Voor veel grondstoffen was 2017 geen goed jaar. Prijzen hadden eerder de neiging te gaan dalen dan te stijgen. Er zijn echter uitzonderingen. Grondstoffen die gebruikt worden in de productie van elektrische auto’s werden afgelopen jaar steeds duurder. De vraag van fabrikanten naar metalen als lithium en/of kobalt is groot, terwijl het aanbod beperkt is. Die metalen vormen een onmisbaar onderdeel voor de productie van batterijen.
Hoe groot de nood is bewijst wel een recente poging van Volkswagen om een gegarandeerde aanvoer tegen een vastgestelde prijs voor een periode van maar liefst vijf jaar te bewerkstelligen. De mijnbouwers lieten zich graag fêteren in het hoofdkantoor te Wolfsburg, maar ze weigerden hun handtekening onder een contract te zetten.
Kobalt
Hun terughoudendheid en de voortvarendheid van Volkswagen zijn goed te begrijpen. De prijs van Kobalt is afgelopen jaar met meer dan 100% gestegen. Dat komt enerzijds door de toenemende vraag. Geen enkele producent van een batterij kan zonder. De vraag zal alleen maar blijven stijgen. Geen enkele autofabrikant kan nog zonder. Ze willen immers allemaal zo snel mogelijk een elektrische auto op de markt zetten. Een niet onbelangrijke factor is dat de Democratische Republiek van Congo een belangrijke leverancier is van Kobalt. Congo is politiek niet de meest stabiele natie ter wereld.
Mijnbouwers kijken echter ook met meer dan een schuin oog naar ontwikkelingen in China. De Chinese overheid dringt er bij de lokale batterijbouwers op aan om hun productie te vergroten. De plannen die naar buiten komen liegen er niet om. Batterijproducent CATL wil $2 miljard uit de markt halen, want het heeft plannen om tot 2020 zijn jaarlijkse productie te verhogen van 7,5 GWh naar 41,5 GWh.
De prijs van kobalt is dit jaar verdubbeld (Grafiek via de Financial Times)
Glencore
Een van de belangrijkste leveranciers van kobalt aan CATL is Glencore, dat leverancier is van ongeveer 20% van de wereldwijde vraag naar Kobalt. Het bedrijf heeft grote plannen om tot 2020 zijn productie op te voeren naar maar liefst 63.000 ton. Nu bedraagt de jaarlijkse productie 27.000 ton. Gelet op de Chinese avances en de verwachte groei in de vraag voelt Glencore er begrijpelijkerwijs weinig voor om te leveren tegen eerder afgesproken prijzen. Temeer omdat ze bij Glencore verwachten dat de markt uiteindelijk niet kan voorzien in de almaar groeiende vraag als de elektrische auto eenmaal gemeengoed is geworden. Als de wereld zijn doelstelling haalt van 30 miljoen elektrische auto’s in 2030, dan zal de vraag naar Kobalt uitkomen op 300.000 ton.
Die vraag zal de markt niet aan kunnen. Er moet in de tussentijd een alternatief ontwikkeld worden. Dat is ook een van de redenen dat Glencore weigert afspraken te maken zoals Volkswagen dat graag ziet. Glencore wil voor de volle 100% profijt trekken van de huidige stijgende prijzen en is daarom ook geneigd om niet zijn volledige productie in de markt te zetten. Glencore is trouwens niet de enige producent die stilletjes en stiekem grote voorraden opbouwt in afwachting van nog betere tijden! Na jaren van op een houtje bijten, is de balans weer in het voordeel van de mijnbouwers. Zij delen de lakens uit!
Cor Wijtvliet
Deze bijdrage is afkomstig van www.corwijtvliet.nl
Disclaimer: Bovenstaand artikel is geen professioneel beleggingsadvies en het is ook geen uitnodiging om te gaan beleggen. Beleggen brengt kosten en risico’s met zich mee. In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst. Het artikel is louter de persoonlijke mening van de auteur.
