De Nederlandsche Bank is naar de voorzieningenrechter gestapt omdat zij vindt dat het pensioenfonds voor de glasfabrieken (SPVG) een te grote belegging in goud heeft. Goud is volgens DNB niet veel meer dan een grondstof en te gevoelig voor grote koersschommelingen. DNB beroept zich op regels die voorschrijven dat een pensioenfonds niet meer dan 3% in grondstoffen mag beleggen. SPVG was het daar niet mee eens en weigerde de 1.400 kilo, 13% van hun portefeuille, te verkopen. SPVG is van mening dat goud een ruilmiddel is. De rechter koos de zijde van DNB en SPVG moet binnen twee maanden het goud verkocht hebben.
Het is op zijn minst vreemd dat DNB goud ziet als een grondstof, want DNB houdt nog steeds meer dan 600 ton goud aan als monetaire reserve. Bovendien is de minister van financiën bevoegd, in het geval de Noodwet financieel verkeer bekrachtigd wordt, goud van Nederlanders te vorderen. En goud is zo maar een grondstof?
Artikel 26 luidt: “Onze Minister is bevoegd – zo nodig in afwijking van andere wettelijke regelingen – voorschriften te geven ten aanzien van de financiële betrekkingen met het buitenland, alsmede ten aanzien van het vorderen van gouden munten, fijn goud, alliages van goud (onbewerkt of halffabrikaat) en buitenlandse activa van ingezetenen. Tenzij bijzondere omstandigheden dit naar zijn oordeel onmogelijk maken, oefent hij deze bevoegdheden niet uit dan in overeenstemming met Onze Ministers van Buitenlandse Zaken, van Economische Zaken en van Landbouw en Visserij.”
Het bericht trok ook de aandacht van Zero Hedge dat het woord bananenrepubliek in de mond neemt..
Van onze SNS-correspondent kregen we een krantenbericht uit 1992 toegestuurd. In het artikel wordt duidelijk welke bijzondere rol de Nederlandse overheid speelde bij het vaststellen van de regels voor pensioenfondsen..
