Tag: lonen

Personeel Bank of England wil meer salaris vanwege inflatie

Het personeel van de Bank of England dreigt voor het eerst in vijftig jaar het werk neer te leggen, omdat ze vinden dat hun salaris onvoldoende stijgt om te corrigeren voor de inflatie. De centrale bank heeft geld opzij gezet voor een loonsverhoging van 1%, maar het is uiteindelijk aan het management om te bepalen hoe die loonsverhoging verdeeld wordt. Dat betekent dat er voor sommige werknemers mogelijk minder of zelfs geen loonsverhoging zal komen.

De afdeling van de Bank of England die overweegt te gaan staken vertegenwoordigt slechts 2% van de ongeveer 4.000 mensen die er werken, maar ze zeggen dat die groep groot genoeg is om de operationele taken van de bank te ontregelen. Volgens de woordvoerder van de centrale bank komen de operationele taken door een dergelijke staking echter niet in gevaar.

Inflatie

Volgens het personeel van de Bank of England is de voorgestelde loonsverhoging van 1% bespottelijk, omdat de lonen daarmee voor het tweede jaar op rij achterblijven bij de inflatie. Het is op zijn minst ironisch te noemen dat uitgerekend het personeel van een centrale bank klaagt over de inflatie, aangezien centrale banken het monetaire beleid bepalen en naar buiten toe graag communiceren dat ze de prijsstabiliteit bewaken. Blijkbaar wordt de inflatie pas echt vervelend op het moment dat de lonen niet meer meestijgen met de prijzen, een verschijnsel waar een aanzienlijk deel van de Britse beroepsbevolking al langer mee te maken heeft.

Sinds de Brexit is de inflatie in het Verenigd Koninkrijk sterk opgelopen. In mei stegen de prijzen zelfs met 2,9% op jaarbasis, het hoogste niveau in vier jaar tijd. Dat de prijzen weer zo snel stijgen is voor een belangrijk deel het gevolg van de waardedaling van het Britse pond, waardoor de import van goederen aanzienlijk duurder is geworden. Sinds de Brexit is het Britse pond ongeveer 10% in waarde gedaald en in de afgelopen vijf jaar zijn al 2.500 producten al in het Verenigd Koninkrijk gekrompen om de inflatie te verhullen.

“Deze piek in inflatie zal een verdere neerwaartse druk geven op het vrij besteedbare inkomen van huishoudens. Dat gebeurt in een tijd van matige loonstijging en dat heeft een neerwaarts effect op de consumentenbestedingen”, zo concludeert Amit Kara van het National Institute of Economic and Social Research.

Goud schommelt al maanden tussen de $1.200 en $1.300 per troy ounce (Bron: Bloomberg)

Dit artikel wordt u aangeboden door Goudstandaard, uw adres voor de aankoop en verzekerde opslag van edelmetalen. Wilt u goud kopen? Neem dan contact op door te mailen naar [email protected] of door te bellen naar +31(0)88-4688488.

1 augustus 2017
Nieuwe tool DNB geeft je controle over de wereldeconomie

Het lijkt onmogelijk om zelf het juiste economische beleid te bepalen of om de werkloosheid terug te dringen, maar dat is nu niet meer zo. Met een nieuwe tool van de Nederlandsche Bank kun je vanaf nu zelf aan de knoppen draaien. Verhoog de olieprijs en laat de lonen stijgen en kijk wat er gebeurt!

De Nederlandse bank heeft een programma ontwikkeld waarmee je zelf simulaties kunt maken voor mogelijke toekomstige ontwikkelingen. Met dit programma kun je olieprijs aanpassen, aandelenkoersen laten stijgen en rente veranderen. Met het programma Delfi kun je meteen zien welke impact deze aanpassingen hebben op de wereldeconomie.

Het programma heeft vele mogelijkheden, zo kan je de aandelen op Wall Street laten kelderen en dan kijken wat er gebeurt met de aandelen op het Damrak. Ook kan je de rentes verlagen en de aandelenbeurzen laten stijgen als gevolg van de rentedaling.

Het programma Delfi berekent vanuit een basisscenario de verwachte macro economische gevolgen van jouw beslissingen. Jouw veranderingen worden dan vergeleken met de voorspellingen van het DNB. Zo kun je zien of jouw beleid beter is dan de voorspellingen die de DNB doet.

De tool gaat uit van een basisscenario, waarvan je hooguit twee variabelen tegelijkertijd mag aanpassen. Vervolgens rekent het programma door wat de gevolgen zijn van deze aanpassingen. Klik hier om de tool zelf uit te proberen.

11 september 2015
Grafiek: Lonen stagneren in deze crisis

De crisis van 2008 heeft grote gevolgen gehad voor het besteedbare inkomen van de gemiddelde Amerikaan, zo blijkt uit de volgende grafiek van Bloomberg. De grafiek laat zien dat de inkomens na de crisis van 2009 bijna niet zijn gestegen. Gemiddeld nog niet eens met 1%, terwijl het gemiddelde van alle crises sinds de Tweede Wereldoorlog op meer dan 9% inkomensgroei ligt.

Werknemers slagen er niet in hogere lonen te eisen, wat mogelijk te maken heeft met het feit dat er zoveel werklozen zijn in de VS. De onderhandelingspositie van een werknemer is niet zo groot, wanneer de werkgever uit een groot aantal potentieel werknemers kan kiezen. Tot op zekere hoogte kan het zinvol zijn om de lonen laag te houden, want het versterkt de exportpositie van een land en kan op termijn zelfs meer werkgelegenheid opleveren van bedrijven die hun productie overplaatsen richting de VS. Maar als de lonen te ver achter blijven worden ook de nadelige gevolgen zichtbaar in de vorm van een dalende binnenlandse vraag.

De stagnerende inkomens zijn waarschijnlijk ook onderwerp van discussie bij het jaarlijkse symposium van centrale banken in Jackson Hole, zo schrijft Bloomberg. Daar zullen beleidsmakers praten over de meest recente ontwikkelingen in de economie.

Zwakste inkomensgroei na een crisis sinds Tweede Wereldoorlog (Bron: Bloomberg)

Vrijwel geen inkomensgroei voor de Amerikaanse beroepsbevolking (Bron: Bloomberg)

21 augustus 2014
Ook de Bundesbank is het spoor bijster

Het moet nagenoeg iedereen opgevallen zijn, dat uitgerekend de Bundesbank in Duitsland de afgelopen weken gepleit heeft voor een verhoudingsgewijs forse loonsverhoging van 3%. Als de grootmeesters van een zuinig beleid hiertoe oproepen, dan moet er iets goed mis zijn en dat is er natuurlijk ook. Inflatie in Europa is laag, blijft laag en heeft de neiging nog lager te worden. In juli was het inflatieniveau 0,4%, waar 2% de doelstelling is. Het lijkt er bovendien op, dat die inflatie eerder verder zal wegzakken dan oplopen nu de toch al zeer lage groei in dit deel van de wereld nog verder lijkt te verzwakken.

Ook in Duitsland is van inflatie amper sprake. In 2013 daalden de reële lonen zelfs met 0,2% volgens het Federale Statistische bureau. Tegen deze achtergrond van een hardnekkig lage dalende inflatie en dalende reële lonen pleit de Bundesbank nu voor een loonstijging van 3%. Traditioneel is een loonstijging in Duitsland opgebouwd uit twee componenten. De eerste is het inflatiepeil en het tweede is een deel van de productiviteitsstijging. Als aan die voorwaarden is voldaan, kunnen lonen nooit reëel dalen, zo is het idee.

Lonen stijgen
Aan dat op zich mooie uitgangspunt kleven dit keer wat nadelen. Waarom zou een werkgever zijn werknemers een inflatievergoeding van 2% geven, als die vandaag de dag ver onder 1% ligt? De tweede is, dat werkgevers waarschijnlijk helemaal niet geneigd zijn de productiviteitsstijging geheel of gedeeltelijk aan de werknemers te geven. De hervormingen van de arbeidsmarkt, die ongeveer tien jaar geleden hun beslag kregen, zijn er op gericht de loonstijging gematigd te houden. Ook in Duitsland is de arbeidsmarkt veranderd en zijn de vakbonden amper nog een partij voor de werkgeversbonden. De angst voor werkloosheid en de daarmee gepaard gaande inkomensdaling maakt het voor werkgevers steeds gemakkelijker om op het niveau van de werkvloer de afspraken op nationaal niveau te omzeilen.

Personeel eist meer loon

Deflatie
Al dit soort zaken en ontwikkelingen zijn ongetwijfeld bekend binnen de burelen in Frankfurt. Waarom doen de centrale bankiers dan toch een poging de lonen met 3% te laten stijgen? Is het een slimme zet om zo te voorkomen, dat de ECB op Europees niveau overgaat tot een politiek van monetaire stimulering? Het kan ook zijn, dat de Bundesbank het spoor bijster aan het raken is. Sinds de crisis kampt Europa met een inzakken van de vraag. Dat is niet alleen de schuld van de crisis, maar ook van het gevoerde beleid van alsmaar bezuinigen. Dat is de standaard oplossing van de Bundesbank voor elke crisis. Het resultaat is een al jaren aanhoudende economische stagnatie in bijna alle landen van de eurozone en een inflatie die wel eens kan omslaan in deflatie. Europa lijkt af te stevenen op een Japanisering van haar problemen met alle bekende gevolgen van dien. Een erkenning van Europese beleidsmakers, dat een groot deel van de problemen van eigen makelij is, lijkt vooralsnog een brug te ver. Vandaar dat de Bundesbank met voorstellen komt, die ogenschijnlijk redelijk zijn maar op voorhand onhaalbaar zullen blijken. Het blijft aanmodderen in Europa met onze beleidsmakers. Cor Wijtvliet BELANGRIJK: - Opmerkingen en vragen kunt u richten aan: [email protected] - Bezoek ook de website van Cor Wijtvliet en lees meer door hem geschreven artikelen - U kunt Cor Wijtvliet boeken voor een inspirerende spreekbeurt. Laat u verrassen! - U kunt zich hier abonneren voor het wekelijks Cor Wijtvliet Journaal, voor het geval u deze nog niet automatisch ontvangt. - Maak ook kennis met de nieuwsbrief Crash Investor, een vrijwel onmisbaar document voor de actieve belegger!

7 augustus 2014
Grafiek: Interne devaluatie in Griekenland

Met de komst van de euro hebben de landen van de Eurozone een deel van hun soevereiniteit opgegeven. Niet langer kunnen landen als Griekenland, Spanje en Italië hun concurrentievermogen versterken met een devaluatie van de munt. Deze gemakkelijk uitweg is geblokkeerd en dat betekent dat landen in de problemen jarenlang de broekriem aan moeten halen om concurrerend te blijven. Dat is precies wat Griekenland heeft moeten doen om in aanmerking te komen voor een bailout. Onderstaande grafiek van Deutsche Bank laat zien dat de gemiddelde lonen in Griekenland sinds 2010 met een kwart zijn gedaald, terwijl ze in de tussentijd met 10% stegen in Duitsland.

Hoewel een devaluatie van de munt veel sneller effect heeft is het dus toch mogelijk een interne devaluatie door te voeren zonder een zelfstandig monetair beleid. Griekse bedrijven kunnen met lagere loonkosten in theorie beter concurreren met met het buitenland. In theorie, want in de praktijk zijn er meer factoren die het concurrentievermogen van een land bepalen. Lagere loonkosten zijn een goede bijkomstigheid, maar als de productiviteit van de werknemers in een ander land hoger is, dan kan dat hogere loonkosten rechtvaardigen.

Interne devaluatie: Lonen in Griekenland met 25% gedaald sinds 2010 (Via The Grumpy Economist)

1 juli 2014