Marketupdate

Tag: rijkdom

  • Vermogensongelijkheid sinds ‘Roaring Twenties’ niet meer zo groot

    Vermogensongelijkheid sinds ‘Roaring Twenties’ niet meer zo groot

    De vermogensongelijkheid in de Verenigde Staten is sinds de ‘Roaring Twenties’ niet meer zo groot geweest als nu. De rijkste 0,01% bezit tegenwoordig meer dan 11% van het totale vermogen van alle Amerikanen, nog meer dan voor de beurscrash van 1929. Toen had de rijkste 0,01% iets meer dan tien procent van al het vermogen in handen. De rijkste 0,1% had destijds zelfs een kwart van al het vermogen in handen, vergelijkbaar met de situatie op dit moment.

    Uit een recent onderzoek van Gabriel Zucman blijkt dat de vermogensongelijkheid sinds de jaren tachtig sterk is toegenomen. Destijds was de rijkste 1% goed voor 25 a 30 procent van het totale vermogen, inmiddels is dat ongeveer 40 procent. Ook valt op dat de vermogensconcentratie wereldwijd sterk is toegenomen. Voor China, Europa en de Verenigde Staten steeg het vermogensaandeel van de rijkste 1% van 28% in 1980 naar 33% in 2019. Gedurende die periode bleef het vermogensaandeel van de onderste 75% rond de tien procent schommelen.

    Rijken profiteren het meest

    Uit deze cijfers kunnen we concluderen dat de middenklasse en de lagere inkomens de laatste decennia nauwelijks geprofiteerd hebben. De rijken profiteerden het meest van de globalisering en van de enorme monetaire expansie sinds de jaren tachtig. Ook weten de allerrijksten hun vermogen via belastingparadijzen beter af te schermen voor overheden. Mensen met weinig of geen vermogen hebben daar veel minder van kunnen profiteren.

    De vermogensongelijkheid kent verschillende oorzaken, waaronder het ruime monetaire beleid van centrale banken. Door de lage rente zijn aandelen, obligaties en vastgoed sterk in waarde gestegen, bezittingen die vooral in handen zijn van de allerrijksten. Zal deze ongelijkheid de komende jaren nog groter worden of stevenen we af op een nieuwe crisis zoals die van de jaren dertig?

    Vermogensongelijkheid naar recordhoogte (Bron: Bloomberg)

    Inkomens blijven achter bij productiviteit (Bron: Wikipedia)

    Volg Marketupdate nu ook via Telegram

    Waardeert u de artikelen en analyses op onze site, steun ons dan met een eenmalige of periodieke donatie. Met uw donatie kunnen we mooie artikelen blijven schrijven en worden we minder afhankelijk van inkomsten uit advertenties. Klik hier om te doneren!




  • Grote vermogensongelijkheid in Nederland

    De vermogensongelijkheid in Nederland is relatief groot in vergelijking met andere Westerse landen, zo blijkt uit een recent onderzoek van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO). Van alle 28 landen waar de gegevens van verzameld werden kwam ons land op de tweede plaats, wanneer je kijkt naar de vermogensconcentratie onder de bevolking. Alleen in de Verenigde Staten zijn de verschillen in rijkdom nog groter.

    Van alle onderzochte landen bleek de rijkste 10% gemiddeld goed te zijn voor 52% van het totale vermogen. Ter vergelijking, in Nederland ligt dat aandeel met 68% aanzienlijk hoger. Toch is de situatie nog niet zo extreem als in de Verenigde Staten, waar de top 10% van de bevolking maar liefst 79% van het vermogen in handen heeft. Om dat in perspectief te plaatsen, de ‘armste’ 60% van de Amerikaanse bevolking heeft slechts 2,4% van al het vermogen.

    Vermogensongelijkheid is groot in Nederland (Bron: OESO, grafiek van Statista)

    Geen vermogen maar schuld

    Dat een groot deel van de bevolking geen vermogen heeft wil niet zeggen dat ze geen bezittingen hebben. We moeten er ook rekening mee houden dat er veel huishoudens zijn die hun vermogen met schulden gefinancierd hebben, waardoor hun netto vermogenspositie gering of zelfs negatief is.

    Volgens cijfers van de OESO is dit bijvoorbeeld het geval in Nederland en Denemarken. In deze landen is het vermogen van de ‘onderste ‘60% van de bevolking zelfs negatief. Dat betekent dat de schulden van deze huishoudens gemiddeld groter zijn dan hun bezittingen.

    Lees ook:

  • De echte rijken zijn anders, denken ze zelf!

    Het gesprek in 2014 gaat ongetwijfeld over de groeiende ongelijkheid. Dat is vooral te danken aan het boek van de Fransman Thomas Piketty, le Capital aux XXI siècle. Het boek toont aan, dat er zich in de naoorlogse periode geleidelijk een tweedeling in de Westerse maatschappij heeft voltrokken, waarbij steeds meer vermogen in handen van een steeds kleinere groep is terecht.

    Piketty

    Piketty

    Inkomens- en vermogensongelijkheid zijn iets van alle tijden. Maar niet altijd wordt het als echt schrijnend ervaren. Tot aan de jaren tachtig van de vorige eeuw leek ongelijkheid minder, in ieder geval minder geprononceerd. De rijken waar heel rijk, zoveel was ook toen duidelijk. Maar de rijken maakten toen wel deel uit van de maatschappij. Ze waren er zich van bewust, dat ze in een bepaald deel van de wereld leefden en dat juist dat gegeven hen medeburger maakte. Dat was misschien ook de reden, dat de rijken van toen meer verantwoordelijkheid voor de wereld om hen heen voelden. Ze werkten over het algemeen vruchtbaar samen met vakbonden en zagen een belangrijke rol weggelegd voor overheden om markten te reguleren en te stabiliseren. Bovendien begrepen ze goed, dat belastingen een noodzakelijk kwaad waren om allerlei publieke goederen te betalen, zoals een infrastructuur voor de economie en een sociaal vangnet voor de armen. Kortom, de agenda van de superrijken viel grotendeels samen met het nationale belang! schoolbordDie vlieger gaat niet langer op. Superrijken gaan steeds meer de weg op van klagende moguls die zichzelf, hun levenswijze en vermogen bedreigd zien door de populisten. Ze voelen ook minder een minder verwantschap met de maatschappij waarin ze leven. Ze voelen al helemaal geen verantwoordelijkheid meer voor die maatschappij. Belasting betalen ervaren ze als een aanval van een lastige overheid onder druk van een jaloerse middenklasse. Die geestesgesteldheid is waarschijnlijk een gevolg van het proces van globalisering. Het management van multinationals en banken heeft het idee, dat het kan gaan en staan waar het wil. Ze voelen zich niet langer geografisch ingeperkt. Ze zijn niet langer afhankelijk van de consument van een willekeurig land. Ze hoeven dan ook niet langer verantwoordelijkheid nemen voor de bevolking van het land, waar ze ooit groot groeiden. Het idee, dat de ze onkwetsbaar zijn, blijkt in de praktijk niet houdbaar. Het blijkt, dat ze voor de stabiliteit van endollar-cartoon toegankelijkheid tot de markten meer dan ooit afhankelijk zijn van de steun van overheden. In tijden van rust en kalmte heeft het er alle schijn van, dat markten op de automatische piloot fungeren. Maar dat verandert allemaal snel, als een economische storm opsteekt. Dan weten al deze managers niet, hoe snel ze hun belangen moeten laten beschermen door diezelfde verfoeide overheid. Dan weet men weer precies waar men vandaan komt en waar de belangen werkelijk liggen. De crisis van 2008 geeft voorbeelden te over van dit gedrag. Het was de Amerikaanse overheid, die Wall Street overeind hield en de automobielindustrie. En wie profiteerde het nadrukkelijkst van de financiële gulheid van de overheid? Precies, het was en is diezelfde elite. Trouwens, ook in goede tijden is de rol van de overheid onmisbaar. Het is een rijke bron van R&D en innovatie, waar bedrijven hun voordeel mee doen. De overheid vaardigt ook wetten uit om bijvoorbeeld patenten te beschermen en het intellectueel eigendomsrecht. Het is ook de overheid, die voor het onderwijs betaalt. Daardoor kunnen bedrijven goedgeschoolde werknemers aantrekken. Kortom, zonder hulp van de overheid zou het voor bedrijven nagenoeg onmogelijk zijn om naar behoren te functioneren.

    good-government

    Het is niet te verwachten, dat de superrijken hun zelfzuchtige mentaliteit snel zullen veranderen. Maar op zich hoeft dat geen probleem te zijn. Maar dan moeten ze wel beseffen, dat de door hen bewierookte markten niet kunnen functioneren zonder de ruggensteun van een gezond samenleving en een goed georganiseerde overheid! Cor Wijtvliet Bron: Dani Rodik, A class of its own. Project syndicate July 10 2014 BELANGRIJK: - Opmerkingen en vragen kunt u richten aan: [email protected] - Bezoek ook de website van Cor Wijtvliet en lees meer door hem geschreven artikelen - U kunt Cor Wijtvliet boeken voor een inspirerende spreekbeurt. Laat u verrassen! - U kunt zich hier abonneren voor het wekelijks Cor Wijtvliet Journaal, voor het geval u deze nog niet automatisch ontvangt. - Maak ook kennis met de nieuwsbrief Crash Investor, een vrijwel onmisbaar document voor de actieve belegger!

  • Red het kapitalisme, belast de kapitalisten

    kapitalisme-dagobert-duck
    De uiterst scheve verdeling van inkomen en vermogen wordt steeds meer een steen des aanstoots. Zeker in de Verenigde Staten wordt het meer en meer een politiek discussiepunt. De verhoudingen in dit land zijn zoek. Daar is iedereen het wel over eens. De vraag is wat de politiek en/of maatschappij er aan kan veranderen?
    Volgens Alexis de Tocqueville was de VS in de 19de eeuw het land, waar gelijkheid tussen burgers mogelijk was, omdat het een land van overvloed was. Iedereen had kansen en iedereen kon kiezen. En het zij gezegd, tot aan WOI waren de bezitsverhoudingen in de VS veel minder extreem dan in het Oude Europa. In de jaren tussen 1914 en 1945 verdwenen de oude verhoudingen echter door oorlog, inflatie, nationalisatie en niet te vergeten belastingen. Het naoorlogse Europa ontwikkelde instituties om de gelijkheid tussen mensen te bevorderen. democratie-kapitalisme  Veel van de instituties en de daarbij behorende ideeën waren gebaseerd op Amerikaanse opvattingen. Het Britse belastingstelsel, dat in de jaren 1930 – 1980 bedoeld was om inkomens te herverdelen, was een Amerikaanse vinding. Het was in de VS in het interbellum ontwikkeld om te voorkomen, dat er een ongelijkheid à la Europa zou groeien. Aan een klassenstrijd had men in de VS op voorhand een broertje dood. Het aardige, nee het opvallende van dit experiment was, dat de economische groei niet leed onder de belastingdruk. Sterker nog, de groei lag ten tijde van het experiment hoger, dan in de jaren daarna. Een maatschappij die streeft naar gelijkheid zal er voor zorgen, dat onderwijs breed toegankelijk is. Ook in dit opzicht was de VS voorloper, maar is geleidelijk in de achterhoede beland. Amerikaanse universiteiten zijn de afgelopen decennia minder en minder toegankelijk. Zeker de topuniversiteiten bestendigen zo meer en meer een sterk groeiende ongelijkheid. Hun verweer is echter, dat ze plaats bieden aan de best and the brightest. Ze bieden in ieder geval onderdak aan de rijksten. Dat is overigens niet langer een Amerikaans, maar meer en meer een Westers probleem. Het meritocratisch denken op de universiteiten en daarbuiten valt samen met een sterk groeiende maatschappelijke ongelijkheid sinds 1980. De top verdient steeds meer, met als belangrijkste rechtvaardiging dat ze het waard zijn. Ze bezitten immers bijzondere talenten. Daar gelooft anno nu bijna niemand meer in. Veeleer is aannemelijk, dat het topmanagement van zijn positie misbruik maakt om zichzelf een groot salaris toe te kennen. Dat wil weer niet zeggen, dat een beknotting van de extreme salarisgroei tegelijkertijd een einde maakt aan de enorme scheefgroei in inkomen en vermogensontwikkeling. Was dat maar waar! Het blijkt, dat de financiële positie van de kapitalisten ook dan sterker zal worden, omdat ze in staat zijn hun kapitaal, hun vermogen sneller te laten groeien dan de economie. Aan het begin van de 21ste eeuw staat de maatschappij voor dezelfde uitwas als aan het einde van de 19de eeuw. Het rendement op belegd vermogen groeit en is veel en veel hoger dan de economische groei. Juist dit feit verscherpt in sneltreinvaart de ongelijkheid in de westerse samenlevingen. Dat gebeurde in de 19de eeuw en nu weer. rockefeller-carnegie-jpmorgan-vanderbilt  Van de politiek is op korte termijn weinig te verwachten. De politieke klasse in het Westen is meer en meer het domein geworden van de zeer welgestelden. Het merendeel van de politici, die het Amerikaans Congres bevolken, is miljonair. Van hen is niet te verwachten, dat ze het probleem van de inkomensongelijkheid daadwerkelijk zullen aanpakken. Toch is er voldoende reden om dat te doen. Het einde van het tijdperk van de zogeheten roverbaronnen in de VS viel samen met het uitbreken van WO I. Die zette de bijl aan de wortel van de aloude Europese klassenmaatschappij en het zette de Amerikanen aan het denken, zoals hierboven beschreven staat. Welk weldenkend mens zit te wachten op een herhaling van de ellende van de eerste helft van de 20ste eeuw! Een nieuw en effectief belastingsysteem, gericht op herverdeling van uitwassen, kan en moet de kapitalisten behoeden voor de ondergang van het kapitalisme. Ook dat leert de eerste helft van de 20ste eeuw. kapitalisme-graaiers Cor Wijtvliet Bron: The Financial Times, Save capitalism from the capitalists by taxing wealth. March 29 2014

  • Vermogen Amerikaanse huishoudens naar $80,66 biljoen

    Het vermogen van Amerikaanse huishoudens is in het vierde kwartaal van 2013 gestegen naar een nieuw record van $80,66 biljoen. Dat is een toename van 3,8% ten opzichte van het derde kwartaal van 2013 en een toename van 13,8% vergeleken met een jaar eerder. De cijfers zijn afkomstig van een lijvig rapport van de Federal Reserve, dat afgelopen week gepubliceerd werd (PDF). Van de totale vermogensgroei van $9,8 biljoen over heel 2013 komt $5,6 biljoen van gestegen aandelenkoersen en $2,3 biljoen van hogere huizenprijzen.

    Niet alleen het vermogen groeide, maar ook de totale schuldpositie van huishoudens, bedrijven en lokale overheden. Aan het einde van 2013 was de totale schuld $42 biljoen, een stijging van 4,3% ten opzichte van een jaar eerder. In 2008 ‘verdampte’ er nog $10 biljoen aan vermogen, maar door het ingrijpen van de Federal Reserve en de Amerikaanse overheid werd er genoeg lucht in de kredietbubbel geblazen om de waarderingen van aandelen en vastgoed omhoog te stuwen.

    Wealth effect

    Het extreem soepele monetaire beleid van de Federal Reserve ondersteunt de financiële economie. Door de lage rente gaat er meer spaargeld naar de beurs en wordt het aantrekkelijker om een huis te kopen. De stijgende waarde van aandelenportefeuilles en vastgoed maakt het voor huishoudens makkelijker om wat minder te sparen en meer te consumeren. De fictieve rijkdom geeft een gevoel van financiële veiligheid, het 'wealth effect'. Dat is precies wat Bernanke nastreefde toen hij voorzitter was van de Amerikaanse centrale bank. We hebben in 2008 al gezien dat het 'wealth effect' zeer kwetsbaar is. Vermogenstitels kunnen sterk in prijs fluctueren, terwijl de schuld waarmee ze gefinancierd wordt redelijk constant blijft. Het is centrale banken er daarom alles aan gelegen om een deflatie als in 2008 te voorkomen. Zelfs de dreiging van deflatie kan al genoeg reden zijn om een monetair stimuleringsprogramma uit de kast te trekken. Laatst werd tijdens het G-20 topoverleg van ministers van Financiën al gesproken over een nieuw stimuleringsprogramma van omgerekend €1.500 miljard.

    Miljonairs

    Nog een leuk detail dat we u niet willen onthouden: stel dat een Amerikaans huishouden gemiddeld uit vier personen bestaat, dan zou dat betekenen dat het vermogen van een gemiddeld huishouden ongeveer $1 miljoen is... Zijn die Amerikanen echt zo rijk of is de welvaart extreem ongelijk verdeeld? Of is het gezamenlijk 'vermogen' van $80,66 biljoen een illusie? Wie het weet mag het zeggen...

    Vermogen Amerikaanse huishoudens stijgt naar $80,66 biljoen

    Vermogen Amerikaanse huishoudens stijgt naar $80,66 biljoen (Bron: Federal Reserve)

  • Fictieve rijkdom

    We stellen ons nu de vraag waarom Westers goud crescendo naar het Oosten vloeit. Het antwoord ligt hem in het verschil van rijkdom notie tussen West & Oost. Westerlingen zien hun rijkdom als bezittingen in de financiële industrie (aandelen en obligaties). Ze geloven in de vrije markt die de waarde van die financiële bezittingen correct weergeeft. Maar bestaat die vrije marktwerking wel, vrij van interventies en prijsmanipulaties?

    Hoe betrouwbaar is de boeking van al die financiële rijkdom aan ON-vrije marktwaarde (mark-to-market)? Als uw huis stijgt in prijs, is het dan ook in waarde vermeerderd? Werd het dan groter of werd de kwaliteit beter? Wat gebeurt er met de prijs van een aandeel dat een grote aandeelhouder wenst te verkopen? Waarom moeten centrale banken massa’s schuldpapier (obligaties) opkopen? Wat gebeurt er als men massaal financiële bezittingen te koop zet op de veronderstelde vrije markt, omdat men de waarde wil verzilveren in fiat geld?

    Het Westen is verslaafd geraakt aan waarde boeking tot fictie. De vrije markt realiteit wordt kunstmatig verholen. Maar alle fictie blijft waarheid, omdat de overgrote grote meerderheid blijft geloven in de fictie. Deze fictie illustreren we met de US Treasury / Federal Reserve die blijft vasthouden aan de vastgestelde goudprijs van $ 42,22 per troy ounce. Terwijl de ECB de goudreserve op haar balans blootstelt aan de marktwaarde. Mark-to-market.

    Fictieve rijkdom

    De Oosterling produceert overschotten en wenst deze te consolideren in een tastbare rijkdom-reserve-asset (goudmetaal). Het Westen moet echter z’n rijkdom mark-to-fiction volhouden omwille van de oplopende schulden en tekorten. Daarom worden we nu allemaal weer vriendelijk verzocht om aandelen te kopen en 'te investeren in de economie'. Ondertussen halen de Aziaten het Westerse goudmetaal binnen. Ze kijken niet naar de vervalste (Westerse) goudprijs, maar wel naar de goudwaarde versus de financiële rijkdom fictie van het Westen. De in toenemende mate door schuld gedreven economie eist ook steeds hogere fictieve ontastbare financiële rijkdom (stijgende beurzen). En zelfs dat blijkt vandaag de dag moeilijk te lopen. De stagnerende economie is deflatoir (stagflatie). De stimulerende inflatoire impulsen werken economisch niet meer door... De vermeende financiële rijkdom wordt steeds minder economisch gedragen! De financiële bezittingen kunnen onmogelijk aangeven wat uw echte rijkdom is. Deze bezittingen stijgen nominaal in prijs, tegelijk met de schuldgroei. Daarom moet goudmetaal zich ook uiteindelijk losrukken van het monetaire keurslijf waarin men het gevangen houdt. Dat weten de Aziaten maar al te best. Daar anticiperen ze ook op door verdere accumulatie van fysiek goud (demonetized gold). Door: 24 karaat

    Wat is rijkdom?

    Disclaimer: De artikelen van gastschrijver 24 karaat zijn op persoonlijke titel geschreven en hoeven daarom niet altijd de visie van Marketupdate te vertegenwoordigen. Marketupdate geeft geen beleggingsadvies en de artikelen van 24 karaat moeten ook niet als zodanig worden aangemerkt. Marketupdate heeft geen geld ontvangen of betaald voor de bijdragen van 24 karaat.

  • Video: Groeiende ongelijkheid in de wereld

    De volgende documentaire van journeyman laat zien hoe de ongelijkheid in de wereld sinds de financiële crisis sterk is toegenomen. Terwijl vrijwel overal ter wereld de werkloosheid steeg en mensen moeite hebben om het hoofd boven water te houden steeg het vermogen van de allerrijkste met zes procent per jaar.