Onlangs sprak het Internationaal Monetair Fonds nog haar zorgen uit over de hoge wereldwijde schulden van $152 biljoen. Sinds het begin van deze eeuw zijn de schulden in nominale zin zelfs verdubbeld, tot een niveau van 225% van het wereldwijde bbp. Een groot probleem, omdat de hogere schulden steeds minder effect hebben op de productiviteit van de economie. Het IMF spreekt zelfs van een neerwaartse spiraal, waarbij de schuldenlast zo hoog is geworden dat het niet meer mogelijk is om de schulden structureel af te bouwen.
Omdat het afbouwen van schulden niet meer lukt hebben centrale banken in 2008 de spreekwoordelijke geldpers aangezet en de rente naar nul verlaagd. Staatsobligaties, hypotheekleningen en zelfs bedrijfsobligaties worden op de balans van centrale banken geparkeerd, zodat ze in de toekomst weggestreept kunnen worden. Het tempo waarin dat gebeurt wisselde de afgelopen jaren, maar is nog nooit zo hoog geweest als dit jaar.
Wereldwijde QE naar recordtempo
De volgende grafiek laat zien dat de grootste centrale banken nu maandelijks voor $160 miljard aan obligaties en aandelen uit de markt halen. Dat is bijna twee keer zoveel als tijdens de eerste QE programma’s van de Federal Reserve en de Bank of England. Als er werkelijk sprake is van een economisch herstel, waarom zijn deze stimuleringsprogramma’s dan nog nodig?
Monetaire stimulering bereikt recordtempo (Bron: Credit Suisse, via @RonStoeferle)
