De Zwitserse centrale bank zag de waarde van de Zwitserse franc vorig jaar sterk oplopen als gevolg van de Europese schuldencrisis. Door de vlucht naar veiligheid werd de Zwitserse valuta steeds duurder ten opzichte van de euro en de dollar, met als gevolg dat het voor Zwitserse bedrijven moeilijker werd om goederen te exporteren naar andere Europese landen. Ook werd het land duurder voor toeristen uit het buitenland. Het dilemma tussen het handhaven van een sterke valuta en het ondersteunen van de de eigen economie werd uiteindelijk in het voordeel van het laatste beslecht. De SNB besloot in september 2011 dat de Zwitserse franc niet verder mocht stijgen dan 1,20 tegenover de euro.
Om deze koppeling in stand te houden moest de SNB meer francs in omloop brengen en deze direct op de valutamarkt inwisselen voor andere valuta. Door het aanbod van de eigen munt te vergroten zou de waarde ervan dalen, waarmee de koers op 1,20 bleef liggen. Door een plafond ten opzichte van de euro te hanteren maakt de Zwitserse centrale bank zich wel kwetsbaar, want elke keer als de euro wegzakt ten opzichte van de Amerikaanse dollar moet ook de SNB haar munt goedkoper maken door meer buitenlandse reserves te kopen en op haar balans te plaatsen.
Interventie SNB: 60 miljard franc in mei
Gedurende de maand mei zakte de EUR/USD weg van 1,32 naar 1,23, een daling die ook bij de Zwitserse centrale bank hard aankam. De SNB had 60 miljard franc nodig om de koers van 1,20 per euro te handhaven (omgerekend dus €50 miljard), aldus Businessinsider. Het grootste gedeelte van de interventies vond plaats tijdens Europese handelsuren, waarin de SNB stelselmatig aankopen deed van Australische, Canadese en Singaporese dollars en Zweedse en Deense kronen. Met ingang van het eerste kwartaal van 2012 begon de de SNB ook met aankopen van de Zuid-Koreaanse won, aldus de Wall Street Joual.
Door de aankopen van buitenlandse valuta groeit de balans van de SNB. In mei groeide deze met 28%, onder druk van de sterk verzwakte EUR/USD koers. De SNB kocht ook Japanse yen om de waarde van haar eigen munt te onderdrukken, een actie waar de Japanse centrale bank eigenlijk niet op zat te wachten. De Japanse collega's spannen zich juist in om de yen goedkoper te maken ten opzichte van andere valuta. Wat we zien is een typische valuta-oorlog, met alle onbedoelde neveneffecten die daarbij komen kijken. Op de korte termijn kan het goedkoper maken van je eigen munt de lokale economie stimuleren, maar over de langere termijn brengt het alleen maar verstoringen in de (inteationale) markt. Jim Rickards bracht vorig jaar het boek 'Currency Wars' uit, een aanrader voor wie meer wil weten over hoe valuta-oorlogen werken en welke impact deze (kunnen) hebben.
SNB blijft standvastig
Het is de vraag hoe lang de Zwitserse centrale bank nog kan vasthouden aan de koppeling van haar eigen munt met de euro. Thomas Jordan, de voorzitter van de SNB, verklaarde deze week tegenover de pers dat de SNB haar koers niet zal wijzigen. Ook houdt ze de rente voor 3-maands leningen de komende tijd op het lage niveau van 0% tot 0,25%. Jordan verdedigt het beleid van de SNB door te stellen dat de een stijging van de waarde van de franc “een substantiele bedreiging zal vormen voor de Zwitserse economie en het risico van deflatie zal verhogen''. Als gevolg daarvan is het volgens Jordan noodzakelijk om de groeiende balans van de SNB te accepteren.
Zwitserse centrale bank koopt veel buitenlandse valuta om deze lijn vlak te houden
