Factoring is een methode om werkkapitaal te verkrijgen. Het is een financiële en risicobeheersdienst waarbij een onderneming (de verkoper) haar debiteuren (van kopers) tegen een korting toewijst aan een derde partij (de factoringmaatschappij, vaak factor genoemd). In ruil voor deze dienst betaalt de verkoper de factor een vergoeding.
Er zijn drie belangrijke onderdelen bij factoring:
- Verkrijgen van financiering
- Voorschotten op facturen (van debiteuren/kopers) zijn een uitstekend middel om de behoefte aan werkkapitaal te financieren.
- Dekking van de risico’s
- Het aspect risicobeperking vloeit voort uit het vermogen om de risico’s van commerciële kopers af te dekken.
- Kredietbeheer voor vorderingen
- Het beheer van de debiteurenrekeningen van een verkoper kan worden uitbesteed aan een factoringbedrijf, zij het dat dit steeds minder gebruikelijk wordt wegens de technologische vooruitgang en het feit dat factoringbedrijven hun cliënten toestaan dat onderdeel intern te houden (afhankelijk van overeengekomen convenanten).
Financiering van debiteuren, commerciële financiering en verdiscontering van facturen zijn allemaal termen die worden gebruikt om factoring te beschrijven. Het verbetert de financiële ratio’s en de schuldcapaciteit van een onderneming door onbetaalde/uitstaande verkoopfacturen te verkopen aan een factor die de rekening onmiddellijk vereffent en zo de cashflow van de onderneming veiligstelt.
Het helpt cliënten op verschillende manieren, onder andere met hun eisen voor:
- Oplossingen voor werkkapitaal
- Uitbreiding van de onderneming
- Financiering voor een ommekeer
- M&A financiering
- Seizoensgebonden/cyclische activiteiten
- Inning van betalingen bij debiteuren
- Bescherming van debiteuren tegen oninbare vorderingen
- Hun onderhandelingspositie ten opzichte van leveranciers te versterken
Er zijn twee soorten factoringtechnieken
Factoring zonder regres, waarbij de verstrekker van de factoring het risico van oninbare vorderingen of insolventie niet op zich neemt. De vordering kan in deze situatie aan de verkoper worden terug verkocht. Wanneer een verkoper gebruik maakt van resource factoring, loopt hij zelf risico wanneer zijn klant failliet gaat of zijn handel stopzet. Op basis van zijn eigen kredietanalyse bepaalt de verkoper welke kredietvoorwaarden hij de kopers zal aanbieden.
Bij non-resource factoring neemt de factoringmaatschappij het risico van oninbare vorderingen/insolventie op zich, absorbeert zij het financiële kredietrisico van de kopers van de verkoper die failliet gaan en neemt zij de verantwoordelijkheid op zich voor goedgekeurde, individueel onderhandelde kredietbeperkingen. Kredietbeperkingen stellen verkopers in staat hun verkoopvolumes te vergroten en tegelijkertijd veilig te blijven. Dit geldt vooral voor nieuwe markten en situaties waarin sprake is van export. Ga voor meer informatie over factoring naar The Blue Factor.
Wie zijn de hoofdrolspelers in dit scenario?
De determinant
Gewoonlijk is een factoringbedrijf een dochteronderneming van een financiële instelling (bank of andere). Dientengevolge zal het zijn cliënten (die verkopers zijn) bijstaan met:
- Uitbreiding van de schuldcapaciteit
- De kosten worden omgezet van vast naar variabel.
- Verzekering tegen dubieuze vorderingen
- De financiële ratio’s worden verbeterd.
Een factor zal, in tegenstelling tot een bank, zijn uitstaande verplichtingen over een redelijk aantal debiteuren verdelen om zijn financieringsrisico’s tot een minimum te beperken. Door het concentratierisico te verlagen, zorgt de factor ervoor dat wanneer één debiteur in gebreke blijft, de schade aan de veiligheid van beide partijen tot een minimum beperkt blijft.
De verkoper
Factoring wordt meestal gebruikt door leveranciers van goederen en diensten, bedrijven die zich snel ontwikkelen, bedrijven die hun balansstructuur willen versterken, bedrijven die hun kredietbeheer en debiteurenadministratie willen stroomlijnen, en bedrijven die hun cashflow onder controle willen houden.
De koper of de schuldenaar
De debiteur of koper is een partij die betrokken is. Toch kan de koper, afhankelijk van hoe de factoringverbinding wordt bekendgemaakt en van de plaatselijke wetgeving, verplicht zijn de factoringonderneming te betalen. In de meeste omstandigheden heeft dit een gunstige invloed op de DSO van de verkoper.
