Marketupdate

Tag: cbga

  • Bank of England stopped gold leasing in 2008?

    Bank of England stopped gold leasing in 2008?

    Data on the Bank of England website suggest that the Bank of England stopped leasing gold in 2008. One of our readers (h/t: @freegolds) sent me this link to the Bank of England website, showing the amount of gold leased or on loan by the Bank of England Banking Department. We have converted the monthly figures from dollars to metric tonnes of gold, using the London Gold Fixings. The following chart shows how the Bank of England has gradually stopped gold leasing activities.

    As you can see from the chart below, the gold lending and swapping stopped in June 2008. That was right before the advanced economies were hit by the biggest crisis since the Great Depression. The chart starts in 1999, the year in which a number of central banks signed a joint statement on gold, known as the ‘Central Bank Gold Agreement’ (CBGA) or the ‘Washington Agreement on Gold’ (WAG).

    The Bank of England was one of the banks signing the statement back in 1999. In compliance with the Central Bank Gold Agreement, the Bank of England phased out the gold leasing practice.

    Update: For some reason, the Bank of England did not participate in the following three agreements, which were signed in 2004, 2009 and 2014.

    We would like to hear the thoughts of our readers on this!

    boe-gold-leasing

    The Bank of England stopped gold leasing in 2008, according to a data on their website

  • Gold Trail: Het Central Bank Gold Agreement (Deel X)

    Vorige week publiceerden we op Marketupdate het negende deel van de vertaling van de Gold Trail, waarin FOA beschrijft hoe de massa op een dag zal vluchten van papieren claims op goud naar het fysieke goud. Dit proces zal de prijs van contractgoud naar nul drukken, terwijl de nieuwe goudprijs ontdekt wordt op een 100% fysieke goudmarkt. In deel X behandelen we het Central Bank Gold Agreement (CBGA), dat in 1999 ondertekend werd. Wat is het belang van deze overeenkomst, waarin besloten werd de goudverkopen te limiteren?

    Lees ook eerdere delen van de Gold Trail op Marketupdate:

    Deel X: Het Central Bank Gold Agreement

    FOA (3 april 2000): Vorig jaar voorspelde het Washington Gold Agreement (WA) het einde van de moderne papieren goudmarkt zoals we die nu kennen. Echter geloofden maar weinig mensen dat er iets substantieels was gebeurd, omdat de goudprijs niet stand wist te houden na de prijsstijging die volgde op het Washington Gold Agreement. De meeste mensen trekken deze conclusie omdat ze hun ogen op de bal houden en niet op het spel. De WA was een direct antwoord op die manier waarop het dollarregime de papieren goudmarkt gebruikte om de waarde van het echte goud omlaag te drukken. Voor de geboorte van de euro zou een extreme manipulatie van de goudprijs tot onder de $280 per troy ounce tot een andere WA geleidt hebben. Het meest waarschijnlijk was een directe aankoop van fysiek goud geweest door de BIS. Ze zouden dit goud hebben toegewezen aan dezelfde officiële rekeningen als waar de goudstromen van de BIS nu naartoe bewegen. Maar vandaag de dag opereren we in een nieuw gevestigde Euro omgeving. Het feit dat de VS en het Verenigd Koninkrijk akkoord gingen met de WA alleen is al voldoende bewijs van de politieke macht die de Euro heeft. In essentie heeft de alliantie van de BIS en de ECB de wereld op het spoor gezet naar een nieuwe manier om goud te waarderen en te verhandelen. Een proces dat de liquiditeit van fysiek goud in Londen zal doen opdrogen en die veel mensen met verwondering zal achterlaten. Om te begrijpen wat er gaande is moeten we onze ogen op “het spel” houden en niet “op de bal”. Pleitbezorgers van fysiek goud moeten de berichten van ‘TownCrier’ op het USAGold forum nog eens doornemen. Hij heeft consistent aangetoond hoe de goudverkopen van het Euroland zich voltrekken via de BIS. Hoewel er binnen het Washington Gold agreement ruimte is om in ene tijdsbestek van vijf jaar in totaal 2.000 ton goud te verkopen werden er geen voorzieningen getroffen om dat goud officieel naar de markt voor goudcontracten te brengen. De aankomende goudverkoop van Zwitserland en de recente verkoop van goud door Oostenrijk maken dit punt duidelijk. Je moet begrijpen dat de BIS geen goud koopt om het vervolgens buiten het netwerk van centrale banken en de rekeningen van bepaalde landen weer te verkopen. Nog belangrijker aan de WA is dat alle contracten die uit stonden toen de WA ondertekend werd de komende vijf jaar zonder neerwaartse bijstelling van de criteria voortgezet kunnen worden. Op termijn zet dit druk op de fysieke goudmarkt, in een poging de verplichtingen op goud die op papier gemaakt zijn na te komen. In feite draait de BIS nu aan ‘goudkraan’ en kan ze de stroom van fysiek goud die gebruikt wordt om contractuele verplichtingen na te komen naar wens sturen. De meeste analyses geven een verkeerde interpretatie aan deze strategie. Het is geen poging om de prijs van goudcontracten op te stuwen. Integendeel, de effecten zijn juist tegenovergesteld. In de huidige dollar goudmarkt komt er een neerwaartse (!) druk op de goudprijs, wanneer er minder fysiek goud beschikbaar is. Handelaren moeten niet alleen meer contracten aanbieden op aflopende contracten door te kunnen rollen, daarnaast moeten ze ook nog extra contracten op de markt brengen om de goudprijs omlaag te drukken. In een markt waarin de beschikbaarheid van fysiek goud vermindert is dat de enige manier om opbrengst te genereren waarmee posities doorgerold kunnen worden. In dit politieke spel wordt de markt van goudcontracten, die de dollar ondersteund, gedwongen zichzelf de nek om te draaien. Dit is ook de reden waarom ik voorzie dat het schaarse fysieke goud in de duizenden dollars per troy ounce verhandeld zal worden zodra dit achter de rug is. Wanneer we een blik in de toekomst werpen zien we het einde van de papieren goudmarkt. Het is dezelfde markt die in 1971 evolueerde in een soort valutamarkt op basis van contractueel goud. Een markt die door de politiek in hyperinflatie gedwongen zal worden op een vergelijkbare manier waarop valuta in hyperinflatie terechtkomen. Net zoals de dollar tot ondenkbare extreme geïnflateerd werd om het Amerikaanse banksysteem te beschermen, zo wordt het papiergoud geïnflateerd tot het punt waarop het vertrouwen verloren gaat. Ik denk dat een grote ‘default’ in goud aanstaande is en dat die afgedwongen zal worden door de ECB en de BIS. Tot aan dat moment zullen er goudcontracten gecreëerd worden in volumes die we nog niet eerder gezien hebben. Inderdaad, ze zullen bijdrukken voor wat ze waard zijn. Letterlijk! Als de prijzen van goudcontracten ongeveer op dit niveau stoppen, dan zijn we ervan verzekerd dat het dollarregime werkelijk het einde bereikt heeft van wat ze bij kan drukken. Als de goudprijs nu begint te stijgen zal het nalaten van de Bank of England om goud te verkopen een bewijs vormen dat een grote default in de pijplijn zit. Er is geen enkele reden om nog goud naar de LBMA te brengen als de markt voor goud daar niet meer is. Verder moeten we een plotselinge stijging van de open interest (OI) op de Comex in de gaten houden (twee of drie keer de totale OI). Dit is dezelfde indicator waar we een jaar geleden om deze tijd naar keken. De vlucht op goudcontracten te kopen is niets meer of minder dan een poging tot boekhoudkundige hedging door grote handelaren. Fysiek goud zal hier niet aan te pas komen. De spanning bouwt op terwijl het spel gaande is! FOA (15 april 2000): Ik heb het afgelopen jaar talloze analisten gelezen die eindelijk durven in te zien dat goud een politiek instrument is. In het begin (1996-1997) achtte slechts een handvol dat voor mogelijk. De meerderheid uitte de perceptie dat goud niet op een zodanig grote schaal gemanipuleerd kon worden. Nu is het voor bijna iedereen een voldongen feit. Toch kunnen maar heel, heel weinig analisten vandaag de dag de connectie maken dat dat politieke instrument niet het verkopen van fysiek goud is. In werkelijkheid is het politieke instrument de markt voor goudcontracten zelf, waar de goudprijs gestuurd wordt door papieren verkopen. We lezen nieuwsbericht na nieuwsbericht over centrale banken die met hun goudverkopen de goudprijs omlaag drukken. Maar zoals ik eerder al zei is er maar heel weinig goud buiten het netwerk van centrale banken terecht gekomen in de jaren negentig. Het enige dat onderuit ging was de prijs van goudcontracten en de perceptie die beleggers hadden van de totale officiële goudvoorraden van centrale banken. Als de gedachten van beleggers überhaupt al gemanipuleerd werden, dan zijn die het meest beïnvloedt doordat ze “naar de bal keken en niet naar het spel”. De wereld heeft zich overduidelijk opgebroken in slechts twee valutablokken, een Amerikaanse en een Europese! We moeten deze twee blokken als groep bekijken om hun acties te kunnen doorgronden. Daarnaast is het van belang om de landen een plek te geven die buiten deze twee blokken vallen. Ondersteunen deze landen een bepaald valutablok of proberen ze deze juist te vernietigen? En welk valutablok is de meest strategische keuze in het bereiken van haar doelen. Japan en een groot deel van het Aziatische blok geeft overduidelijk steun aan het dollarsysteem, omdat hun hele handelsstructuur is ingericht op het voeden van het Amerikaanse handelsbalanstekort. Als die landen ook maar iets aan goud of euro’s zouden kopen met hun verzamelde dollarreserves, dan zou dat hun economie verwoesten door de appreciatie van hun munt. Als ze dat al zouden doen, dan zou dat in reactie zijn op een veel grotere Amerikaanse economische crisis. Dit zou pas veel verder op de tijdlijn van de dollarinflatie plaatsvinden. De gedachten dat de Japanse yen het derde onderdeel kan vormen van een drievoudig wereldwijd valutasysteem zal een compleet foutieve inschatting blijken te zijn. Japan en al haar nauw verbonden economische bondgenoten zouden bereid zijn de levensvatbaarheid van hun munt op te offeren om nog iets langer op het dollarsysteem te blijven. Daarbij zullen ze dezelfde effecten van een volledige hyperinflatie ondervinden die de VS te wachten staat. Het feit dat andere Aziatische landen goud verkochten in de meest recente crisis was niet omdat ze de dollar wilden ondersteunen, maar omdat ze door het IMF gedwongen werden dat te doen. Zoals ik eerder al vertelde bemoeilijkte de aankoop van fysiek goud door deze landen de manipulatie van de goudprijs. Deze beweging breken was een poging van de BIS om een lage goudprijs te behouden voor de komst van de Euro. Vandaag de dag zijn de mindere landen van het Aziatische blok weer begonnen met het kopen van goud. Het is iets wat in hun cultuur zit en niet de wens om de dollar te vernietigen. Maar dit keer zullen we geen politieke ingreep zien om deze aankopen van fysiek goud te stoppen. Het spreekt voor hen (Aziaten) dat ze deze waarde reserve bij zich zullen dragen, terwijl onze dollar wordt uitgehold door prijsinflatie. China is een ‘wild card’ die de VS gebruikt voor haar eigen economische belangen, zonder daarbij politiek het dollarsysteem te ondersteunen. Hun historische handelsrelaties wijzen richten het westen naar Europa, de oude Orient Express. Bovendien is hun binding aan goud een natuurlijke neiging die ze richting het Europese valutablok trekt. Als de tijd rijp is en de handel in Euro’s diep genoeg is zullen de Chinezen, net als de olieproducerende landen, de Euro omarmen als een reserve. Dat moment kan heel, heel dichtbij zijn! Canada verkoopt haar goud om de Verenigde Staten te ondersteunen. Het is niet moeilijk om de positie van dit land te doorgronden, omdat alles wat zij doen gerelateerd is aan de Verenigde Staten. Net als Japan wordt ook Canada getroffen als het Amerikaanse schip zinkt. Hun minimale goudvoorraad is niets vergeleken met het feit dat ze in de Amerikaanse schaduw staan. Het verkopen van goud door Canada droeg bij aan het liquide houden van de contractenmarkt voor goud. Toch denk ik dat veel van hun goudverkopen toch wel op de rekening van de BIS of van andere centrale banken terecht zijn gekomen. Noord-Amerikaans goud dat uiteindelijk de Euro zal ondersteunen, de ironie van dit alles! Latijns-Amerika zit gevangen in een financiële crisis die een eeuwigheid lijkt te duren. Tot op heden hebben zij hun economische systeem ook vastgeketend aan de dollar en hebben zij ook veel van hun goud verkocht om dat systeem te ondersteunen. De tragiek is echter dat het hele Zuid-Amerikaanse continent lijkt te fungeren als een ‘speelbal’ die gebruikt wordt door het valutablok dat op dat moment de macht heeft in de wereld. Ze zullen uit de dollartrein gegooid worden, om bij de volgende crisis weer opgepikt te worden door de Eurotrein. Maar vanwege de band die het euroland zal hebben met goud zal Zuid-Amerika als geheel er uiteindelijk wel bij varen. Dat komt omdat deze landen gedwongen zullen worden een breuk te maken met de door de dollar veroorzaakte cycli van inflatie van de afgelopen twintig jaar. Op termijn zal de Euro ook goed zijn voor deze landen. Engeland was niet alleen een onderdeel van het dollarregime, ze was het dollarregime en lijkt nu snel af te stevenen op een land dat uit haar schaduw treedt. Ze beweegt richting de euro en laat de dollarwereld achter zich. Maar, anders dan veel andere Eurolanden die er vanaf het eerste uur bij waren en die goud verkochten aan private rekeningen heeft het Verenigd Koninkrijk haar goud verkocht in een overduidelijke terugtrekactie uit het dollarsysteem. Het is waar dat hun regering een lange geschiedenis heeft met de LBMA. Ik verwacht dat ze meer schuld goed te maken heeft. Hun kleinschalige goudverkopen zijn specifiek ontworpen om wat lucht te geven aan de markt voor goudcontracten, voordat deze markt in faling gaat. Zodra het Verenigd Koninkrijk bij de euro komt zal ze schuilen in een vrije goudmarkt dat het Eurosysteem ondersteunt. Toch zal ik, nu ik dit gezegd heb, niet verbaasd zijn om erachter te komen dat een aanzienlijk deel van die goudstaven een bestemming vinden in het vervullen van contracten die op naam staan van de BIS. Het is verbazingwekkend om te zien hoe weg goed ingevoerde mensen überhaupt van de LBMA gehoord hebben voor 1996. Ik weet nog wel hoe veel ‘grote namen’ die op internet over goud schreven zich de vraag stelden wat de LBMA precies is, nadat de LBMA voor het eerst haar handelsvolumes publiek bekend maakte. Diezelfde ‘goudanalisten’ komen vandaag de dag uitleggen hoe het allemaal in elkaar steekt. Het is allemaal onderdeel van het leerproces waar we als pleitbezorgers van goud mee te maken krijgen, terwijl het fysieke goud spotgoedkoop verkocht wordt voor de verkeerde redenen. FOA, gids van de Gold Trail / Vertaling door Frank Knopers Dit artikel verscheen afgelopen vrijdag in de Marketupdate Weekendeditie. Schrijf u hier in en ontvang iedere vrijdag onze nieuwsbrief!

  • “Goud blijft belangrijk onderdeel van wereldwijde monetaire reserves”

    “Goud blijft belangrijk onderdeel van wereldwijde monetaire reserves”

    De goed ingevoerde lezer herkent de titel van dit nieuwsbericht als de eerste regel van het Central Bank Gold Agreement, een intentieverklaring die verschillende centrale banken in 1999 voor het eerst ondertekenden en die iedere vijf jaar verlengd werd. Op de website van de ECB lezen we vandaag dat het vierde Central Bank Gold Agreement (CBGA) ondertekend is. De intentieverklaring bevat slechts vier uitgangspunten, waar de ondergetekenden zich de komende vijf jaar aan zullen houden:

    1. Goud blijft een belangrijk onderdeel van de wereldwijde monetaire reserves
    2. De ondergetekenden zullen hun goudtransacties zodanig blijven coördineren dat ze de markt zo min mogelijk verstoren
    3. De ondergetekenden maakten bekend geen plannen te hebben om significante hoeveelheden goud te verkopen
    4. Deze intentieverklaring, die vanaf 27 september 2014 van kracht is en die volgt op de vorige intentieverklaring, zal na vijf jaar opnieuw bekeken worden

    Central Bank Gold Agreement

    Het Central Bank Gold Agreement bewijst al sinds 1999 dat veel Europese centrale banken veel waarde toekennen aan goud. Hoewel ze in de beginperiode nog een substantiële hoeveelheid goud op de markt brachten werd er onder CBGA3 nauwelijks nog goud verkocht. Het is daarom niet verwonderlijk dat het limiet van maximaal 400 ton goud per jaar geschrapt is in deze vierde intentieverklaring. De ECB en de centrale banken van de volgende landen ondertekenden deze vierde overeenkomst:
    • België
    • Duitsland
    • Estland
    • Ierland
    • Griekenland
    • Spanje
    • Frankrijk
    • Italië
    • Cyprus
    • Letland
    • Luxemburg
    • Malta
    • Nederland
    • Oostenrijk
    • Portugal
    • Slovenië
    • Slowakije
    • Finland
    • Zweden
    • Zwitserland

    Goudverkopen onder de eerste drie Central Bank Gold Agreements

    Goudverkopen onder de eerste drie Central Bank Gold Agreements (Bron: WGC)

  • Europese centrale banken verkopen opnieuw minder goud

    Europese centrale banken verkopen opnieuw minder goud

    Europese centrale banken hebben sinds 1999 niet meer zo weinig goud verkocht als het afgelopen jaar, zo schrijft Bloomberg op basis van cijfers van de World Gold Council. Duitsland verkocht 5 ton goud en was daarmee de grootste verkoper. Ieder jaar haalt Duitsland een klein beetje goud uit haar voorraad voor de productie van gouden muntstukken. Een andere centrale bank, die niet nader gespecificeerd werd, verkocht het afgelopen jaar 0,1 ton goud.

    Tussen 1999 en 2009 werd er jaarlijks nog een substantiële hoeveelheid goud verkocht, weliswaar binnen de vastgestelde grens van 400 of 500 ton per jaar. Sindsdien wordt er nog maar mondjesmaat goud verkocht, want vorig jaar was de totale verkoop van goud met 5,8 ton niet veel hoger dan dit jaar. Ook in dat jaar was Duitsland verantwoordelijk voor het grootste deel van de verkopen.

    Centrale banken kopen goud

    Sinds 2009 zijn centrale banken wereldwijd weer netto kopers geworden van goud. Door de financiële crisis zijn meer centrale banken – met name in de opkomende markten – het nut van goud gaan zien als tegenpool voor valutareserves. Onlangs plaatsten we op Marketupdate een grafiek van de totale goudaankopen van centrale banken sinds 2009. Deze grafiek liet zien dat vooral China, Rusland en Turkije veel goud aan hun reserves hebben toegevoegd. Ook andere landen als Mexico, India, Zuid-Korea, Thailand, Kazachstan, Brazilië en de Filipijnen kochten sinds 2009 relatief veel goud bij.

    In 2012 kochten centrale banken netto 534,6 ton goud, het grootste volume sinds 1964. Dit jaar kopen ze naar schatting nog eens 350 ton bij. Centrale banken bezitten volgens de World Gold Council momenteel 18% van al het goud dat ooit uit de grond is gehaald.

    Central Bank Agreement on Gold

    In september 1999 kwamen verschillende Europese centrale banken overeen om een jaarlijkse limiet te stellen aan de verkoop van goudvoorraden. De voorwaarden van deze overeenkomst werden op papier gezet, met de afspraak om na vijf jaar de overeenkomst te herzien. In deze overeenkomst verklaren vijftien Europese centrale banken dat goud een belangrijk onderdeel blijft van hun monetaire reserves en dat ze hun activiteiten met betrekking tot het uitlenen van goud niet uitbreiden. Deze overeenkomst werd in 2004 en in 2009 voortgezet.

    De volgende grafiek laat zien hoeveel goud er sinds 1999 verkocht is onder het Central Bank Agreement on Gold. De grafiek is gemaakt door Victor the Cleaner en is gebaseerd op data van de World Gold Council en het IMF. Op deze grafiek is goed te zien dat ook Nederland haar bijdrage heeft geleverd door enkele honderden tonnen goud van de hand te doen. Vanaf 2009 is de verkoop van goud onder CBGA drastisch teruggelopen, omdat centrale banken niet meer de behoefte hebben om goud van de hand te doen.

    Onder het huidige CBGA III akkoord is er al 200,5 ton goud verkocht, waarvan 136,2 ton in 2009 en 53,3 ton in 2010.

    Goudverkopen onder de central bank gold agreements

    Goudverkopen onder de central bank gold agreements (Bron: Victor the Cleaner)

    Goudvoorraad Eurosysteem

    Onderstaande grafiek laat de ontwikkeling van de totale goudvoorraad van het Eurosysteem zien. Deze hebben dus geen betrekking op de verkopen van goud door niet-eurozone landen als Zwitserland en het Verenigd Koninkrijk. Ook goudverkopen door het IMF zijn om die reden niet in deze grafiek verwerkt.

    De grafiek loopt van 1999 (toen de eerste Central Bank Agreement on Gold werd getekend) tot en met de laatste herwaardering van goud die afgelopen week plaatsvond. De rode lijn geeft de totale goudvoorraad in troy ounce weer, de gele lijn de marktwaarde van deze voorraad in euro’s. Merk op dat de waarde van de Europese goudvoorraad sinds 1999 met een factor 3,5 is gestegen, terwijl het gewicht aan goud over dezelfde periode met 10% omlaag ging.

    Goudvoorraad Eurosysteem

    Goudvoorraad Eurosysteem vanaf 1999