Beelden van demonstraties die we de laatste tijd vooral zagen in Griekenland, Spanje, en Portugal beginnen zich nu ook te ontwikkelen in de VS. Steeds meer Amerikanen verliezen het vertrouwen in de overheid, dat er maar niet in slaagt om de echte problemen op te lossen. Men is er steeds meer van doordrongen dat de echte macht niet in het Washington ligt, maar in het zakendistrict van New York. De grote zakenbanken hebben het meest geprofiteerd van de 'goede jaren', waarin huizenprijzen door een veel te lage rente en een faciliterende overheid meerdere malen over de kop gingen.
De illusie van welvaart die werd gecreeerd door de stijgende huizenprijzen moedigde de Amerikanen aan om nog meer te lenen en te speculeren met vastgoed. De gevolgen zijn bekend: sinds 2008 hebben veel Amerikanen hun huis verloren omdat ze de hypotheeklasten niet konden opbrengen, is de werkloosheid flink gestegen en zijn veel (vooral kleine) bedrijven kopje onder gegaan. Toch zijn de bankiers en bijzonder goed vanaf gekomen, want dankzij ingrijpen van de overheid en de Federal Reserve zijn ze nog steeds in staat om recordwinsten te produceren. De extreem lage rente maakt het voor banken nu erg eenvoudig om met weinig risico toch veel winst binnen te halen, bijvoorbeeld via de markt voor staatsobligaties.
De ongelijke verdeling van de welvaart in de VS begint inmiddels krankzinnige proporties begint aan te nemen. Zo heeft de rijkste 1% van de bevolking 38% van alle financiele activa in handen, terwijl de onderste 40% slechts 0,3% van de taart hebben om te verdelen. Statistieken over de werkloosheid bieden ook alle reden tot demonstraties, want nooit eerder waren Amerikanen gemiddeld langer werkloos dan nu. Het verhaal over het economische herstel en de zogeheten 'lichtpuntjes' die de Amerikaanse overheid de wereld probeert aan te praten wordt volledig ontkracht door de cijfers. Inmiddels zit een werkloze Amerikaan gemiddeld ruim 37 weken zonder werk, waarbij onderstaande grafiek ons geen enkel aanknopingspunt geeft om te denken dat het binnenkort beter zal gaan.
De protesten op Wall Street zijn slechts het begin, maar laten wel een significanten ontwikkeling zien. De Amerikanen geloven het verhaal van een economisch herstel niet en richten nu hun pijlen op de werkelijke oorzaken van de crisis, namelijk het oneerlijke geldsysteem dat via de Federal Reserve vooamelijk de belangen van de bankiers, de overheid en de grote bedrijven dient. En dan moeten we ons bedenken dat Amerika nog steeds geen zware bezuinigingen wil doorvoeren, zoals dat nu gebeurt in de zwakkere Europese landen. Als dat er nog eens bij zou komen zouden de protesten flink aan kracht kunnen winnen en is de problematiek in Griekenland opeens niet zo belangrijk meer.
De motivatie van de demonstranten laat echter ook zien dat er nog veel onwetendheid is. Zo roepen ze de overheid op om in te grijpen tegen de bankiers en grote bedrijven die geen last lijken te hebben van de crisis, terwijl het diezelfde overheid is die deze partijen heeft geholpen onder Bush én Obama. Sterker nog, de mensen rondom Obama zijn voor een groot deel afkomstig van de grote zakenbanken als JP Morgan, Goldman Sachs en Citigroup. De roep van de demonstranten om een nog sterkere overheid die de welvaart eerlijker moet verdelen druist in tegen de gedrachte van vrijheid en kapitalisme, de waardes die Amerika groot en machtig hebben gemaakt.
Concluderend kunnen we stellen dat de demonstranten de beste bedoeling hebben, maar dat ze naast de nodige hoeveelheid lawaai en overlast nog niet echt een vuist kunnen maken. Daarvoor zijn er onder de demonstranten nog te veel verschillende meningen en gedachten over hoe de crisis opgelost moet worden en welke rol de overheid en de centrale bank hierin speelt.
Enkele fragmenten van de protesten op Wall Street:
