Sinds het uitbreken van de wereldwijde financiële crisis in 2008 bewaren staatsfondsen een steeds groter deel van hun vermogen in alternatieve beleggingen. Door de extreem lage rente zijn staatsobligaties minder interessant geworden, terwijl aandelen tegen de huidige waardering steeds meer koersrisico met zich meedragen. Om de balans tussen risico en rendement te herstellen zoeken institutionele beleggers daarom steeds vaker naar alternatieven als private equity, hedgefondsen, vastgoed, infrastructuur, edelmetalen en andere grondstoffen.
Belegden de zogeheten Souverein Wealth Funds (SWF) in 2010 nog 19% van hun vermogen in dit soort alternatieven, zes jaar later was dat toegenomen tot 23%. Dat ging ten koste van staatsobligaties, want die zakten van een marktaandeel van 40% van de totale portefeuille in 2013 naar ‘slechts’ 30% in 2016. Deze herverdeling is mede te verklaren door de extreem lage rente, waardoor obligaties een minder aantrekkelijke belegging zijn voor fondsen die streven naar een bepaald rendement.
Ook pensioenfondsen hebben de alternatieve beleggingen ontdekt, want in de afgelopen twintig jaar hebben zij hun positie daarin van 4% naar 24% uitgebreid. De volgende grafiek uit het rapport van PriceWouterhouseCoopers laat deze trend zien en zet deze af tegen de structurele daling van de langetermijnrente over de afgelopen jaren.
Staatsfondsen en pensioenfondsen beleggen steeds meer in alternatieven (Bron: PwC)
Alternatieve beleggingen
De toegenomen belangstelling voor alternatieve beleggingen is met verschillende redenen te verklaren. Niet alleen zijn deze beleggingen interessant geworden vanwege de extreem lage rente op staatsobligaties, ook bieden ze een ander risicoprofiel dan traditionele beleggingen als aandelen en obligaties. Zo heeft goud een negatieve correlatie met aandelen, terwijl bepaalde beleggingen in infrastructuur en vastgoed het op sommige momenten ook beter deden dan aandelen.
Door meer van dit soort alternatieven in de portefeuille op te nemen kunnen institutionele beleggers een betere balans vinden tussen risico en rendement. Tijdens de wereldwijde financiële crisis van 2008 en de Europese schuldencrisis bleek goud bijvoorbeeld een uitstekende veilige haven te zijn, omdat de goudprijs steeg toen de aandelenkoersen onderuit gingen. Vanuit dat perspectief gezien bleek een belegging in het edelmetaal een goede manier om het risico binnen de beleggingsportefeuille te verkleinen, zo concludeert PriceWaterhouseCoopers in haar rapport.
Goud blijkt veilige haven in crisistijd (Bron: PwC)
Liquiditeit
Het nadeel van veel alternatieve beleggingen is dat ze minder liquide zijn dan bijvoorbeeld aandelen en obligaties. Dat is geen onbelangrijk detail, omdat institutionele beleggers doorgaans met grote bedragen werken. Investeringen in vastgoedprojecten en hedgefondsen zijn lastig te verkopen en zijn daarom eigenlijk alleen interessant om voor de lange termijn in de portefeuille op te nemen.
De enige uitzondering op deze regel is goud, een belegging die wel zeer liquide is. Voeg je alle transacties in goud-ETF’s, goudbeurzen en de over the counter (OTC) handel samen, dan werd er volgens berekeningen van PriceWouterhouseCoopers in de eerste zeven maanden van 2017 iedere dag voor $227,1 miljard aan goud verhandeld. Daarmee heeft het edelmetaal de potentie een comeback te maken als veilige haven en als volwaardig alternatief voor traditionele beleggingen als aandelen en obligaties.
Dit artikel wordt u aangeboden door Goudstandaard, uw adres voor de aankoop en verzekerde opslag van edelmetalen. Wilt u goud kopen? Neem dan contact op door te mailen naar [email protected] of door te bellen naar +31(0)88-4688488.
