Tag: gas

  • Documentaire: Nord Stream 2

    Het Russische Gazprom werkt samen met vijf Europese energiebedrijven aan een tweede pijpleiding voor aardgas door de Oostzee. Als deze tweede Nord Stream pijpleiding gereed is kan Rusland maximaal 110 miljard kubieke meter aardgas per jaar rechtstreeks via Duitsland naar Europa exporteren, genoeg om te voorzien in de de totale vraag van Frankrijk, Nederland en Polen bij elkaar opgeteld.

    Door de aanleg van de Nord Stream 2 krijgt Europa toegang tot meer goedkoop aardgas uit Rusland, wat voordelen biedt voor zowel consumenten als bedrijven. Door een toenemende vraag naar aardgas en een daling van productie binnen Europa zien Gazprom en vijf Europese energiebedrijven (Shell, Wintershall, Uniper, Engie en OMV) kansen om een tweede pijpleiding te bouwen.

    Nord Stream 2

    De economische meerwaarde van de aanleg van een tweede pijpleiding is evident, maar politiek gezien ligt het project gevoelig. Critici menen dat Europa op die manier te afhankelijk wordt van aardgas uit Rusland, waardoor de machtsverhouding tussen Europa en Rusland kan veranderen. Tegelijkertijd vrezen de landen waar nu nog veel Russisch gas doorheen stroomt, zoals Polen en Oekraïne, minder inkomsten en minder energiezekerheid als de Nord Stream 2 in gebruik wordt genomen.

    Deutsche Welle maakte een documentaire over de Nord Stream 2 en de economische en politieke gevolgen van dit project.

    Deze bijdrage is afkomstig van Geotrendlines

  • “Rusland en Saoedi-Arabië kunnen olie in yuan verhandelen”

    De Chinese yuan staat op het hoogste niveau van dit jaar, maar de internationalisering van de Chinese valuta verloopt nog steeds moeizaam. Volgens de laatste cijfers van betaalsysteem SWIFT wordt slechts 2% van al het betalingsverkeer momenteel in de Chinese yuan afgerekend, waarmee de munt op de vijfde plaats komt na de Amerikaanse dollar, de euro, het Britse pond en de Japanse yen.

    Volgens Mark Tinker van vermogensbeheerder AXA kan daar in de toekomst wel verandering in komen zodra olie en goud in yuan afgerekend kunnen worden. De Hong Kong Stock Exchange heeft al plannen om termijncontracten voor goud in yuan aan te bieden, maar als verschillende landen ook olie in yuan gaan afrekenen kunnen landen makkelijker het Amerikaanse banksysteem ontwijken. Daarover schreef hij het volgende in een rapport dat hij deze week naar buiten bracht.

    “De verkoper van olie of gas in Chinese yuan – of dat nou Rusland of Saoedi-Arabië is – hoeft niet te vrezen voor een overschot van de Chinese munt, omdat ze die simpelweg kunnen omzetten naar goud. We gaan richting een multipolaire wereld.”

    Deze bijdrage is afkomstig van Geotrendlines

  • De prijs van energie-onafhankelijkheid van Rusland

    Rusland is al meer dan veertig jaar de belangrijkste leverancier van aardgas voor de Europese markt. Dat betekent dat Europese landen ook erg afhankelijk zijn van Russisch gas, dat via verschillende pijpleidingen door een groot deel van Europa gedistribueerd wordt.

    De VS willen voorkomen dat Europa te afhankelijk wordt van energie uit Rusland en is daarom begonnen met de levering van vloeibaar aardgas. In juni kwam het eerste schip met Amerikaans aardgas al aan in Polen en vorige week stak het eerste Amerikaans schip met steenkool de Atlantische Oceaan over om in Oekraïne haar lading te lossen.

    Deze ontwikkelingen zijn opmerkelijk, want volgens experts is vloeibaar aardgas uit de Verenigde Staten ongeveer de helft duurder dan aardgas uit Rusland, terwijl Amerikaans steenkool inclusief de boottocht van meer dan 10.000 kilometer over de Atlantische Oceaan drie keer zo duur is als het steenkool dat Oekraïne zelf uit de regio Donbass kan halen. Een korte reportage van Vesti News over de politiek gemotiveerde transporten van kolen en gas uit de Verenigde Staten.

    Lees ook:

    Deze bijdrage is afkomstig van Geotrendlines

  • Poetin: “Ons aardgas is goedkoper dan dat van Amerika”

    Poetin maakt zich geen zorgen over de komst van een nieuwe concurrent op de Europese markt voor aardgas, omdat het aardgas uit Rusland veel goedkoper is dan het vloeibare aardgas uit de Verenigde Staten. Hij ziet de plannen van president Trump om aardgas te verkopen in Polen en in centraal Europa daarom ook niet als een bedreiging voor het Nord Stream 2 project. Zo lang er geen politieke middelen of motieven achter dit project zitten heeft Rusland geen enkel bezwaar. Poetin zei daar het volgende over tijdens het laatste G-20 overleg in Duitsland.

    “Het is overduidelijk een feit – iedere expert kan dat bevestigen – dat de kosten voor de productie en levering van vloeibaar aardgas uit de Verenigde Staten veel hoger zijn dan de kosten voor ons vloeibare aardgas. Die kosten zijn zelfs niet te vergelijken met die van aardgas uit Russische pijpleidingen.”

    Deze bijdrage is afkomstig van Geotrendlines

  • De markt voor olie en gas wordt een kopersmarkt

    Op de energiemarkten vindt bijna ongemerkt een kleine revolutie plaats. Het gaat niet om de geleidelijke verschuiving van fossiele brandstof naar renewables of de keuze voor gas in plaats van kernenergie. Het gaat om een machtsverschuiving tussen producenten en consumenten. De afgelopen vijftig jaar werd de markt gedicteerd door de producenten van energie en in het bijzonder door OPEC.

    Daar lijkt nu een einde aan te komen. Het is meer en meer de consument die de prijzen dicteert en zijn handelspartners selecteert. Zo ondertekenden in maart drie importeurs van LNG (vloeibaar aardgas) een memorandum waarin ze overeenkwamen samen te werken bij de aankoop van LNG. Het waren het Koreaanse Kogas, het Japanse JERA en het Chinese Cnooc. Het zijn drie bedrijven uit drie verschillende landen die tot voor kort met elkaar concurreerden om in de eigen energiebehoefte te voorzien.

    Onderlinge concurrentie is niet langer noodzakelijk. Prijzen voor LNG zijn al drie jaar in beweging en daar zal niet snel een einde aan komen. Op zich ziet de markt er goed uit. Er komt de komende twee jaren een hele reeks aan nieuwe LNG-projecten op de markt. The International Gas Union telt er maar liefst 28, waarvan sommige heel groot zijn. Het gaat dan om Cove Point in de VS en Yamal in Rusland. In beide gevallen gaat het om capaciteit voor het vloeibaar maken van aardgas, van meer dan 5 miljoen ton per jaar.

    Overschot aan aardgas?

    Dat klinkt allemaal goed en veelbelovend, maar het is een niet te negeren feit dat de vraag naar gas kleiner is dan het aanbod ondanks de groeiende populariteit van het goedje. Volgens the International Gas Union steeg de handel in LNG in 2016 met 5% naar 258 miljoen ton. De capaciteit om aardgas vloeibaar te maken groeide naar 339 miljoen ton. Die overcapaciteit veroorzaakt prijsdruk. Er is eenvoudigweg te veel gas en het aanbod lijkt de komende jaren alleen maar toe te nemen. De markt is zo overvoerd dat bedrijven zich wel tweemaal bedenken om nieuwe winningsprojecten op stapel te zetten. Dat is bijvoorbeeld het geval in Egypte, waar recentelijk nieuwe voorraden aangeboord zijn, maar daar is het tot dusverre bij gebleven. Het overschot is terug te zien in de prijsontwikkeling. Kostten Aziatische importen in 2013 nog $20 per mmbtu, nu is dat gedaald naar $6 per mmbtu. De prijsval kan nog wel even aanhouden als de Amerikanen hun schaliegas naar de markt brengen! De macht lijkt naar de consument te vloeien. Gas mag niet meer als een waardeloos bijproduct afgefakkeld worden, terwijl LNG-projecten kostenintensief zijn en kunnen niet zomaar gesloten kunnen worden. Voor producenten is de enige uitweg contracten voor de lange termijn af te sluiten, waarbij de voorwaarden door de afnemer gedicteerd worden. Het is niet gezegd dat de machtsverschuiving beperkt zal blijven tot de markt voor (vloeibaar) aardgas. Het is beslist niet ondenkbaar dat de genoemde verschuiving ook op de oliemarkt gaat plaatsvinden.

    oil-supplies-retreat

    Olieproductie stijgt weer (Bron: Bloomberg)

    Vraag en aanbod

    De balans tussen vraag en aanbod is nog steeds ver te zoeken op de oliemarkt. Het is nog maar de vraag of die balans er wel komt, ondanks de huidige overeenkomst tot productiebeperking tussen OPEC en enkele non-OPEC-landen. Het is onmiskenbaar dat lansen als Rusland, Venezuela en Nigeria om extra inkomsten zitten te springen. Voor sommige grote oliebedrijven is het al niet veel anders. Zij zullen waarschijnlijk gaan kiezen voor de zekerheid van verkoop om zo in ieder geval de kosten van de hoge investeringen terug te kunnen verdienen. De eerste tekenen van een kopersmarkt zijn al te zien. Een land als Iran blijft, ondanks de huidige sancties, olie exporteren. De Iraniërs zijn tuk op bilaterale overeenkomsten, waarbij ze olie met forse kortingen aanbieden. Het is bovendien een goed bewaard geheim in de markt dat de officiële prijs voor olie en gas vaak weinig meer van doen heeft met de werkelijke prijs. Een verschuiving van de macht van producent kan niet zonder gevolgen blijven. OPEC verliest in sneltreinvaart zijn vermogen om prijzen vast te stellen. Beleggers zullen daarom het rendement op hun investeringen zien teruglopen en staten hun inkomsten. Bilaterale overeenkomsten verminderen de toestroom naar de internationale markten. Die kunnen daardoor volatieler worden bij een verminderend en onzekerder aanbod. Marktbewegingen hebben de neiging van de ene naar de andere kant te bewegen. Dat is normaal. De afgelopen vijftig jaar maakten de producenten de dienst uit. Nu lijkt het evenwicht te verschuiven ten faveure van de afnemer. Sommige beleggers en bedrijven zullen dat als iets tijdelijks, als iets cyclisch beschouwen. Dat lijkt een riskante strategie, want ook buiten de traditionele energiemarkten is volop beweging en vernieuwing. Het is misschien verstandiger de huidige verschuiving als structureel te beschouwen en daar de strategie op af te stemmen. Cor Wijtvliet Deze bijdrage is mogelijk gemaakt door Beurshalte beurshalte-logoOver Beurshalte: Dagelijks publiceert Beurshalte nieuwsbrieven en columns van leden van de redactie en van gastauteurs over de wereld van beleggen en alles wat ermee samenhangt. Daarnaast publiceert beurshalte wekelijks een nieuwsbrief met unieke inhoud over relevante beleggingsthema’s. Belangstellende lezers kunnen een gratis abonnement nemen. Als u geïnteresseerd bent, kunt u zich hier aanmelden! Disclaimer: Bovenstaand artikel is geen professioneel beleggingsadvies en het is ook geen uitnodiging om te gaan beleggen. Beleggen brengt kosten en risico’s met zich mee. In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst. Het artikel is louter de persoonlijke mening van de auteur.

  • Gazprom: “Europa blijft belangrijkste afzetmarkt”

    Gazprom: “Europa blijft belangrijkste afzetmarkt”

    Europa is en blijft de belangrijkste afzetmarkt voor Russisch aardgas, zo concludeerde Alexander Medvedev van Gazprom tijdens een bijeenkomst voor investeerders in Singapore. Volgens hem zijn er meer dan genoeg gasvoorraden in Siberië om Europa voor een lange tijd van schoon en goedkoop aardgas te voorzien.

    In 2016 exporteerde Gazprom 179,3 miljard kubieke meter aardgas naar de Europese Unie, goed voor een marktaandeel van 34%. Dat was 19,9 miljard kubieke meter meer dan een jaar geleden. De verwachting is dat het marktaandeel de komende jaren verder zal toenemen, omdat de Europese productie van aardgas daalt en Gazprom tegen een relatief lage prijs kan leveren. Met de Nord Stream is het concurrentievoordeel van Gazprom alleen maar verder toegenomen. Medvedev zei daar het volgende over:

    We zouden niet weten wie er nog meer zo goedkoop aardgas kan leveren aan Europese consumenten als wij. Vloeibaar aardgas (LNG) uit de Verenigde Staten is ongeveer 30% duurder dan aardgas via de duurste aanvoerroute van Gazprom via Oekraïne.

    natural-gas-production-map

    Grootste producenten van aardgas ter wereld (Bron: Geology.com)

    Meer transportcapaciteit

    Gazprom ziet Europa als een belangrijke afzetmarkt en investeert daarom volop in nieuwe pijpleidingen. De komende jaren wordt de capaciteit van de noordelijke transportroute verdubbeld met de aanleg van een tweede Nord Stream pijpleiding, terwijl in het zuidoosten van Europa gewerkt wordt aan een nieuwe transportroute via Turkije en Griekenland. Met deze nieuwe transportroutes kan Gazprom de Europese afzetmarkt in de toekomst nog beter bedienen.

    Gazprom vreest in Europa weinig concurrentie van de Verenigde Staten en Australië, omdat die het aardgas alleen per schip naar Europa kunnen brengen. Door de hoge kostprijs is vloeibaar aardgas veel minder interessant voor de Europese consument. Volgens Gazprom ligt de afzetmarkt voor deze producenten vooral in Zuid-Amerika en Azië.

    Lees meer:

    gazprom-logo

    Europa blijft belangrijkste afzetmarkt voor Gazprom

  • “Nord Stream 2 vooral bedoeld voor centraal-Europa”

    Bijna de volledige transportcapaciteit van de nieuwe Nord Stream 2 gasleiding is bestemd voor landen in centraal-Europa. Dat zegt Gascade, de joint-venture tussen BASF en Gazprom dat verantwoordelijk is voor de aanleg van de Eugal pijpleiding. Deze nieuwe pijpleiding sluit de nieuwe Nord Stream 2 aan op het gasnetwerk van Tsjechië, zodat het Russische aardgas via een andere route dan Oekraïne de landen in centraal-Europa kan bereiken.

    Met de aanleg van de Nord Stream 2 wordt de transportcapaciteit van de rechtstreekse verbinding tussen Rusland en Duitsland verdubbeld van 55 naar 110 miljard kubieke meter per jaar. Die extra capaciteit is niet alleen nodig om in de toenemende Europese vraag naar aardgas te voorzien, maar ook om de toekomstige levering van aardgas naar alle Europese landen veilig te stellen.

    Volgens cijfers van onderzoeksbureau IHS is de Europa gasmarkt in 2035 voor 70% afhankelijk van import, terwijl dat nu ongeveer 50% is. Dat betekent dat er op Europees niveau veel geïnvesteerd moet worden in nieuwe gasleidingen, die het netwerk flexibel genoeg maken om aanvoerproblemen of pieken in de vraag naar aardgas op te vangen.

    eugal_trassenverlaufEugal

    De bijna 500 kilometer lange Eugal gasleiding loopt grotendeels parallel aan de bestaande OPAL leiding en heeft een capaciteit van 51 miljard kubieke meter gas per jaar. Om dat in perspectief te plaatsen, dat is bijna evenveel als de 55 miljard kubieke meter per jaar van de Nord Stream 2 en veel meer dan de 35 miljard kubieke meter aardgas die in een jaar tijd door de OPAL leiding vervoerd kan worden. De nieuwe Eugal gasleiding moet tussen 2019 en 2020 gereed zijn, ongeveer gelijktijdig met de tweede Nord Stream. Met deze nieuwe transportroute via Duitsland en Tsjechië maakt Rusland zich minder afhankelijk van Oekraïne. Dat is vanuit de positie van Rusland goed te begrijpen, gezien de aanhoudende politieke en economische instabiliteit in dat land. Gazprom investeert liever in de aanleg van een alternatieve transportroute dan in het opknappen van het verouderde gasnetwerk van Oekraïne.

    Europees gasnetwerk

    Duitsland wil een belangrijke rol spelen in de toekomstige Europese energievoorziening en werkt daarom nauw samen met Rusland. Met de uitbreiding van de Nord Stream en de aanleg van nieuwe routes wordt Duitsland een belangrijk knooppunt voor een groot aantal Europese landen. Toch zijn niet alle Europese landen blij met deze ontwikkeling. De uitbreiding van de Nord Stream is ongunstig voor Polen, dat de afgelopen jaren veel geïnvesteerd heeft in terminals voor vloeibaar aardgas. Zij vrezen inkomsten, omdat vloeibaar aardgas dat per schip aangeleverd wordt duurder is dan gas dat door een leiding komt. Oekraïne vreest een verlies aan inkomsten en een zwakkere onderhandelingspositie ten opzichte van Rusland door de aanleg van alternatieve routes als de Nord Stream en de Turkish Stream. Lees ook:

  • Duitse bedrijven willen $12 miljard investeren in Iran

    Het Duitse chemieconcern BASF zou bereid zijn voor $6 miljard te investeren in de oliesector van Iran. Ook Wintershall Holding, het grootste olie- en gasbedrijf van Duitsland, heeft interesse getoond om meer samen te werken met de National Iranian Oil Company (NIOC), onder andere voor de exploitatie van vier olievelden in het westen van Iran. Daarmee komt het totaalbedrag dat Duitse bedrijven willen investeren uit op $12 miljard.

    Sinds de opheffing van de Europese sancties in 2015 heeft Iran veel stappen gezet om de handelsrelaties met Rusland, China en diverse Europese landen aan te halen. Het land wist begin vorig jaar verschillende miljardendeals in de wacht te slepen en besloot kort daarna dat de tijd rijp was om olie in euro’s af te rekenen. Door deze twee ontwikkelingen is de euro inmiddels zelfs de belangrijkste handelsmunt van Iran.

    Sancties

    Door de Westerse sancties kon Iran een aantal jaar slechts beperkt zakendoen met het buitenland. Nu de sancties zijn opgeheven zien verschillende handelspartners op het Euraziatische continent kansen om te investeren. Iran is met ongeveer 80 miljoen inwoners en haar enorme olie- en gasvoorraden een potentieel zeer interessante handelspartner. Ook wederzijds is er veel interesse om met Europa samen te werken, vandaar het besluit om de dollar te laten vallen en de euro te omarmen als nieuwe handelsmunt.

  • Gazprom levert recordvolume aardgas via Nord Stream

    Gazprom heeft op 1 januari een recordhoeveelheid aardgas getransporteerd via de Nord Stream. Op de eerste dag van het nieuwe jaar stroomde er 160,75 miljoen kubieke meter gas door de 1.224 kilometer lange dubbel uitgevoerde pijpleiding door de Oostzee. Op jaarbasis gezien is dat zelfs een paar procent meer dan de geplande capaciteit van 55 miljard kubieke meter aardgas.

    De Nord Stream gasleiding heeft genoeg capaciteit om de helft van de Duitsland van aardgas te voorzien, maar dat is niet genoeg om de totale Europese afzetmarkt te bedienen. De komende jaren wordt de tweede Nord Stream gasleiding gerealiseerd, die parallel loopt aan de eerste leiding en de totale capaciteit van de noordelijke transportroute verdubbelt naar 110 miljard kubieke meter gas per jaar. Daarmee wordt de energievoorziening van tal van Europese landen veiliggesteld.

    nordstream-capacity

    Nord Stream 2 maakt Rusland minder afhankelijk van Oekraïne 

    Nord Stream 2

    De uitbreiding van de Nord Stream is niet alleen noodzakelijk vanwege een groeiende vraag naar aardgas in Europa, maar ook omdat Gazprom minder afhankelijk wil worden van de transportroute door Oekraïne. Door de geopolitieke ontwikkelingen van de afgelopen jaren is de gasleiding door Oekraïne voor Rusland een onzekere factor geworden. Daar komt bij dat de pijpleidingen van deze transportroute verouderd zijn en veel onderhoud nodig hebben.

    Deze twee factoren samen zijn voor Gazprom reden om meer te investeren in alternatieve transportroutes, zoals de uitbreiding van de Nord Stream en de aanleg van de Turkish Stream. De verwachting is dat beide projecten tegen het jaar 2020 gereed zijn.

    Lees ook:

  • Rusland opent pijpleiding naar de Krim

    Rusland opent pijpleiding naar de Krim

    Rusland heeft deze week een nieuwe pijpleiding geopend die de Krim rechtstreeks van aardgas zal voorzien. De nieuwe pijpleiding verzekert niet alleen een stabiele aanvoer van aardgas voor huishoudens en bedrijven op het schiereiland, ook zal deze aardgas leveren aan twee energiecentrales die in 2018 gebouwd zullen worden. Zodra deze energiecentrales gereed zijn wordt de Krim ook voor haar stroomvoorziening geheel onafhankelijk van Oekraïne.

    De Krim verbruikt momenteel 1.300 megawatt aan stroom, waarvan 800 megawatt via Oekraïne wordt aangeleverd. Met de bouw van twee nieuwe energiecentrales kan het gebied 2.000 megawatt aan elektriciteit produceren, genoeg voor de komende decennia. In november 2015 werd in de Krim nog de noodtoestand afgekondigd, nadat alle vier stroomkabels tussen Oekraïne en de Krim werden opgeblazen.

    Aansluiting Krim

    Rusland wil de Krim ontwikkelen tot een volwaardig onderdeel van Rusland en investeert daarom veel geld in de aansluiting van het schiereiland. De voltooiing van de bijna 400 kilometer lange Krasnodar gasleiding naar de Krim en Sebastopol was daarvoor de eerste stap. De volgende stap is om de energievoorziening te ontwikkelen.

    Om de Krim aan te sluiten op Rusland wordt momenteel ook gewerkt aan een nieuwe brug over de straat van Kertsj, zodat het wegverkeer en treinen rechtstreeks tussen de Krim en het Russische vasteland kunnen reizen. Deze nieuwe 19 kilometer lange brug, die in 2018 voltooid moet worden, krijgt vier rijbanen voor het normale verkeer en twee spoorbanen voor het treinverkeer.

    crimea-bridge

    Krim rechtstreeks aangesloten op Russisch aardgas (Foto via Russia Today)

  • Reading through the gassy lines: What is the future for the European Gas Market?

    Reading through the gassy lines: What is the future for the European Gas Market?

    This article on the future of the European Energy Market is written by Carola Dieudonné, reporter on Euro-Russian affairs. This article originally appeared on Climategate.nl. It covers the latest developments on the European gas market.

    Reading through the gassy lines: what is the future for the European Gas Market?

    A brief take on the European Autumn Gas Conference (EAGC)

    kop-kaart-1

    At the annual EAGC event, which took place at the World Forum in The Hague between the 14 and 16 of November 2016, high level energy professionals of major gas and energy companies and experts from academia discussed the new realities for the gas industry. Topics included the new sources of gas supply, energy security, infrastructure projects and geopolitical relationships.

    EU Gas Demand

    To better understand the European gas market, it might be useful to first look at EU’s gas supply portfolio, as presented by ACER & CEER’s Annual Report on the Results of Monitoring the Internal Natural Gas Markets in 2015.

    gastaart-590

    EU gas supply portfolio by origin in 2015 in % (100% = 437 bcm)

    Natural gas and LNG

    As shown in the graph, the EU relies on imports of piped gas or Liquefied Natural Gas (LNG). Russia is the main EU supplier with a share of around 30% of supplies (42% share of imports from third countries), followed by Norway and Algeria. LNG imports totalled more than 12% of EU supplies in 2015, a 18% increase compared to 2014. Qatar is the key LNG supplier, followed by Algeria. Domestic conventional EU production accounts for less than 30% of overall gas supplies and its share continues to decrease (-8% in 2015 vs 2014 and -10% in 2014 vs 2013, approximately 15bcm less in two years). It is expected that by 2030 the share of domestic production could drop to below 20%. An important factor for this is Groningen field’s decreased production (-24% in 2015).

    Paul Corcoran, Finance Director of the Nord Stream 2 AG, pointed out that EU gas demand will remain steady. The EU domestic gas production has fallen and is expected to continue to fall further within the next 20 years. According to him, traditional suppliers from Norway and Northern Africa will not be able to supply Europe at today’s level anymore and there is not much gas supply to be expected from the Caspian region. Renewables are unable to fill the supply gap and coal is not an environmentally-friendly alternative. This means that additional infrastructure is necessary to fill a substantial import gap of about 120 bcm. Corcoran stated that, Liquefied Natural gas (LNG) and Russian gas are the only two true solutions.

    toekomst-590

    Future European gas demand

    Nord Stream 2 is on track

    According to Corcoran, Nord Stream 2 is able to deliver up to 55bcm per year, “which can supplement, not replace other supply options”. Corcoran mentioned that the Nord Stream 2 project is on track and the pipeline will be ready to deliver gas from the end of 2019 onwards: the pipe-lay contract award will be done before end of 2016 and the construction will start in 2018. Technically, since Nord Stream 2 broadly follows the Nord Stream 1 routes across the Baltic Sea, it can be launched straight into the Nord Stream 1 project. As a European project, it includes many.

    pijplijnen-europa-590

    European Gas Network (Source: Southfront.org)

    Ludger Hümbs from GASCADE Gastransport discussed the European Gas Connecting People (), a pipeline that is to be constructed to distribute the natural gas arriving in Germany via Nord Stream 2 to the heart of Europe through a secure transport network. According to Hümbs, via this pipeline, flexibility and supply security in the market will be increased, especially in South-Eastern European market. EUGAL, a subsidiary of Gazprom, is able to interlink various infrastructures in Germany and neighbouring countries and is fully EU-regulated. The building of the pipeline is supposed to start from the beginning of 2018, so that gas can start flowing at the end of 2019.

    nwe-pijplijnen-590

    New pipeline project in Germany (Source: Welt)

    Tapping into concerns over energy security, Philip Lambert, Chief Executive Officer of Lambert Energy Advisory, pointed out that Russia had been a reliable deliverer of gas to Europe for almost 50 years with the exceptions of two weeks in 2008/2009.

    For some context, this is a reference to Russia’s gas supply cut-off to Ukraine in January 2009. The cut-off happened as a result of various transit and price discordances, and failed negotiations when Russian Gazprom refused to conclude a supply contract for 2009, unless the Ukrainian gas company Naftogaz paid its accumulating debts for previous gas supplies. In the end, the issue was settled between Putin and Tymoshenko via a new contract deal. However, for some countries, such as the Baltics and South-eastern European countries, it signalled the importance of gas supply diversity and transit security to avoid the risk of sudden gas flow interruptions.

    LNG to diversify EU’s Gas Supply

    Much attention was given to LNG as an alternative energy source for Europe. Jason Bardoff US, professor of professional practice in International and Public Affairs and founding director of Center on Global Energy policy of Columbia University, pointed to the great potential of U.S. LNG supply, made possible by the Shale Revolution. According to Bardoff, cheap LNG has great potential for the European market; until now most U.S. LNG cargoes have gone to South-America. He also referred to the geopolitical, foreign policy and energy security concerns of Europe, because of the perceived insecurity of Russian gas dependence. Yet, according to Bardoff, “security comes not from getting off of Russian gas, because it is by far the cheapest source of gas and had been a reliable supplier of gas to the vast majority in Europe. The security comes from increasing integration and interconnectivity in the pipeline network to allow more optionality in the event of disruptions in certain places”.

    Andrew Walker, Cheniere Marketing’s vice president for strategy, emphasized LNG is important for the European supply diversity and is perceived as such among policymakers. Although not much LNG has been exported to Europe yet, supply to Europe is likely to increase with new LNG projects from Australia.

    During a discussion session John Roberts, Senior Partner of Methinks and former Managing Editor of Platts and Financial Times Energy, stressed the importance of energy security. For interconnectedness among European member states, upgraded infrastructure was needed. In this way, all countries of the European continent have access to gas market competition and, are able to deal with potential crises in case of major pipeline cut-offs from Russia or Norway.

    An effective distribution system, therefore, between European member states facilitates free gas flow between LNG terminals on the Baltic, Adriatic, and Aegean Seas. Some steps have already been taken; as such, it should be noted that Lithuania and Poland already invested in off-shore LNG terminals (Klaipeda and Świnoujście respectively) for increased supply diversity, and energy independence from its main Russian gas supplier. The lower reliance on its main supply source enables gas price negotiations and energy-security guarantees for neighbouring countries.

    A Gas Paradigm Shift is Urgent: Gas as a Climate Change Solution

    A predominant theme throughout the event was how to improve the general image of natural gas in a post- COP21 reality. Generally speaking, most experts agreed that the gas industry had to better convey the benefits of natural gas, and emphasize its role as a green solution committed to the energy transition.

    According to Philip Lambert, the gas industry is facing an “existential crisis”. He reasoned how this was completely unreasonable, since gas does not emit sulphur or particles, in contrast to the coal industry which creates urban smog around the world. Gas companies are “pathetic at defending [their] fuel” and should, therefore, not let themselves be “hijacked by carbon”. Instead, they have to promote natural gas as a green fuel able to sort out the world’s atmosphere in a responsible and affordable way, instead of promoting costly renewables.

    Lambert also promoted Britain’s policies of closing down the coal industry. As such, he quoted Amber Rudd, Secretary of State for Energy and Climate Change who said “one of the greatest and most cost-effective contributions we can make to emission reductions in electricity is by replacing coal fired power stations with gas.”

    In a similar line, Dr. Ludwig Möhring, Managing Director Sales of WINGAS (Gazprom subsidiary), put emphasis on the need for the gas sector to engage in the energy transition discourse. He argued that, despite the costs, German policymakers want to move away from fossil fuels and go all-electric in order to combat climate change.

    german-greenhouse-gas-emissions

    German greenhouse gas emission (1990-2015) (Source: Cleanenergywire)

    At the same time, Möhring presented a graph showing that “after five years of spending billions of euros on renewable energy in Germany, climate targets have failed and the effect was practically zero”. Yet, according to Möhring, the political discourse will remain anti-fossil fuels and pro-renewables. Therefore, the gas industry has to make a good case for gas as a green solution able to combat climate change, and build coalitions of support with, for instance, NGO’s.

    Similarly, Marjan van Loon, president-director of Shell Netherlands, also argued that “gas advocacy will have to be replaced by energy transition advocacy”. For this, “more and better cross-sector collaboration” is necessary to bring the gas and renewables partnership to its full potential. At the same time, van Loon mentioned that “more policy changes in favour of gas are needed” and that “there is homework for Brussels to be done”.  As such, “robust carbon policies are required to make the switch to a lower CO2 energy system” and encourage coal to gas switching in the power industry.

    Written by Carola Dieudonné, Euro-Russian affairs analist. Follow Carola on twitter: @caroladieudonne