrisis te bezweren. Dat was volgens sommigen niets meer dan een rekenvoorbeeld, maar de praktijk leert ons dat spaartegoeden inderdaad ondergeschikt zijn aan het in stand houden van het financiële systeem. Aan het einde van dat jaar bereikte het Europees Parlement een akkoord over de introductie van de bail-in als opvolger van de minder omstreden ‘bail-out’. Bij een bail-out worden spaarders en obligatiehouders gered door de belastingbetaler, wat moreel gevaar in de hand werkt.
Als spaarder bent u dus al meer dan eens gewaarschuwd!
