Marketupdate

Tag: pijpleiding

  • Documentaire: Nord Stream 2

    Het Russische Gazprom werkt samen met vijf Europese energiebedrijven aan een tweede pijpleiding voor aardgas door de Oostzee. Als deze tweede Nord Stream pijpleiding gereed is kan Rusland maximaal 110 miljard kubieke meter aardgas per jaar rechtstreeks via Duitsland naar Europa exporteren, genoeg om te voorzien in de de totale vraag van Frankrijk, Nederland en Polen bij elkaar opgeteld.

    Door de aanleg van de Nord Stream 2 krijgt Europa toegang tot meer goedkoop aardgas uit Rusland, wat voordelen biedt voor zowel consumenten als bedrijven. Door een toenemende vraag naar aardgas en een daling van productie binnen Europa zien Gazprom en vijf Europese energiebedrijven (Shell, Wintershall, Uniper, Engie en OMV) kansen om een tweede pijpleiding te bouwen.

    Nord Stream 2

    De economische meerwaarde van de aanleg van een tweede pijpleiding is evident, maar politiek gezien ligt het project gevoelig. Critici menen dat Europa op die manier te afhankelijk wordt van aardgas uit Rusland, waardoor de machtsverhouding tussen Europa en Rusland kan veranderen. Tegelijkertijd vrezen de landen waar nu nog veel Russisch gas doorheen stroomt, zoals Polen en Oekraïne, minder inkomsten en minder energiezekerheid als de Nord Stream 2 in gebruik wordt genomen.

    Deutsche Welle maakte een documentaire over de Nord Stream 2 en de economische en politieke gevolgen van dit project.

    Deze bijdrage is afkomstig van Geotrendlines

  • Rusland en Iran bouwen pijpleiding naar India

    Rusland en Iran hebben afgelopen week besloten dat ze samen gaan bouwen aan een nieuwe pijpleiding voor aardgas van Iran naar India. Deze nieuwe pijpleiding wordt ongeveer 1.200 kilometer lang en moet de belangrijke aardgasvelden in Iran via Pakistan met India verbinden. Het Russische energieconcern Gazprom zal Iran niet alleen helpen met de aanleg van deze nieuwe pijpleiding, ook zal het bedrijf diverse aardgasvelden op Iraanse grondgebied die op de route liggen exploiteren.

    De bouw van een gasleiding van Iran naar India staat al sinds 1993 op de agenda, maar om verschillende redenen kon dit project niet eerder gerealiseerd worden. Zo vormden de Westerse sancties tegen het land jarenlang een groot obstakel om investeerders aan te trekken voor het project.

    Nu Rusland aan het project deelneemt zijn de kosten voor Iran beter te overzien. De Russische minister van Energie, Alexander Novak, kon nog niet vertellen hoeveel het project zou gaan kosten. Als de kosten vergelijkbaar zijn met die van de lange Trans-Anatolian-Pipeline door Turkije, dan zou het totaal ongeveer op $7 miljard uitkomen.

    Gasleidingen naar India

    Deze nieuwe pijpleiding van Iran naar India heeft concurrentie van een andere transportroute die moment wordt gebouwd. Zo werd in 2015 begonnen met de bouw van de TAPI-pijpleiding via Turkmenistan, Afghanistan en Pakistan richting India. Deze heeft een lengte van ongeveer 1.800 kilometer en moet vanaf 2019 aardgas gaan leveren aan de Indiase markt. Dit project wordt door de Verenigde Staten gesteund, in de hoop Iran buiten de deur te houden als leverancier van aardgas voor de Indiase markt.

    Volgens de Amerikaanse Heritage Foundation vormt de aanleg van een nieuwe pijpleiding van Iran naar India een serieuze bedreiging voor de geopolitieke situatie in de regio. De Amerikaanse regering onder leiding van president Bush sprak destijds al haar zorgen uit over de komst van een Iraanse pijpleiding, omdat het daarmee voor de Amerikaanse regering veel moeilijk wordt Iran te isoleren. Sterker nog, met de levering van aardgas aan India krijgt Iran juist meer macht in de regio.

    Alternatieve energiebronnen

    De Heritage Foundation schreef in een artikel uit 2008 dat Pakistan en India aangemoedigd moeten worden om andere energiebronnen zoals steenkool, waterkracht en kernenergie te benutten. Voor de vraag naar aardgas zouden deze landen zich moeten oriënteren op aardgas uit Turkmenistan via de TAPI pijpleiding en vloeibaar aardgas.

    Deze adviezen worden slechts gedeeltelijk opgevolgd, want naast de bouw van de pijpleiding vanuit Turkmenistan wil India nu ook aardgas uit Iran importeren. En daarmee kan Iran op termijn haar machtspositie in de regio versterken. Het is de vraag hoe de Verenigde Staten daarop zullen reageren. De recente poging van Trump om de internationale deal met Iran open te breken kon in de rest van de wereld niet op steun rekenen.

    Deze bijdrage is afkomstig van Geotrendlines

  • China passeert Duitsland als grootste afnemer Russische olie

    China heeft Duitsland ingehaald als grootste afnemer van ruwe olie uit Rusland, zo schrijft Russia Today op basis van het laatste rapport van het Internationaal Energieagentschap (IEA). Uit de handelsgegevens blijkt dat de Chinezen steeds meer zogeheten ESPO olie (East Siberian – Pacific Ocean) uit Rusland importeren. Dit is olie is afkomstig uit verschillende Siberische olievelden.

    In 2012 werd de laatste hand gelegd aan een nieuwe oliepijpleiding, waardoor de aanvoer van ruwe olie richting China en andere Zuidoost Aziatische landen sterk verbeterde. Zestig procent van alle olie die vandaag de dag via deze route getransporteerd wordt is bestemd voor China.

    Export olie naar China verdubbeld

    De afgelopen vijf jaar is de export van olie van Rusland naar China meer dan verdubbeld. In december importeerde Beijing 4,81 miljoen ton ruwe olie, een stijging van 30% ten opzichte van een jaar eerder. Sinds het begin van dit jaar is niet langer Saoedi-Arabië, maar Rusland de belangrijkste leverancier van olie voor de Chinese economie.

    China en Rusland hebben de afgelopen jaren langlopende contracten getekend voor de levering van olie en gas. Deze miljardendeals geven Rusland een betrouwbare afzetmarkt, terwijl de Chineszen zich iets minder afhankelijk maken van de olie uit het Midden-Oosten. Volgens de Rosneft directeur Igor Sechin zal Rusland de komende twintig jaar voor in totaal meer dan $500 miljard aan energie leveren aan China.

    Uit ons archief:

  • Rusland bouwt gasleiding naar Turkije

    Rusland gaat een nieuwe gasleiding naar Turkije bouwen die doorgetrokken zal worden tot de grens met Griekenland, zo maakte Aleksey Miller van Gazprom bekend. De leiding heeft een capaciteit van 63 miljard kubieke meter gas per jaar, waarvan 14 miljard kubieke meter voor Turkije bestemd is. De rest kan gebruikt worden om verschillende Zuid-Europese landen van aardgas te voorzien. Turkije wordt na Duitsland de tweede grootste Europese afnemer van Russisch aardgas. Voor Turkije is de samenwerking interessant, omdat ze jaarlijks een vergoeding krijgt van Rusland voor het feit dat er een pijpleiding door hun land loopt. Bovendien krijgt Turkije met ingang van volgend jaar een korting van 6% op de gasprijs, die eventueel nog verder kan oplopen tot 15%.

    De bouw van de pijpleiding is een Russisch initiatief, maar Gazprom is bereid samen te werken met Turkse bedrijven die in het project willen investeren. Er loopt al een pijpleiding van Rusland naar Turkije. Met de bouw van de nieuwe leiding kan Turkije meer gas afnemen en kan Rusland ook beter andere landen in de regio van energie voorzien.

    South Stream

    Aanvankelijk zou de South Stream pijpleiding deze taak op zich nemen, maar dat heeft de Europese Unie tegengehouden. De Europese Commissie wil niet dat het bedrijf dat de pijpleiding bouwt hetzelfde bedrijf is dat het aardgas gaat leveren. Ook ligt Bulgarije dwars, door Rusland geen toestemming te geven voor de bouw van de South Stream pijpleiding op hun land. Deze pijpleiding zit nu in de constructiefase waarin de Zwarte Zee overgestoken moet worden, maar er is nog geen goedkeuring van Bulgarije. "Honderden miljoenen dollars investeren in een pijpleiding die stopt waar de Bulgaarse wateren beginnen is gewoon absurd, ik hoop dat jullie dat begrijpen", zo zei Poetin. Over de houding van de EU zei Poetin het volgende:

    "We zullen ons aardgas opnieuw toewijzen aan andere regio's in de wereld, iets wat we proberen te bereiken middels de promotie en versnelde implementatie van nieuwe aardgasprojecten. We zullen andere markten promoten en Europa zal deze volumes niet krijgen, in elk geval niet van Rusland. Blijkbaar is het niet in overeenstemming is met de economische belangen van Europa en is het schadelijk voor de samenwerking. Maar dat is de keuze die onze Europese vrienden gemaakt hebben."

    Volgens Poetin handelt Bulgarije niet als een zelfstandige staat, omdat de bouw van de South Stream pijpleiding winstgevend zou zijn voor dit land. Het land zou volgens Poetin een schadevergoeding moeten vragen aan de Europese Commissie, omdat ze jaarlijkse €400 miljoen misloopt als de South Stream pijpleiding er niet komt. Deze pijpleiding zou via de Krim en de Zwarte Zee naar Bulgarije moeten lopen en van daaruit zijn weg vervolgen via Servië, Hongarije en Slovenië tot aan Oostenrijk. De bouw van de South Stream begon in 2012 en zou volgens de oorspronkelijke begroting €23,5 miljard moeten kosten. Nu de Europese Commissie dwars ligt zoekt Poetin een andere route om aardgas te leveren, namelijk via Turkije.

    south_stream_with_austria2

    De bouw van de South Stream pijpleiding is gestaakt in afwachting op goedkeuring van Bulgarije

    Rusland en Turkije gaan in eigen munt handelen

    Rusland wil niet alleen meer aardgas aan Turkije leveren, ook wil het land de handelsbetrekkingen verbeteren. De Russische president Poetin bracht een bliksembezoek aan zijn Turkse collega Erdogan om deze onderwerpen te bespreken. De twee landen bereikten een akkoord over het schrappen van handelsbeperkingen. Daarnaast moet er beter samengewerkt worden tussen de banken in beide landen, zodat onderlinge investeringen aantrekkelijke worden. Tenslotte bereikten Rusland en Turkije een akkoord om niet langer in Amerikaanse dollars, maar in eigen valuta te handelen. Momenteel wordt er voor $35 miljard per jaar verhandeld tussen de twee landen en het voornemen is om het handelsvolume op te schroeven tot $100 miljard. De waarde van de Russische roebel staat onder druk, want de munt heeft dit jaar al bijna de helft van haar waarde verloren tegenover de dollar. Toch weerhoudt dat sommige handelspartners er niet van de munt te accepteren in onderlinge handel.

    Vladimir Putin's working visit to Turkey

    Poetin bouwt gasleiding naar Turkije en gaat in eigen munt handelen (Foto van RIA Novosti door Michael Klimentyev)

  • Syrië jaagt olieprijs steeds verder omhoog

    Het werd er niet vriendelijker op afgelopen weekeinde in Sint Petersburg in Rusland. President Poetin, gastheer voor de bijeenkomst van de G20, en president Obama van de VS stonden lijnrecht tegenover elkaar inzake Syrië. Obama verklaarde, dat hij steun wilde mobiliseren in binnen- en buitenland voor een strafexpeditie tegen president Assad. Poetin op zijn beurt herhaalde zijn steun voor zijn oude bondgenoot in het Midden-Oosten. Hij zou het land economisch en militair blijven steunen. Als om te onderstrepen, dat de Russische president meende wat hij zei, kwam het Russische persbureau Interfax met het bericht dat Russische oorlogsbodems op weg waren naar de Middellandse Zee om de vloot aldaar te versterken.

    Politieke impasse

    In een reactie op de politieke impasse en op het dreigende wapengekletter stegen de prijzen voor een vat olie op vrijdag 6 september met 2%. Een vat Brentolie noteerde aan het einde van de dag $ 116,12.

    De prijsstijging is een duidelijke aanwijzing, dat financiële markten een Amerikaanse aanval voor zeer wel mogelijk houden. Dat zou echter de Doos van Pandora in het Midden Oosten kunnen openen met alle onvoorzienbare consequenties van dien. Iran, bondgenoot van Syrië en aartsvijand van Israël, heeft nadrukkelijk gedreigd dat een aanval reacties van haar zijde tegen Israël zou ontlokken.

    Als Iran inderdaad de daad bij het woord voegt, wint het nu nog beperkte conflict aan schaal. Het kan zomaar, dat de VS zich gedwongen zien om Israël te ondersteunen en aanvallen gaat uitvoeren op Iraanse doelen.

    Instabiliteit

    Dat zou de onrust en instabiliteit in de regio naar een absoluut hoogtepunt jagen. Er is al grote politieke onrust in Egypte en chaos is troef in Libië. Daarmee zou de ongestoorde aanvoer van olie vanuit het Midden Oosten naar het Westen in gevaar komen. Om maar eens wat te noemen. Syrië, dat zelf over weinig olie beschikt, grenst aan Irak dat wel een belangrijke producent is. Bovendien lopen door Syrië belangrijke oliepijpleidingen. Het mag genoegzaam bekend zijn, dat het voor Iran niet zo heel moeilijk is om de Straat van Hormuz af te sluiten. Egypte op haar beurt, kan gemakkelijk het Suezkanaal afsluiten. In beide gevallen gaat het om vitale aanvoerroutes van olie naar het westen.

    Het is derhalve aannemelijk, dat de prijs van olie hoog blijft en misschien nog verder gaat stijgen, als de geruchten over een mogelijke aanval de ronde blijven doen. De uiteindelijke uitkomst van een aanval zou kunnen zijn, dat het prille economische herstel in Europa en de VS onder druk komt door de stijgende rekening voor olie.

    Andere factoren

    Hoewel de oorlogsdreiging beslist de belangrijkste factor is voor de snelle prijsstijging, spelen er nog andere factoren een rol. Zo blijkt de Amerikaanse arbeidsmarkt minder snel te herstellen dan tot voor kort aangenomen. Weliswaar is de werkloosheid naar een niveau van 7,3% gedaald in augustus, maar dat is vooral te danken aan het afhaken van steeds meer Amerikanen. Die laten de arbeidsmarkt voorlopig links liggen. Dat maakt het er voor de Fed niet gemakkelijker op om snel te beginnen met taperen, het afbouwen van de monetaire verruimingsprogramma’s. De centrale bank stimuleert de economie nu nog met $ 85 miljard per maand. De tegenvallende ontwikkelingen waren voor de markt aanleiding om opgelucht adem te halen. Ook de prijs voor olie steeg daardoor licht.

    Een tweede, niet onbelangrijke, oorzaak vormt de alsmaar groeiende bedrijvigheid van de Amerikaanse raffinaderijen. Daardoor stijgt de vraag naar olie. Dat is goed te merken aan de gestage daling van de voorraden in Cushing, Oklahoma. Die zijn gedaald naar het laagste niveau in 17 maanden. Volgens kenners is het niet uitgesloten, dat voorraden nog verder dalen. De Seaway pijpleiding vanuit Cushing naar de Golf van Mexico draait weer op volle toeren, waardoor er meer olie stroomt naar de havens aan de kust. Ook dat jaagt de prijzen omhoog.

    Cor Wijtvliet

    >> Wilt u de dagelijkse column van Cor Wijtvliet zonder een dag vertraging ontvangen? Klik hier om u aan te melden voor de gratis Wijtvliets Investment Insider nieuwsbrief! <<

  • Rusland rondt tweede fase oliepijpleiding naar Azië af

    Zodra de ESPO (East Siberia – Pacific Ocean) oliepijpleiding gereed is kan er veel meer olie getransporteerd worden van de Siberische olievelden richting de Aziatische markt. Sinds 2009 wordt de olie vanuit Siberie over het spoor getransporteerd richting de Kozmino haven aan de Oostzee, waaa het per schip verder getransporteerd wordt richting landen als Japan en China. De spoorlijn waar de ruwe olie nu nog over vervoerd wordt heeft een capaciteit van 15 miljoen ton per jaar, met de nieuwe oliepijpleiding zal die capaciteit toenemen tot 50 miljoen ton per jaar.

    80 miljoen ton olie

    Ondertussen levert de bestaande Skovorodino-Mokhe oliepijpleiding al 15 miljoen ton ruwe olie per jaar richting China. De totale export van Russische olie richting de Zuid-Oost Aziatische regio zal na voltooiing van de ESPO oliepijpleiding een omvang hebben van 80 miljoen ton per jaar. Volgens Vladimir Feigin van het Russische Instituut van Energie en Financiën zou de Siberische olie met dit exportvolume een referentiepunt moeten zijn naast de Amerikaanse WTI olie en de Europese Brent olie.

    Feigin zei het volgende over de toenemende export van ruwe olie: “Tachtig miljoen ton ruwe olie is een zeer groot volume dat Rusland kan distribueren via verschillende oliepijpleidingen. Rusland exporteert al een groot volume van ruwe olie naar regionale klanten, waaruit een nieuwe olieprijs tot stand is gekomen die men ESTO noemt. Kopers van deze olie hebben opgemerkt dat de kwaliteit ervan beter is dan die van de olie uit het Oeral gebied. Het is schoner, lichter en bevat minder sulfaat. Omdat het volume van olie-export blijft toenemen wordt ook de kans groter dat de ESTO olie een nieuw wereldwijd referentiepunt wordt voor de olieprijs.”

    De groeiende vraag naar olie vanuit China en andere Aziatische landen in de komende jaren vraagt om een nieuwe olieprijs die de dynamiek in de regionale markt kan weerspiegelen. De ESTO olie wordt geproduceerd in het Aziatische gedeelte van Rusland en wordt primair verkocht aan Aziatische economieen. Om die reden kan de ESTO olie volgens Rusland fungeren als de Aziatische tegenhanger van WTI en Brent olie.

    Stabiliteit

    Volgens de Voice of Russia is het duidelijk dat het economische zwaartepunt richting Azie aan het verschuiven is. Rusland voorziet de regio daarbij van energie die noodzakelijk is voor de groeiende vraag. De verschuiving van de globale oliemarkt richting Azie garandeert volgens de Voice of Russia een stabiele aanvoer en beschermt de wereldwijde oliemarkt van drastische stijgingen in de olieprijs die veroorzaakt kunnen worden door wereldwijde economische en politieke crises.

    Nieuwe ESPO oliepijpleiding kan transportcapaciteit ruwe olie richting Azie flink uitbreiden (Bron: Voice of Russia)