Op Jesse’s Café Américain verscheen de volgende grafiek van de goudmarkt, die in één oogopslag laat zien wanneer centrale banken goud kochten of verkochten. Zoals u kunt zien waren er twee omslagpunten in de goudmarkt. Rond de eeuwwisseling bereikte de goudprijs een bodem, terwijl de goudreserves van centrale banken in 2008 hun laagste niveau bereikten.
Goudprijs versus goudreserves centrale banken (Bron: Jesse’s Café Américain)
Centrale banken ‘managen’ goudprijs
De bodem in de goudprijs werd bereikt toen de Britse premier Gordon Brown de verkoop van een grote hoeveelheid Brits goud aankondigde. Door een groot deel van de Britse goudvoorraad op de markt te brengen hielp hij de bullion banks met een grote shortpositie in goud uit de brand. Dat was het eerste signaal dat er iets begon te veranderen in de goudmarkt.
Sir Eddie George (Bank of England) zei in september 1999 het volgende over de toenmalige situatie in de goudmarkt:
“We kijken in het ravijn bij een verdere stijging van de goudprijs. Een hogere goudprijs zou één of meerdere handelshuizen onderuit halen, met als mogelijk gevolg dat anderen worden meegesleurd. Daarom moeten centrale banken, ten koste van alles, de goudprijs onderdrukken en managen.”
Omslagpunt in de goudmarkt
Weinig mensen realiseerden zich dat centrale banken rond 2008 weer netto kopers werden van goud en voor het eerst sinds de jaren ’70 hun goudreserves weer substantieel aan het uitbreiden waren. Dit gegeven is gebaseerd op informatie die centrale banken hebben doorgegeven aan het IMF. Er is echter sterk anekdotisch bewijs dat de trend al een paar jaar eerder begon te keren, als gevolg van niet gerapporteerde aankopen in Azië en in het Midden-Oosten.
Er kwam een omslagpunt in de goudmarkt toen centrale banken stopten met het aanbieden van goud. Jarenlang werd erg goud verkocht en uitgeleend door verschillende Westerse centrale banken, met als doel de goudprijs naar een dieptepunt te brengen. Door de lage goudprijs begonnen de goudvoorraden te schuiven, van Westerse centrale banken richting opkomende markten en olie-exporterende landen. In 20o7 trokken centrale banken zich terug als leveranciers van goud, maar de vraag naar het metaal in andere landen bleef onverminderd groot.
Goudreserves spelen weer een rol
De centrale banken blijven goud verzamelen, omdat ze zich voorbereiden zijn op een tijdperk na de dollar. Niet langer worden Amerikaanse staatsobligaties beschouwd als een compleet risicovrije reserve voor centrale banken. Nu de Federal Reserve ook staatsobligaties uit de markt haalt kiezen de exporteconomieën spreekwoordelijk eieren voor hun geld. Gouden eieren om precies te zijn.
