Sinds het begin van de financiële crisis heeft de Amerikaanse overheid grote stimuleringsprogramma’s opgestart om de economie overeind te houden. Maar wat hebben we gekregen voor al die miljarden die gestopt zijn in subsidies, programma’s als cash for clunkers en tal van andere omstreden projecten?
Zero Hedge plaatste maandag een artikel van STA Wealth Management, waarin de resultaten van het Keynesiaanse stimuleringsbeleid onder de loep worden genomen. De uitkomst is teleurstellend: alle overheidsinterventies van de afgelopen vijf jaar leverden een marginale verbetering op van het GDP. Van iedere $29,61 die de overheid spendeert groeit de economie slechts met $1. Over multipliereffect gesproken…
Overheidsinterventie levert nauwelijks economische groei op (Bron: STA Wealth Management)
Het probleem van steeds lagere economische groei komt niet alleen voor rekening van verkwistende overheidsbestedingen. Ook van een iets grotere afstand bezien komen we dezelfde trend tegen. De volgende grafiek van Incrementum laat zien hoeveel het GDP groeit met iedere $1 extra schuld….
Steeds meer geld levert steeds minder groei op (Bron: Incrementum)
Stimulering
De Wall Street Journal blikte begin deze week ook terug op vijf jaar stimulering, want het is alweer vijf jaar geleden dat de Amerikaanse president Obama de American Recovery and Reinvestment Act ondertekende. De opdracht van dit stimuleringsprogramma was om de werkloosheid terug te brengen en daar werd destijds $830 miljard voor beschikbaar gemaakt.
Vijf jaar later is de werkloosheid inderdaad weer gedaald, tot ver onder de 7%. Maar de participatiegraad in de VS is nog steeds beroerd en het aantal werkloze Amerikanen dat niet meer naar werk zoekt is opgelopen tot boven de 90 miljoen. De Wall Street Journal vatte vijf jaar overheidsstimulering als volgt samen:
“De mislukking van het stimuleringsprogramma weerspiegelt de foute inschatting van neo-Keynesianen dat de economie opgepept kan worden met een golf van overheidsbestedingen. Mensen zijn in feite slim genoeg om zich te realiseren dat iedere dollar die de overheid spendeert uiteindelijk aan de productieve economie onttrokken moet worden middels de belastingen. De beste manier om een economie weer op gang te brengen en om lange-termijn groei te bewerkstelligen is om mensen aan te moedigen meer te werken, te sparen en te investeren. Laten we hopen dat het volgende stimuleringsprogramma uit Washington gericht is op het verlagen van de belastingen en de regeldruk op het Amerikaanse bedrijfsleven.”
Tijdens de Amerikaanse depressie van 1920-1921 werd ook een zogeheten ‘laissez-faire’ strategie gekozen om de economie weer aan de praat te krijgen. In plaats van overheidsstimulering besloot president Harding juist te snijden in de overheidsbestedingen. Veel ambtenaren werden ontslagen en de private sector bleek zich daarna snel te herstellen. Door het snelle herstel is deze depressie veel minder bekend dan die van 1929.
Lees meer:
- 5 Years Later – What did the ARRA Achieve?
- Obama’s Stimulus, Five Years Later
- The Forgotten Depression of 1920
Dit artikel verscheen afgelopen vrijdag in de Marketupdate Weekendeditie. Schrijf u hier in en ontvang iedere vrijdag onze nieuwsbrief!
