De oproep van Charles de Gaulle om goud weer terug te brengen was een schot voor de boeg voor het traditionele Bretton Woods dollarsysteem, waarin veel belangrijke valuta gekoppeld werden aan de dollar en waarin de dollar voor buitenlandse centrale banken inwisselbaar was voor $35 per troy ounce. Door de overmatige dollarcreatie werd het goud in feite ondergewaardeerd, zodanig dat het wel vast moest lopen. De Franse premier de Gaulle gaf de aanzet door dollars in te wisselen voor goud en ook Nederland haalde goudstaven op uit Amerika.
Enkele jaren later viel het Bretton Woods systeem uit elkaar en kon iedereen zien dat de dollar inderdaad sterk was overgewaardeerd ten opzichte van goud. De goudprijs steeg in enkele jaren van $35 naar $160 per troy ounce. Ook aan de olieprijs was de verzwakte dollar af te lezen, die steeg in 1973 naar ongekend hoge niveaus en veroorzaakte daarmee een oliecrisis.
Terughalen Duitse goudvoorraad
Volgens Jim Sinclair is het mogelijke terughalen van de Duitse goudvoorraad uit Frankrijk en de VS een modee variant op het schot voor de boeg dat Charles de Gaulle gaf tijdens zijn toespraak uit 1965. Toen werd de stellingname ''the dollar as good as gold'' wereldwijd ter discussie gesteld. Een besluit van de Bundesbank om goud weg te halen bij andere centrale banken zou in zekere zin ook een teken van vantrouwen zijn jegens andere centrale banken.
Volgens Jim Sinclair zal men in de toekomst op deze gebeurtenis terugkijken als het eerste salvo dat gelost werd richting de Amerikaanse manier van oorlogsfinanciering en het begin van het einde van de Amerikaanse dollar in de rol van werelreservemunt. Het bericht over het terughalen van het Duitse goud uit de VS en Frankrijk is volgens Sinclair significant, omdat centrale banken onder normale omstandigheden elkaar nooit op deze manier zouden beledigen. Het terughalen van de goudvoorraad suggereert dat deze elders misschien niet in goede handen is.
Goud als monetaire basis
Charles de Gaulle pleitte in 1965 al voor het herstellen van goud als inteationale monetaire basis. Door dollars aan te merken als reserve kreeg Amerika een exorbitant privilege, want het kon haar schulden makkelijk financieren met dollars die alleen zij konden bijdrukken. Goud daarentegen is een neutrale basis die voorkomt dat één land stelselmatig wordt bevoordeeld. Ook legt goud als reserve een disciplinerende werking op aan het wereldwijde economische systeem, een disciplinerende werking die met de dollar als wereldreservemunt naar de achtergrond werd gedrukt.
Vrij vertaald: “We achten het noodzakelijk dat inteationale handel weer wordt vormgegeven zoals dat was vóór de tegenslagen van deze wereld. Op een onbetwistbare monetaire basis. Eén die niet voorzien is van het stempel van een specifiek land. Welke basis? In werkelijkheid kan niemand zien wat aan deze eisen voldoet, anders dan goud.”
