Marketupdate

Tag: china

  • China kocht 12 ton goud in maart

    China heeft vorige maand 11,2 ton goud gekocht, zo blijkt uit nieuwe cijfers van de centrale bank. Daarmee steeg de officiële goudvoorraad van het land naar 1.885 metrische ton. Het is de vierde maand op rij dat het land goud aan haar voorraad toevoegt. In december kocht ze al 9,95 ton, om in januari en februari nog eens 11,8 en 9,95 ton bij te kopen. Daarmee versterkt het land haar zesde plaats in de ranglijst van landen met de grootste goudvoorraden.

    Waarom de Chinese centrale bank na een stop van bijna twee jaar weer goud koopt is niet duidelijk. Mogelijk heeft het te maken met het handelsconflict met de Verenigde Staten, waardoor de relatie tussen beide landen verslechterde. Een andere mogelijke verklaring is dat China de afgelopen twee jaar haar valutareserves nodig had om de yuan te ondersteunen en daardoor niet genoeg middelen over had om goud te kopen.

    China voegt goud aan reserves toe

    De Chinese centrale bank heeft de afgelopen twintig jaar veel edelmetaal aan haar reserves toegevoegd, want de goudvoorraad steeg sinds het begin van deze eeuw van minder dan 400 ton naar 1.885 ton. Onderstaande grafiek laat een vrij grillig verloop zijn van de goudaankopen. De verklaring daarvoor is dat China tot 2016 slechts sporadisch informatie vrijgaf over haar goudreserve. De laatste jaren rapporteert ze deze gegevens iedere maand. Dat was een voorwaarde van het IMF om de yuan toe te kunnen voegen aan het valutamandje van de SDR.

    China koopt goud als vorm van diversificatie. Het land is al jaren de grootste producent en consument van het edelmetaal, waarvan het grootste gedeelte op de private markt wordt verhandeld. Ten opzichte van de totale hoeveelheid goud die in het land wordt verhandeld is de officiële goudvoorraad nog steeds relatief klein. Ook vertegenwoordigt het edelmetaal maar een fractie van de totale Chinese reserves van ongeveer $3 biljoen.

    China voegt weer goud aan reserves toe (Bron: Bloomberg)

    Dit artikel verscheen eerder op Goudstandaard

  • Negatieve rente voedt angst voor ‘secular stagnation’

    Negatieve rente voedt angst voor ‘secular stagnation’

    Op het moment van schrijven hebben staatsobligaties met een totale waarde van pakweg $10 biljoen een negatieve rente. Dat wijst erop dat de wereld afkoerst of opnieuw beland is in deflatoire tijden. Hoe het ook zij, beleggers en beleidsmakers maken zich terecht zorgen over de gezondheid van de wereldeconomie. Die kan wel eens sneller aan vaart verminderen dan nog aan het begin van 2019 voor mogelijk werd gehouden.

    Japan en Duitsland zijn nu in een race verwikkeld voor de prijs van staatsobligaties met de grootste vergoeding. Japan leidt deze onzalige race, maar gevreesd moet worden dat Duitsland wel eens een nationaal record kan breken. In 2016, op het hoogtepunt van de discussie over secular stagnation bereikte de vergoeding op de 10-jaars Bund een dieptepunt van -0,19%. De yield heeft dit jaar -0,07% aangetikt.

    Japan-scenario

    De trend in Duitsland en in mindere mate in bijvoorbeeld Nederland geeft steun aan de veronderstelling dat de eurozone aan het Japaniseren is. Natuurlijk heeft Japan in het verleden unieke fouten gemaakt waardoor in 1990 twee bubbels tegelijk klapten, namelijk de beurs en het onroerend goed. Maar er zijn wel degelijk parallellen. Denk bijvoorbeeld aan de demografische ontwikkeling. Dat is trouwens een ongunstige trend die overal in de westerse wereld terug te zien is.

    Er zijn nog meer parallellen. In de nasleep van de financiële crisis droogde de kredietverlening op, omdat vooral huishoudens en bedrijven fanatiek hun schulden gingen afbetalen, ook al was de rente extreem laag. Dat veroorzaakte in de termen van Richard Koo van Nomura een balansrecessie. Dat overkwam Japan in de jaren na het klappen van de bubbels. Amerikanen en Europeanen reageerden op deze balansrecessie door de fiscale kraan open te draaien en door een extreem soepel monetair beleid te introduceren. Toen de publieke schuldenlast tot in de hemel gestegen was, draaiden overheden de fiscale kraan dicht, zoals Japan in de jaren negentig van de vorige eeuw herhaaldelijk had gedaan.

    Duitse 10-jaars rente opnieuw omlaag (Bron: Bloomberg)

    Seculiere stagnatie

    Het heeft uiteindelijk allemaal niet mogen baten en in 2016 moesten centrale banken erkennen dat ze feitelijk geen wapen meer in handen hadden om de stagnatie te doorbreken. Toen verscheen president Trump op het toneel en met hem een hernieuwde poging tot fiscaal stimuleren. Mede geholpen door het beleid van ‘Abenomics’ in Japan en de Chinese massieve fiscale stimulering kwam de economie weer van de grond.

    Hier houden overigens de overeenkomsten op. Zo financierden de Verenigde Staten hun stimulering door de verkoop van obligaties aan de private sector, terwijl China het stimuleringsbeleid betaalde doordat de centrale bank indirect de aankoop van obligaties door banken financierde. In Japan nam de centrale bank de rekening in het geheel op haar conto. De rente op de Amerikaanse 10-jaars Treasury ligt nog steeds royaal boven het niveau van 1,36% van juli 2016, in tegenstelling tot de eerdergenoemde Bund. De verschillen in niveau onderstrepen nadrukkelijk de groeimogelijkheden van beide economische blokken.

    China

    Misschien geldt het gevaar voor Japanisering nog wel het meest voor China. Vooral dankzij de een-kind-politiek van de afgelopen decennia slaat nu de vergrijzing in combinatie met de ontgroening heel hard toe. De bevolking groeit nog maar amper of niet, terwijl de beroepsbevolking al sinds 2010 aan het krimpen is. Die krimp zal in de komende jaren alleen maar versnellen. Daarentegen zal het aantal senioren groeien van de huidige 10% van de totale bevolking naar 20% in 2035. Deze demografische trends hebben de overheid gedwongen om hun economische groei minder afhankelijk te maken van investeringen en meer te laten leunen op consumptie. Dat blijkt een succes. De spaarquote is gedaald van 42% van het beschikbaar inkomen in 2010 naar 35% in 2018.

    Een belangrijke pijler onder de Chinese groei is altijd het proces van urbanisatie geweest, de massale trek van het platteland naar de stad. Er moest heel snel en heel veel gebouwd worden. Dat stuwde de economie. Nu begint die trek op te drogen door een afnemend aantal jongeren, met als resultaat dat het positief effect van de bouw op de economie aan het verdampen is. Dat gaat druk op de groei zetten!

    Structureel lagere groei

    Japan, China, de Eurozone en de VS, al deze economische blokken zien een structureel lagere groei. De Japanse les zou moeten zijn dat vooral grootschalige fiscale stimulering een effectief antwoord kan zijn. Maar die les is nog steeds niet geleerd, ook niet door Japan zelf. Dat land gaat later dit jaar de consumptie zwaarder belasten.

    Van Duitsland weten we dat ze daar gruwen van fiscale stimulering. Het is echter ook nog maar de vraag of de Trumpiaanse vorm van fiscale stimulering wel de juiste is. Van een gezamenlijke en eenduidige aanpak is nog geen sprake. Waarschijnlijk is de nood nog niet hoog genoeg!

    Cor Wijtvliet

    corwijtvliet-logo

    Deze bijdrage is afkomstig van www.corwijtvliet.nl

    Tot slot:

    • Hebt u opmerkingen en/of vragen? Mail ze gerust aan: [email protected]
    • Of via mijn twitteraccount: @wijtvliet
    • Voor meer door mij geschreven artikelen bezoekt u mijn website: www.corwijtvliet.nl
    • Of bezoek www.Beurshalte.nl
    • Ontvangt u het Cor Wijtvliet Journaal niet rechtstreeks? Abonneert u zich dan hier!

    Vindt u deze columns van Cor Wijtvliet interessant, dan kunt voor €25 per jaar donateur worden van het CorWijtvlietJournaal. Ook kunt u een geheel vrijwillige bijdrage overmaken naar NL14RABO0156073676, ten name van Wijtvliet Research.

    Donateurs krijgen niet alleen zonder vertraging het CorWijtvlietJournaal in hun mailbox, maar kunnen ook rekenen op een wekelijkse extra nieuwsbrief met vijf beleggingstips van Cor Wijtvliet. Neem voor meer informatie contact op met Cor Wijtvliet via het hierboven genoemde mailadres.




  • Twijfels over herstel Chinese economie

    Twijfels over herstel Chinese economie

    Enkele decennia geleden gold als wijsheid dat een verkouden Amerikaanse economie een grieperige wereldeconomie als resultaat had. Sinds het begin van deze eeuw is deze wijsheid meer van toepassing op de Chinese economie dan op de Amerikaanse. Dat hebben we afgelopen jaar mogen meemaken. In december 2018 viel de groei in het land van de Draak terug naar 4% en dat was vrijwel onmiddellijk terug te zien in een vertraging van de wereldwijde groei. Vooral de nijverheid en de handel hadden te lijden onder de Chinese vertraging. Belangrijke factoren voor de Chinese terugval waren een beperking van de binnenlandse kredietverlening om de verschuldiging van de economie in te perken en zorgen om de voortdenderende handelsruzie met de Verenigde Staten.

    Nu het eerste kwartaal van 2019 alweer voorbij is lijkt het tij in China te keren en dat zou goed nieuws zijn voor de rest van de wereld. Onderzoeksbureaus als het Britse Fulcrum en de bankiers van Goldman Sachs denken dat de groei in februari weer een niveau van pakweg 6% bereikt heeft en dat is reden voor hernieuwd optimisme. Dat stoelt weer op de overtuiging dat een handelsakkoord met de VS binnen handbereik is. Ook op de introductie van maatregelen in de macro-economische sfeer. Zo wordt de btw herzien en dat moet de belastingdruk verlagen en worden maatregelen in het vooruitzicht gesteld die de kredietverlening moeten versoepelen en de leenkosten moeten verlagen.

    Meer steun voor private sector

    Dat is allemaal van groot belang, maar de belangrijkste verandering is de opstelling van president Xi Jinping ten opzichte van de private sector. In een recente toespreek zei de president de private sector zijn steun toe. Innovatie in die sector moest zijns inziens bevorderd worden en daarvoor was privaat kapitaal een uitstekend middel. Hij voegde er nog aan toe, dat de behandeling van de diverse sectoren binnen China en van bedrijven onder uiteenlopende vormen van eigendom allemaal een gelijke behandeling verdienden. Dat moet buitenlandse bedrijven als muziek in de oren geklonken hebben. Ook in China is de private sector de motor van de groei en het is daarmee van groot belang dat de overheid die sector haar steun toezegt.

    Niets is helemaal zoals het lijkt en dat geldt zeker voor China. In hoeverre is bovenstaand optimisme reëel en in hoeverre kan daarop afgedongen worden? Is bijvoorbeeld de wens de vader van de gedachte als het om het oplossen van het handelsconflict gaat? Zelfs als er morgen een akkoord ligt, dan is daarmee het conflict niet voorgoed uit de wereld. De Verenigde Staten zullen erop willen toezien dat de Chinezen zich aan de afspraken houden en de Chinezen op hun beurt zullen zich blijven verzetten tegen de bemoeizucht van de Amerikanen. Bij een akkoord zullen de geschillen eerder verdiepen dan verdampen. Het ziet er bovendien naar uit dat de Europeanen eindelijk hun naïeve schroom gaan afwerpen en ook de degens gaan kruisen met China.

    Schuld gedreven economische groei

    Ook aan het herstel van de kredietverlening zitten haken en ogen. Het is en blijft een moeilijke opgave om kredietverlening en schuldenlast in een evenwichtige relatie met de economie te brengen en te houden, terwijl je tegelijkertijd de vraag stimuleert. Het kan daarom zomaar dat de overheid onverhoopt opnieuw besluit de kredietverlening in te dammen met alle gevolgen van dien. Diezelfde overheid is er vreemd genoeg afkerig van om fiscaal te stimuleren, wat op zich een gezond alternatief zou zijn.

    En dan is er natuurlijk nog president Xi Jinping. In hoeverre is zijn liefdesverklaring aan de private sector oprecht en gemeend? Een groot deel van zijn entourage is zeer gecharmeerd van de private sector, maar het is de vraag of de president dat zelf ook is. Het recente verleden levert voldoende aanwijzingen voor het omgekeerde. Een vos verliest wel zijn haren, maar niet zijn streken… De vraag of de Chinese economie herstelt, mag met een ja beantwoord worden. De vraag of het herstel duurzaam is, laat zich veel minder eenduidig beantwoorden.

    Cor Wijtvliet

    corwijtvliet-logo

    Deze bijdrage is afkomstig van www.corwijtvliet.nl

    Tot slot:

    • Hebt u opmerkingen en/of vragen? Mail ze gerust aan: [email protected]
    • Of via mijn twitteraccount: @wijtvliet
    • Voor meer door mij geschreven artikelen bezoekt u mijn website: www.corwijtvliet.nl
    • Of bezoek www.Beurshalte.nl
    • Ontvangt u het Cor Wijtvliet Journaal niet rechtstreeks? Abonneert u zich dan hier!

    Vindt u deze columns van Cor Wijtvliet interessant, dan kunt voor €25 per jaar donateur worden van het CorWijtvlietJournaal. Ook kunt u een geheel vrijwillige bijdrage overmaken naar NL14RABO0156073676, ten name van Wijtvliet Research.

    Donateurs krijgen niet alleen zonder vertraging het CorWijtvlietJournaal in hun mailbox, maar kunnen ook rekenen op een wekelijkse extra nieuwsbrief met vijf beleggingstips van Cor Wijtvliet. Neem voor meer informatie contact op met Cor Wijtvliet via het hierboven genoemde mailadres.




  • Europa en China versterken samenwerking met de zijderoute

    De regeringsleiders van Duitsland, Frankrijk en China hebben dinsdag in Parijs overlegd over verdere samenwerking tussen Europa en China. In het paleis aan de Champs Elysees spraken Macron, Merkel, Juncker en Xi Jinping over de zijderoute en het versterken van de wederzijdse handelsrelatie. Ook werd er gesproken over de globalisering en de noodzaak om internationale organisaties als het IMF en de WHO te hervormen.

    In de persconferentie na afloop van het overleg spraken de regeringsleiders unaniem de wens uit om meer samen te werken. De Chinese leider Xi Jinping benadrukte de noodzaak van globalisering als basis voor een verbetering van de welvaart. Hij zei dat China dankzij globalisering in 40 jaar bereikt heeft waar Europese landen drie eeuwen over gedaan hebben.

    Xi Jinping merkt op dat wereldhandel gebaseerd zou moeten zijn op principes van gelijkwaardigheid en tolerantie. Hij sprak zijn zorgen uit over de anti-globaliseringsbeweging en de terugkeer van nationalisme en protectionisme. Hij bekritiseerde landen die conflicten opzoeken en alleen naar hun eigen belang kijken.

    Wederzijdse afhankelijkheid

    De Duitse bondskanselier Merkel benadrukte in de persconferentie het belang van een gezamenlijke Europese aanpak. Ze zei dat multilateralisme de basis vormt voor de Europese Unie en dat dit ook de manier moet zijn waarop de EU moet samenwerken met China. Om die reden zou er volgens haar vaker een topoverleg moeten plaatsvinden tussen de Europese Unie en China. Zo kunnen er volgens haar concrete afspraken worden gemaakt over handel en investeringen.

    Merkel zei dat het Chinese ‘Belt and Road’ project een wederzijds initiatief moet zijn, waar ook Europese landen actief bij betrokken worden. Ook sprak de bondskanselier van Duitsland over de noodzaak om internationale organisaties als het IMF en de Wereldhandelsorganisatie te hervormen. Ze benadrukte het belang van wederzijds vertrouwen in internationale handelsrelaties, omdat goede handelsbetrekkingen een win-win situatie opleveren. De Chinese zijderoute zou volgens haar ook vanuit het perspectief van wederzijds belang gezien moeten worden.

    Zijderoute biedt kansen voor Europa

    De voorzitter van de Europese Commissie, Jean Claude Juncker, benadrukte in de persconferentie dat China en Europa samen veel goede dingen kunnen doen, zowel voor zichzelf als voor de rest van de wereld. Dat China soms wordt neergezet als een rivaal moet volgens hem als een compliment worden opgevat. Juncker zei dat Europeanen de nieuwe Chinese zijderoute vooral als een kans moeten zien en niet als een bedreiging. Het Belt and Road programma past volgens hem binnen de strategie van China om zich verder open te stellen naar de rest van de wereld.

    Juncker sloot zich aan bij de oproep van bondskanselier Merkel om internationale instituten als het IMF en de Wereldhandelsorganisatie te hervormen. Deze organisaties zijn volgens hem onmisbaar, maar zijn niet meer afgestemd op deze tijd. Hieronder kunt u de volledige persconferentie terugkijken.

    Dit artikel verscheen eerder op Geotrendlines




  • Italië stelt havens open voor Chinese zijderoute

    Italië wil vier havens openstellen voor Chinese investeringen, zo schrijft de South China Morning Post. De Chinese president Xi Jinping is deze week in Europa om een overeenkomst met de Italiaanse regering te ondertekenen, waarmee China meer mogelijkheden krijgt om te investeren in de infrastructuur van Italië.

    China wil investeren in de havens van Genua, Palermo, Triëst en Ravenna, vier belangrijke havensteden die Italië verbinden met de rest van de wereld. De investeringen zijn onderdeel van het ‘Belt and Road’ programma, een miljardenproject dat als doel heeft de handelsroutes tussen Europa en China te verbeteren.

    Chinese investeringen in Italië

    De investeringen blijven niet beperkt tot een aantal havens. In de overeenkomst wordt ook gesproken over de ontwikkeling van wegen, spoorlijnen, bruggen en de luchtvaart. Hieronder een passage uit de overeenkomst, die onlangs door de Italiaanse krant Corriere werd vrijgegeven.

    Transport, logistiek en infrastructuur: Beide partijen delen een gemeenschappelijke visie over de verbetering van toegankelijk, veilig, inclusief en duurzaam vervoer. De partijen werken samen bij de ontwikkeling van infrastructuur-connectiviteit, waaronder financiering, interoperabiliteit en logistiek, op gebieden van wederzijds belang (zoals wegen, spoorwegen, bruggen, burgerluchtvaart, havens, energie, inclusief hernieuwbare energiebronnen, aardgas en telecommunicatie).

    De partijen geven blijk van hun belangstelling voor het ontwikkelen van synergieën tussen het Belt and Road Initiatief, het Italiaanse systeem van transport en infrastructuur, zoals -inter alia- wegen, spoorwegen, bruggen, burgerluchtvaart en havens en het Europese trans-Europese vervoersnetwerk (TEN-T). Partijen verwelkomen de besprekingen in het kader van het EU-China-connectiviteitsplatform om de efficiëntie van de connectiviteit tussen Europa en China te verbeteren.

    De partijen zullen samenwerken bij het faciliteren van de inklaring, het versterken van de samenwerking in duurzame, veilige en digitale vervoersoplossingen en bij hun investeringen en financiering. De partijen wijzen op het belang van open, transparante en niet-discriminerende aanbestedingsprocedures.

    Onbelemmerde handel en investeringen: De partijen werken aan de uitbreiding van wederzijdse investeringen en handelsstromen, industriële samenwerking en samenwerking op markten van derde landen, en onderzoeken manieren om substantiële, wederzijds voordelige samenwerking te bevorderen. De partijen bevestigen opnieuw hun gezamenlijke inzet voor vrije en open handel en investeringen, om buitensporige macro-economische onevenwichtigheden tegen te gaan en zich te verzetten tegen unilateralisme en protectionisme.

    In het kader van het Belt and Road initiatief zullen zij transparante, niet-discriminerende, vrije en open samenwerking op het gebied van handel en industrie bevorderen, met een open aanbesteding, een gelijk speelveld en respect voor intellectuele-eigendomsrechten. Ze zullen nauwere en wederzijds voordelige samenwerkingsverbanden en partnerschappen verkennen, waaronder het bevorderen van samenwerking tussen Noord-Zuid, Zuid-Zuid en driehoekssamenwerking.

    Verdeeldheid binnen Europa

    De Italiaanse havens kunnen met Chinese investeringen worden gemoderniseerd en uitgebreid, maar niet iedereen is even enthousiast. In Brussel en in Washington wordt de groeiende macht en invloed van China met argusogen bekeken. De Europese Commissie bestempelde China vorige week als een ‘strategische rivaal’. Europese regeringsleiders werden zelfs opgeroepen om na te denken over manieren om China in toom te houden.

    Italië is het eerste land in de G7 dat het Chinese miljardenproject ondersteunt. De Italiaanse regering ziet vooral de economische voordelen in een samenwerking met China. De Italiaanse economie kwakkelt en de infrastructuur biedt ruimte voor verbetering. Veel bruggen en wegen zijn verouderd en slecht onderhouden. Italië verwelkomt de nieuwe investeringen vanuit China, maar veel Westerse bondgenoten vrezen dat China ook uit is op meer politieke invloed in Europa.

    Dit artikel verscheen eerder op Geotrendlines




  • Is einde aan handelsconflict tussen de VS en China in zicht?

    Sinds april vorig jaar heeft de Amerikaanse president Trump een breed scala aan importheffingen op Chinees aangekondigd goederen, met name een 10% tarief voor $200 miljard aan goederen, met als inzet een verkleining van het exploderende tekort op de Amerikaanse handelsbalans. Het handelstekort van ’s werelds grootste economie sprong in 2018 naar het hoogste niveau in tien jaar, namelijk $621 miljard. Dit is grotendeels toe te schrijven aan een aanzienlijke externe onbalans met China, dat goed is voor ongeveer 22% van de totale importvraag in de VS van ongeveer $477 miljard. Het tekort met China is de afgelopen decennia aanzienlijk sneller gegroeid dan met welk ander land ook van de belangrijkste handelspartners van de VS (figuur 1).

    We hebben echter al die tijd herhaald dat we niet geloven dat de Trump regering fundamenteel van plan is het handelspatroon te verstoren, maar dat de protectionistische retoriek van de president naar onze mening grotendeels een onderhandelingstactiek is. Onze mening is dat de handel spanningen op het punt staan om te de-escaleren, wat ons hoofd risicobeheer Enrique Diaz-Alvarez opmerkte op Bloomberg Daybreak Asia begin december. Hij was vrij contrair in die tijd vergeleken met de algemene marktconsensus. Dit standpunt lijkt de afgelopen weken echter gerechtvaardigd te zijn, naar aanleiding van opmerkingen van een aantal hoge ambtenaren aan beide zijden van de onderhandelingen.

    Figuur 1: Amerikaanse handelstekort met China is sterk opgelopen

    Goede kans op een akkoord

    Hoofdonderhandelaar Robert Lighthizer heeft beweerd dat de gesprekken in de ‘laatste weken’ waren, terwijl President Trump zich zelf pas laat positief heeft uitgelaten over het vooruitzicht van een deal. Zei Trump eerder deze week dat hij dacht dat er een ‘goede kans’ was dat een deal werd goedgekeurd. Hij volgde dit tijdens een tv-optreden op donderdag door te stellen dat de gesprekken met China ‘heel goed’ gingen.

    Voormalig directeur van de National Economic Council en nauw bondgenoot van Trump, Gary Cohen, ook stelde deze week ook dat een deal in het verschiet lag. In een radio-interview bekritiseerde Cohen de invoering van importheffingen, met de nadruk op hun negatieve invloed op de Amerikaanse economie. Hij merkte ook op dat de president behoefte had aan een ‘overwinning’ en dat een oplossing met China een dergelijke kans zou bieden.

    De volgende ontmoeting van Trump met de Chinese president Xi, die aanvankelijk deze maand nog zou plaatsvinden, lijkt vertraging op te lopen, hoewel een aantal belangrijke media erover berichten dat deze besprekingen pas aan het einde van april zullen plaatsvinden. De knelpunten voor de onderhandelingen blijven bestaan, voornamelijk de opname van bescherming van intellectuele eigendomsrechten in de handelsovereenkomst. Dat gezegd hebbende zijn de signalen bemoedigend, waarbij de klaarblijkelijke bereidwilligheid die beide partijen tonen om overeenstemming te bereiken suggereert dat er meer kans is dat er een deal bereikt wordt.

    Wat betekent einde handelsconflict voor valuta?

    We blijven net zo zeker als altijd dat een overeenkomst tussen de VS en China over handel op een gegeven moment in de niet al te verre toekomst bereikt zal worden, mogelijk wanneer Trump en Xi elkaar ontmoeten eind april. De dreiging van een escalatie in het handelsconflict heeft de vraag naar beleggingen in opkomende markten gedrukt. Ook heeft het, enigszins paradoxaal, geleid tot sterkte in de Amerikaanse dollar. Dat laatste heeft te maken met de veilige havenstatus van de valuta en de binnenlandse vraag in de Verenigde Staten.

    Een oplossing voor het handelsconflict en de daaropvolgende verlichting van de onzekerheid die het conflict heeft veroorzaakt zou volgens ons dan ook leiden tot een breed herstel van de meer risicovolle valuta van opkomende markten, met name die welke het meest blootgesteld zijn aan vraag vanuit China.

    Door: Enrique Diaz-Alvarez, Matthew Ryan & Roman Ziruk

    Over Ebury:

    Ebury maakt internationale markten toegankelijker met valutadiensten op maat en flexibel handelskrediet voor ondernemingen. Ebury werkt samen met ruim 12.000 organisaties en verricht 12 miljard euro aan valutatransacties in 140 verschillende valuta. Het bedrijf heeft kantoren in het Verenigd Koninkrijk, Nederland, Spanje en Polen. De speerpunten van Ebury:

    • Financiële diensten die normaal zijn voorbehouden aan grote multinationals
    • Financiering van uw aankopen
    • Marktkennis en valutadiensten op maat
    • Ons netwerk van liquidity providers en intermediaire banken
    • Transacties in ruim 140 verschillende valuta

    Meer informatie op www.ebury.nl




  • Groei Chinese economie jarenlang te positief weergegeven

    De Chinese economie is in de periode van 2008 tot en met 2016 veel minder hard gegroeid dan eerder werd gedacht. Volgens nieuw onderzoek van de Chinese universiteit van Hong Kong en de universiteit van Chicago was de groei van de economie per jaar 1,7 procentpunt lager dan wat de officiële cijfers vertelden.

    Het verschil tussen de werkelijke en de gerapporteerde groei komt van lokale overheden in China. Lokale overheden werden beloond voor het behalen van bepaalde doelstellingen ten aanzien van groei en investeringen. Deze cijfers werden jarenlang gemanipuleerd en daar was het Chinese bureau voor de statistiek ook van op de hoogte. De cijfers werden daarvoor gecorrigeerd, maar uit het onderzoek blijkt dat dat na 2008 in onvoldoende mate gebeurde.

    “De lokale cijfers zijn na 2008 steeds minder representatief geworden, maar er was geen bijbehorende aanpassingen van het nationale statistiekbureau”, zo schrijven de onderzoekers in het rapport. Zij vergeleken de officiële groeicijfers met andere statistieken, zoals de belastingopbrengsten, het stroomverbruik, het goederenvervoer over het spoor en satellietdata. Daaruit bleek dat de officiële groeicijfers sinds 2008 te positief zijn weergegeven.

    Groei Chinese economie werd jarenlang te positief weergegeven (Bron: Brookings Papers)

    Chinese economie groeide minder hard

    Er bestaan al langer twijfels over de kwaliteit van de Chinese economische cijfers. Deze zouden een te positief beeld geven, wat door dit onderzoek wordt bevestigd. Het landelijke statistiekbureau heeft de afgelopen jaren al wel stappen gezet om de kwaliteit van de verzamelde data te verbeteren. Ook beloofde het bureau dat de cijfers vanaf dit jaar nauwkeuriger zullen worden.

    Het onderzoek laat zien dat de officiële groeicijfers de afgelopen jaren te positief waren, maar het is nog maar de vraag of de alternatieve data wel klopt. Ook deze cijfers zijn gebaseerd op bepaalde schattingen en aannames, die tot een vertekend beeld kunnen leiden. Het beeld dat blijft staan is dat de groei van de Chinese economie al jaren afzwakt en dat de overheid met grootschalige investeringen en versoepelde liquiditeitseisen probeert de economie te ondersteunen. Ook worstelt het land met een dollarschaarste, waardoor het voor bedrijven moeilijker wordt om leningen in dollars door te rollen.

    Dit artikel verscheen eerder op Goudstandaard




  • China breidt goudvoorraad verder uit

    De centrale bank van China heeft in februari voor de derde maand op rij goud aan haar reserves toegevoegd. De goudvoorraad steeg in februari naar 60,26 miljoen troy ounce, een toename van 320.000 troy ounce. Omgerekend is dat een aankoop van 9,95 metrische ton, waarmee de totale voorraad stijgt naar 1.874,34 metrische ton. In januari voegde de centrale bank al 380.000 troy ounce aan haar reserve toe, omgerekend bijna 12 metrische ton.

    De Chinese centrale bank heeft de goudreserve voor $79,5 miljard op de balans gezet, wat betekent dat ze het edelmetaal waardeerde tegen een goudprijs van $1.319 per troy ounce. Vorige maand hanteerde ze een goudkoers van $1.323 per troy ounce, waaruit we kunnen afleiden dat ze het edelmetaal maandelijks herwaardeert tegen de marktprijs.

    China breidt goudvoorraad uit

    China maakte in december vorig jaar haar eerste goudaankoop sinds oktober 2016 bekend. Waarom de centrale bank weer actief is geworden op de goudmarkt is lastig te zeggen. Ook is niet duidelijk of het handelsconflict met de Verenigde Staten een rol speelt in het beleid van de centrale bank. Kijken we naar de langere termijn, dan zien we dat China al veel langer bezig is haar goudvoorraad uit te breiden. Voor 2015 werden deze cijfers niet maandelijks doorgegeven aan het IMF, waardoor onderstaande grafiek een grillig verloop laat zien.

    Sinds de eeuwwisseling heeft China haar goudreserve verviervoudigd tot ruim 1.850 ton. In dezelfde periode heeft alleen Rusland meer edelmetaal aan haar reserves toegevoegd. Beide landen beschikten aan het begin van de eeuw over een beperkte goudreserve, zeker in vergelijking met de meeste ontwikkelde economieën. Inmiddels staan de twee landen op plaats vijf en zes in de ranglijst van landen met de grootste goudvoorraden.

    Goud wordt door centrale banken gezien als een veilige haven, omdat het geen tegenpartij risico kent. Het afgelopen jaar kochten centrale banken een recordhoeveelheid van het edelmetaal bij. Met een toename van protectionisme en dreigende handelsproblematiek lonkt het edelmetaal als veilige reserve.

    Centrale banken van China en Rusland zijn grootste afnemers van goud

    Dit artikel verscheen eerder op Holland Gold




  • Perth Mint krijgt toegang tot Shanghai Gold Exchange

    De Perth Mint is toegelaten als internationaal lid van de Shanghai Gold Exchange, zo meldt The West Australian. Daarmee krijgt het munthuis rechtstreeks toegang krijgt tot de Chinese goudmarkt en is het niet meer afhankelijk van andere partijen om haar goud in China aan te bieden. Richard Hayes, directeur van de Perth Mint, zei daar tegenover de Australische krant het volgende over.

    “Traditioneel wordt goud dat aan China wordt verkocht verhandeld via internationale goudbanken en een aantal Chinese banken die toestemming hebben gekregen om goudbaren te importeren van internationale leveranciers. Via goudcontracten op de Shanghai Gold Exchange krijgen we nu de mogelijkheid om Australisch goud aan een veel bredere groep van financiële instellingen te leveren.

    Ons lidmaatschap van de Shanghai Gold Exchange zal zeker bijdragen aan de bekendheid van de Perth Mint en onze positie als grootste leverancier van goud in deze belangrijke afzetmarkt.”

    Perth Mint krijgt toegang tot Chinese goudmarkt

    Het munthuis van Australië is een belangrijke leverancier van goud voor de Chinese markt. Goudmijnen in Australië leveren het edelmetaal aan de Perth Mint, waar het gezuiverd en gesmolten wordt voor export naar het buitenland. Een groot gedeelte van dat goud kom op die manier terecht in Zuid-Oost Azië en China. Het munthuis was in 2014 de eerste buitenlandse smelterij die door de Shanghai Gold Exchange werd aangemerkt als ‘good delivery’ smelterij. Sindsdien heeft de smelterij al meer dan 800 ton goud aan China geleverd.

    De afgelopen twee jaar was het munthuis van Australië de belangrijkste externe leverancier voor de Chinese goudmarkt. Australië behoort tot de grootste goudproducerende landen, maar heeft een beperkte binnenlandse afzetmarkt. Daardoor komt veel goud uit Australische mijnen in China terecht. China is de laatste jaren uitgegroeid tot grootste producent, consument en importeur van het edelmetaal. Buitenlands goud komt China binnen via de Shanghai Gold Exchange, waar het wordt doorverkocht aan goudbanken en handelaren.

    Dit artikel verscheen eerder op Holland Gold

  • Wat gaat de Chinese yuan in 2019 doen?

    De Chinese yuan (CNY) beleefde in 2018 een vrij flinke sell-off: de onzekerheid over de gevolgen van het handelsconflict tussen de VS en China voor de grootste economie van Azië haalde de koers naar beneden. De munt verloor in 2018 meer dan 5% van zijn waarde en kwam tegenover de Amerikaanse dollar in oktober zelfs even op zijn laagste positie in meer dan tien jaar (figuur 1). Ondanks de dreiging van een handelsoorlog en de in het algemeen zwakkere binnenlandse economische cijfers was de Chinese yuan in de afgelopen twaalf maanden lang niet de slechtst presterende valuta in Azië; hij liet zelfs een aantal andere valuta’s in de regio ruim achter zich.

    De vrees voor het uitbreken van een volledige handelsoorlog tussen de VS en China is in de afgelopen maanden de belangrijkste risicofactor voor de Chinese yuan geweest, vooral gezien het feit dat China voor ongeveer een vijfde van zijn totale exportinkomsten afhankelijk is van vraag uit de VS. Donald Trump heeft het land sinds zijn aantreden als president een aantal heffingen opgelegd en hij dreigt er nog meer op te leggen. Het gaat onder andere om:

    • maart 2018: Heffingen van respectievelijk 25% en 10% op de import van staal en aluminium
    • juni 2018: Heffingen van 25% op 550 miljard aan import van met name industriële producten uit China
    • juli 2018: Trump dreigt met heffingen op alle invoer uit China
    • september 2018: Heffingen van 10% op nog eens 6.000 importgoederen ter waarde van zo’n $5.200 miljard

    Handelsconflict tussen VS en China

    China legde als vergelding eigen heffingen op, hoewel die vrij beperkt bleven. De angst voor een handelsconflict daalde wat na de vruchtbare bijeenkomst tussen Trump en de Chinese president Xi, die eind november plaatsvond. De ontmoeting leidde tot een ‘wapenstilstand’ van drie maanden voor alle heffingen. Daarmee is een akkoord nog lang niet zeker, maar het is wel een hoopgevende ontwikkeling die erop duidt dat een handelsakkoord tussen de twee supermachten in zicht zou kunnen zijn. Wij blijven geloven dat de angst voor een handelsoorlog overdreven is en denken niet dat de regering-Trump daadwerkelijk de bedoeling heeft om handelspatronen te verstoren.

    De handelsonzekerheid begint wel door te werken in de economische cijfers uit China, die iets zwakker zijn geworden. De recentste PMI-cijfers — waarschijnlijk de veelzeggendste maatstaf voor economische activiteit, want de Chinese bbp-cijfers zijn wat onbetrouwbaar — waren de afgelopen tijd vrij slecht. De activiteit in de omvangrijke productiesector van het land krimpt nu: de headline-PMI van Caixin is in januari gedaald naar 48,3. Daarmee ligt deze nu ruim onder het niveau van 50, dat een vlakke groei aangeeft, en op zijn laagste niveau sinds februari 2016. Ook de index van Markit staat op ‘krimp‘, wat niets goeds voorspelt voor de totale economische groei (figuur 2).

    Chinese export

    Het bbp stijgt nog steeds significant trager dan in het grootste deel van het afgelopen decennium. De Chinese economie groeide in het vierde kwartaal van 2018 met slechts 6,4%. Door een sterke toename van de uitstaande bankschuld tot zo’n 150% van het totale bbp en onzekerheid over de huizenprijzen zijn de vooruitzichten verslechterd. Maar ze zouden ongetwijfeld nog verder verslechteren als de handelsoorlog escaleert — vooral in het worstcasescenario, een algemene heffing door de VS op alle import uit China. De groei van de export in Chinese yuan is sinds november 2016 nog wel in elke maandbalk positief geweest, met een sprong naar 14,3% in januari, wat een hoopgevend teken is.

    De CFETS RMB-index laat zien dat de sell-off van de CNY ten opzichte van de Amerikaanse dollar de valuta begin 2018 handelsgewogen omlaag haalde. Sinds juli slaagt de Volksbank van China er echter grotendeels in om de stabiliteit ten opzichte van het ‘mandje’ te behouden (figuur 4). De beleidsmakers van de PBoC hebben beloofd de munt stabiel te houden ten opzichte van een mandje valuta’s, dat samengesteld is uit ongeveer 22% Amerikaanse dollar, 16% euro, 12% Japanse yen, 11% Zuid-Koreaanse won en nog 20 andere valuta’s, die alle worden gewogen op basis van de mate waarin China in de internationale handel afhankelijk is van het betreffende land.

    Sell-off yuan veroorzaakt door de dollar

    Wij denken dat de sell-off die medio vorig jaar bij deze index te zien was vooral door de kracht van de Amerikaanse dollar veroorzaakt werd, en niet zozeer door zwakte van de CNY. De yuan hield, reëel effectief gezien, in de afgelopen 12 maanden eigenlijk opvallend goed stand (-2,8%) vergeleken met de FX-index voor opkomende markten van JP Morgan (-10‚0%).

    De gezonde reservepositie van de PBoC betekent ook dat de centrale bank volop ruimte heeft om in te grijpen op de valutamarkten, als dat nodig mocht zijn. In de afgelopen jaren zijn de deviezenreserves vrij stabiel gebleven en op dit moment blijven ze boven de US $3 biljoen. De relatieve stabiliteit van deze reserves geeft aan dat de centrale bank steeds minder behoefte voelt om in te grijpen en men de valuta vrijer laat zweven, hoewel het instrument natuurlijk wel beschikbaar blijft.

    Zorgen handelsoorlog overdreven

    Wij denken dat de risico’s voor de CNY nu grotendeels uitgebalanceerd zijn. Zoals we al zeiden, zijn de zorgen over een handelsoorlog tussen de VS en China naar ons idee nogal overdreven. Vooral het feit dat Trump bereid is om de deadline van 1 maart voor een handelsakkoord op te schuiven, is erg hoopgevend.

    Anderzijds blijft de Chinese economie wel slecht presteren. De recente daling van de doorslaggevende PMI’5 zal waarschijnlijk veel van de sentimentsverbetering tenietdoen. Onze prognose blijft daarom dat USD/CNY dit jaar en tot in 2020 stabiel blijft, rond de huidige niveaus, waardoor handelsgewogen ook de CNY relatief stabiel zou blijven. Natuurlijk houden we de Chinese macro-economische cijfers wel nauwlettend in de gaten — want een verdere sterke terugval is het grootste neerwaartse risico bij onze prognose.

    Door: Enrique Diaz-Alvarez, Matthew Ryan & Roman Ziruk

    Over Ebury:

    Ebury maakt internationale markten toegankelijker met valutadiensten op maat en flexibel handelskrediet voor ondernemingen. Ebury werkt samen met ruim 12.000 organisaties en verricht 12 miljard euro aan valutatransacties in 140 verschillende valuta. Het bedrijf heeft kantoren in het Verenigd Koninkrijk, Nederland, Spanje en Polen. De speerpunten van Ebury:

    • Financiële diensten die normaal zijn voorbehouden aan grote multinationals
    • Financiering van uw aankopen
    • Marktkennis en valutadiensten op maat
    • Ons netwerk van liquidity providers en intermediaire banken
    • Transacties in ruim 140 verschillende valuta

    Meer informatie op www.ebury.nl




  • Het Westen hoeft concurrentieslag met China niet te verliezen

    President Trump heeft besloten de onderhandelingen met China de tijd te geven en af te zien van een absolute deadline. Dat is op zich goed nieuws, want het zorgt voor rust in een tijd van oplopende politieke spanningen. De schijnbaar onstuitbare opmars is daarbij een belangrijke bron. Niet alleen Trump, maar feitelijk heel de Westerse wereld kijkt met argusogen naar het land van Xi Jinping. De gemeenschappelijke Westerse conclusie is, dat het Land van de Rode Draak geen vriend is, maar op zijn best een partner en misschien ook wel een vijand.

    Is met die opstelling een nieuwe Koude Oorlog onvermijdelijk? Daar kun je ‘Ja’ op antwoorden, maar ook ‘Nee’. Ja, omdat velen in het Westen China zien als een strategische, economische en ideologische bedreiging. Die consensus overstijgt de politieke tegenstellingen. Het antwoord kan echter ook ontkennend luiden. De relatie met China is anders dan die met de voormalige Sovjet Unie. China heeft niet de intentie een politieke ideologie wereldwijd te verspreiden. Het gedraagt zich tot dusverre als een normale grootmacht en het maakt ook deel uit van de wereldeconomie in tegenstelling tot de Sovjet-Unie. Alleen al daarom kan een eensgezinde vijandigheid jegens China funest uitpakken. Als die vijandigheid door de Chinezen ook nog eens geïnterpreteerd wordt als een poging van het Westen hen van een beter leven te beroven, dan kunnen de rapen echt gaar zijn!

    Het beste wat het Westen kan doen is de relatie zo goed en zo kwaad mogelijk te managen. Ja, China is een formidabele concurrent waaraan het hoofd geboden moet worden. Tegelijkertijd moet ermee samengewerkt worden, zo goed en zo kwaad als dat mogelijk is. Dat eist veel stuurmanskunst. En waarschijnlijk toch ook meer zelfvertrouwen.

    Opmars van China

    Natuurlijk is de opmars van China imponerend, maar de VS en de Europese bondgenoten werpen nog steeds heel veel gewicht in de schaal. Ze geven meer uit aan defensie, hebben gezamenlijk een veel grotere economie en importeren op wereldschaal veel meer dan China. Dat land is veel afhankelijker van de export naar de Westerse landen dan omgekeerd. In deze situatie zal de komende jaren waarschijnlijk weinig verandering komen.

    Onder de huidige sterke man, Xi Jinping, is het land een nieuwe weg ingeslagen, weg van de weg van de hervormingen. Dat mag weleens een heel slecht besluit blijken. We zijn het geneigd te vergeten door de opkomst van de autoritaire leider, maar de ideologie van vrijheid, democratie en de wet is voor de overgrote meerderheid van de wereldbevolking nog steeds veel aantrekkelijker dan het Chinese communisme. Het Westen heeft hooguit te lijden onder het eigen falen, niet van ideologische concurrentie van China.

    Zelfvertrouwen

    De Verenigde Staten hebben voldoende reden om met het nodige zelfvertrouwen de huidige wereld te beschouwen. Het zelfvertrouwen mag groter zijn dan dat van China, zeker als de VS haar huidige allianties in stand houdt, kijkt naar haar geografische ligging en naar haar economische kracht. Als het land dat doet, dan kan de economische interdependentie met China eerder een bron van stabiliteit zijn dan van rivaliteit.

    De wederzijdse afhankelijkheid is dan een basis voor vreedzame relaties. Nauwe samenwerking met de bondgenoten zou China zelfs de weg van de hervormingen en aanpassingen kunnen brengen. Concessies doen in het kader van een wereldwijde overeenkomst is gemakkelijker voor Xi Jinping dan toegeven aan de exclusieve druk van de Verenigde Staten.

    Het Westen kan de concurrentie met China aan. Dat lijdt geen twijfel. Dat neemt niet weg dat ook samenwerking noodzakelijk is. Een gezond milieu, welvaart en vrede, het kan niet meer zonder de bijdrage van China.

    Cor Wijtvliet

    Bron: Martin Wolf, the Challenge of one world, two systems. Financial Times, January 29, 2019

    corwijtvliet-logo

    Deze bijdrage is afkomstig van www.corwijtvliet.nl

    Tot slot:

    • Hebt u opmerkingen en/of vragen? Mail ze gerust aan: [email protected]
    • Of via mijn twitteraccount: @wijtvliet
    • Voor meer door mij geschreven artikelen bezoekt u mijn website: www.corwijtvliet.nl
    • Of bezoek www.Beurshalte.nl      
    • Ontvangt u het Cor Wijtvliet Journaal niet rechtstreeks? Abonneert u zich dan hier!

    Vindt u deze columns van Cor Wijtvliet interessant, dan kunt voor €25 per jaar donateur worden van het CorWijtvlietJournaal. Ook kunt u een geheel vrijwillige bijdrage overmaken naar NL14RABO0156073676, ten name van Wijtvliet Research.

    Donateurs krijgen niet alleen zonder vertraging het CorWijtvlietJournaal in hun mailbox, maar kunnen ook rekenen op een wekelijkse extra nieuwsbrief met vijf beleggingstips van Cor Wijtvliet. Neem voor meer informatie contact op met Cor Wijtvliet via het hierboven genoemde mailadres.