Wordt Iran het nieuwe Syrië?

De laatste weken schijnt het in Iran erg onrustig te zijn met tal van demonstraties tegen de regering van president Rouhani. We zien beelden van vlaggen die verbrand worden, van een schreeuwende menigte en van politie die hard zou optreden tegen de demonstraties. De media besteden volop aandacht aan de demonstraties, die het gevolg zouden zijn van slechte economische omstandigheden in het land. Maar waar komt dit opeens vandaan? En wat is er precies aan de hand?

Economische problemen

De Iraanse president Rouhani zei in een verklaring dat er inderdaad economische problemen zijn die opgelost moeten worden en dat de bevolking het recht heeft om te demonstreren. De politie zal daarom ook niet hard ingrijpen, tenzij er sprake is van een verstoring van de openbare orde, het verspreiden van chaos en het vernielen van publieke eigendommen.

Ook merkte Rouhani op dat veel van de economische problemen in Iran mede veroorzaakt zijn door sancties van de Verenigde Staten, omdat veel bedrijven in Iran daar hinder van ondervinden. Het feit dat president Trump vorig jaar nog nieuwe sancties heeft opgelegd is volgens Rouhani met geen mogelijkheid te rijmen met zijn uitlatingen op twitter dat hij achter de Iraanse bevolking zou staan.

Big protests in Iran. The people are finally getting wise as to how their money and wealth is being stolen and squandered on terrorism. Looks like they will not take it any longer. The USA is watching very closely for human rights violations!

— Donald J. Trump (@realDonaldTrump) December 31, 2017

Such respect for the people of Iran as they try to take back their corrupt government. You will see great support from the United States at the appropriate time!

— Donald J. Trump (@realDonaldTrump) January 3, 2018

‘Mensenrechten’

Twee weken geleden lekte er via de website Politico een memo uit van de regering in Washington, waarin beschreven staat hoe de Amerikaanse regering ‘vijandige regimes’ onder het mom van mensenrechten moet aanpakken. Een bekend verhaal, want dat is ook precies wat we de laatste jaren via de Westerse media te horen kregen over Syrië onder leiding van Assad, Libië onder leiding van Gaddafi en Irak onder Saddam Hussein.

In al deze landen zagen we hetzelfde patroon. Eerst ontstaan er ergens vreedzame protesten, vervolgens escaleert de situatie en daarna eisen de Verenigde Staten en haar bondgenoten dat er iets gedaan moet worden om het ‘regime’ uit te schakelen.

‘Regime change’ in Iran?

Het is nog te vroeg om te zeggen dat we Iran aan de lange lijst van Amerikaanse interventies kunnen toevoegen, maar we zien wel een aantal herkenbare patronen. In navolging op president Trump sympathiseren ook andere invloedrijke personen zich opeens met de demonstranten in Iran, zonder een moment stil te staan bij de Amerikaanse sancties die voor een belangrijk deel hebben bijgedragen aan de economische problemen in Iran.

The Iranian people, especially the young, are protesting for the freedom and future they deserve. I hope their government responds peacefully and supports their hopes.

— Hillary Clinton (@HillaryClinton) December 31, 2017

Secretary Tillerson reiterates the United States' deep respect for the Iranian people. We call on all nations to stand with us in demanding the regime respect their basic human rights. #Iranprotests

— Heather Nauert (@statedeptspox) December 31, 2017

RT @USUN: “It takes great bravery for the Iranian people to use the power of their voice against their government, especially when that government has a long history of murdering its own people who dare to speak the truth… All freedom-loving people must stand with their cause." pic.twitter.com/nRL2z4CuP6

— Nikki Haley (@nikkihaley) January 2, 2018

The Iranian regime tries desperately to sow hate between Iranians and Israelis. They won't succeed. When this regime finally falls – and one day it will – Iranians and Israelis will be great friends once again. I wish the Iranian people success in their noble quest for freedom. pic.twitter.com/kk8wTYmhnz

— Benjamin Netanyahu (@netanyahu) January 1, 2018

Waarom Iran?

Waarom vinden deze gebeurtenissen nu opeens plaats in Iran? Is dat een toevallige samenloop van omstandigheden of is er misschien een helpende hand? Graag attenderen we u op dit bericht uit de Wall Street Journal, waarin we lezen dat de Amerikaanse geheime dienst in de zomer van vorig jaar een nieuwe organisatie heeft opgezet om naar eigen zeggen ‘meer informatie te vergaren’ over Iran en waar nodig ‘covert operations‘ uit te voeren. Dat zijn militaire acties die als doel hebben een politiek effect te bereiken, waarbij de sponsor van deze acties buiten beeld blijft.

We kunnen niet aantonen dat dit nu weer het geval is, maar wat we wel weten is dat de Amerikaanse inlichtingendienst in het verleden vaker zulke praktijken heeft toegepast. Zo publiceerde de CIA vier jaar geleden een aantal vertrouwelijke documenten, waaruit bleek dat de Amerikaanse inlichtingendienst een actieve rol speelde in de Iraanse staatsgreep van 1953.

Seven Countries In Five Years

Ook weten we dankzij een interview van oud-generaal Wesley Clarke uit 2007 bij Democracy Now dat het Pentagon vlak na de aanslagen van 11 september al plannen klaar had liggen om verschillende landen in het Midden-Oosten en Noord-Afrika binnen te vallen.

Er zijn dus genoeg redenen om de gebeurtenissen in Iran met een kritische blik te bekijken, want de gebeurtenissen in Syrië hebben ons geleerd dat ook de berichten in de Westerse media niet altijd het volledige verhaal vertellen.

Lees ook:

• Netanyahu wishes success to Iran protesters, denies Israeli involvement (Reuters)
• Rouhani Blames Iran’s Unrest on U.S., Israel and Saudi Arabia (The Tower)
• Russian Foreign Ministry Slams U.S. Over Iran Protests (Moscow Times)
• CIA Creates New Mission Center to Turn Up the Heat on Iran (Wall Street Journal)
• CIA admits role in 1953 Iranian coup (Guardian)

Deze bijdrage is afkomstig van Geotrendlines