De voedselprijzen zijn de afgelopen tien jaar sterk gestegen. De stijgende prijzen hebben ertoe geleid dat wereldwijd steeds meer mensen een gebrek aan voedsel hebben. Vraag en aanbod, monetair beleid, klimaatverandering en protectionisme zijn drijfveren achter de stijging, echter niet de enige.
Wat vaak onbelicht blijft, is wat de Bank of Japan onlangs de “financialization” van de grondstoffenmarkten noemde. In plaats van aanbieders en verwerkende industrie die deze handel domineren, zijn het financiële partijen die de markten bewegen en dat doen voor hun eigen financiële voordeel.
Prijsarbitrage door speculanten is noodzakelijk om de prijzen en de markt scherp te houden. Het probleem zit hem in de hoeveelheid speculatie waaruit de markt bestaat en de verschillende speculatieve vormen die mogelijk zijn geworden. Hierbij speelt de afwezigheid van positielimieten een cruciale rol; partijen kunnen een vrijwel onbeperkt aantal termijncontracten kopen. Waar vroeger de markt uit hooguit 20% uit speculanten bestond, bestaat deze nu voor 80% uit speculanten, die de prijzen kunstmatig naar hun hand kunnen zetten.
