Marketupdate

Tag: risico

  • Draghi: “Staatsobligaties zijn risicovol”

    Draghi: “Staatsobligaties zijn risicovol”

    Staatsobligaties zijn niet vrij van risico en daarom zouden toezichthouders een risicoweging moeten toekennen aan dit type schuldpapier. Dat zei ECB-president Mario Draghi tijdens een hoorzitting in het Europees Parlement. Wel moet daarbij rekening worden gehouden met het behoud van de financiële stabiliteit, aldus de centraal bankier.

    Opvallend is dat hij eraan toevoegde dat de ECB dit onderwerp al veel langer op de agenda probeert te zetten, maar dat andere landen er niet over willen praten. Dit bevestigt de visie dat overheden voor de financiering van hun schulden erg afhankelijk zijn van de financiële sector en dat ze om die reden meestal geen voorstander zijn van een zwaardere risicoweging voor staatsobligaties.

    Mario Draghi: “Staatsobligaties zijn risicovol, dat is een feit. Ze waren niet risicovol tot het begin van de crisis, maar nu zijn ze risicovol. Een goede toezichthouder moet dat risico erkennen. Wij hebben dat gezegd en wij hebben geconcludeerd dat dit op een manier gedaan moet worden waarbij we een zekere mate van gelijk speelveld moeten behouden met de banken buiten de Europese Unie, waar de banken geen enkele risicoweging of een hele lage risicoweging toepassen.

    Het is zelfs zo dat ze categorisch weigeren te praten over een risicoweging of het op een andere manier limiteren van de blootstelling van banken aan overheden. De rest van de wereld weigert dit soort gesprekken te voeren. We hebben dat al heel lang geprobeerd in het Basel comité.”

    Dit artikel is afkomstig van Geotrendlines




  • Column: Risicovrij bestaat niet meer

    Voor het uitbreken van de crisis in 2008 was er in de Westerse wereld een zeer groot vertrouwen in financiële instellingen. Spaargeld en staatsobligaties hadden het imago van absolute zekerheid, daar kon helemaal niets mee gebeuren. Economische theorieën werden gebouwd rondom de aanname van volledige zekerheid, een voorwaarde die in 2008 volledig onderuit werd gehaald met de val van Lehman Brothers en alles wat erop volgde.

    Ruim acht jaar na de crisis hebben we geleerd dat banken werkelijk kunnen omvallen en dat vermogende spaarders niet meer onder alle omstandigheden op steun van de belastingbetaler hoeven te rekenen. Heb je meer dan €100.000 spaargeld, dan wordt je geacht zelf onderzoek te doen en je vermogen te spreiden over verschillende banken of beleggingen.

    Zelfs Jean Claude Juncker, voormalig topman van de ECB, zei in 2012 dat er niet meer zoiets bestaat als een risicovrij rendement. Woorden die begin vorig jaar door de Europese Bankenautoriteit (EBA) en de Bank for International Settlements (BIS) nog eens bevestigd werden.

    Risico van obligaties

    Heeft u veel spaargeld, dan is het dus verstandig om de risico’s zoveel mogelijk af te dekken. Dat betekent niet alleen dat u het beste onder de grens van €100.000 spaargeld per bank kunt blijven, maar dat u ook voorzichtig moet zijn met bepaalde achtergestelde obligaties en deposito’s van uw bank.

    Dit soort beleggingsproducten bieden weliswaar een hogere rente, maar daar staat tegenover dat uw geld dan niet altijd gedekt is in het geval de bank gered moet worden. Daar weten ze in Spanje sinds kort ook alles van, want bij de overname/redding van Banco Popolar werd er in één keer een streep gezet door een bepaald type achtergestelde lening van de bank. Spaarders die het onderste uit de kan wilden kregen de deksel op de neus!

    Heeft u ook een achtergestelde obligatielening of deposito bij uw bank, dan is dus ten zeerste aan te bevelen de voorwaarden nog eens door te nemen. Zo voorkomt u dat u straks met een waardeloos papiertje bij de bank staat, net als de klanten van de V&D die na het faillissement van de warenhuisketen opeens hun waardebonnen niet meer konden inleveren…

    Frank Knopers

    Wilt u reageren? Mail naar [email protected]

    gs-logo-breed

    Deze column van Frank Knopers verscheen afgelopen weekend op Goudstandaard. Goudstandaard is gespecialiseerd in de verkoop en opslag van fysiek edelmetaal. Wilt u meer informatie over beleggen in edelmetalen? Bel ons op +31(0)88 46 88 488 of mail naar [email protected].

  • Beleggers zien meer risico in Franse staatsobligaties

    De politieke onzekerheid in aanloop naar de verkiezingen in Frankrijk heeft ook zijn weerslag op de obligatiemarkt. Was de rente van een Franse staatsobligatie in augustus vorig jaar slechts 22 basispunten hoger dan een Duitse 10-jaars rente, sindsdien is de zogeheten ‘spread’ opgelopen tot 71 basispunten.

    Volgens de laatste peilingen na afloop van een groot tv-debat kwam de eurosceptische Marine Le Pen op een derde plaats, maar beleggers houden nog steeds rekening met de mogelijkheid dat ze de verkiezingen zal winnen.

    Frankrijk uit de euro?

    Marine Le Pen is zeer kritisch over de Europese Unie en de euro en heeft openlijk gezegd dat ze weer een eigen Franse munt wil invoeren. Dat laatste maakt beleggers nerveus, omdat een mogelijk vertrek van Frankrijk uit de euro grote gevolgen kan hebben voor de waarde van Frans schuldpapier. Marine Le Pen wil de staatsschuld in de eigen valuta aflossen, waardoor beleggers geconfronteerd worden met valutarisico.

    Door de politieke onzekerheid betaalt Frankrijk op dit moment een hogere prijs om obligaties door te rollen. We zijn benieuwd hoe deze premie zich zal ontwikkelen, naarmate de verkiezingen dichterbij komen. De eerste verkiezingsronde wordt op 23 april gehouden. Als geen kandidaat op dat moment de meerderheid van de stemmen weet te behalen zal een tweede ronde op 7 mei tussen de twee populairste kandidaten de doorslag geven.

    risk-spread-french-german-bond

    Risicopremie op Franse staatsobligaties stijgt in aanloop naar verkiezingen (Bron: Thomson Reuters, via @Schuldensuehner)

  • ‘Risico’s derivaten Deutsche Bank overschat’

    De risico’s van de derivatenpositie van Deutsche Bank worden zwaar overschat, omdat de daadwerkelijke blootstelling maar een fractie is van de totale nominale waarde. Dat zei Stuart Lewis, hoofd van de afdeling risicobeheer van de bank, in een interview met Die Welt am Sontag.

    “Het risico van ons derivatenboek wordt gigantisch overschat. De totale derivatenpositie lijkt met €46 biljoen zeer groot, maar dat getal is compleet misleidend. De netto blootstelling voor Deutsche Bank is veel kleiner en vergelijkbaar met dat van andere investeringsbanken.”

    deutsche-bank2‘Risico derivaten veel kleiner’

    Deutsche Bank heeft in de afgelopen jaren haar totale derivatenpositie geleidelijk afgebouwd naar €46 biljoen. Maar als je de netto blootstelling van Deutsche Bank aan deze contracten uitrekent kom je volgens Stuart Lewis uit op een bedrag van ongeveer €41 miljard.

    “We proberen ons bedrijf minder complex te maken en bouwen onze derivatenportefeuille af. Jaren geleden hebben we een gedeelte daarvan al in een andere afdeling ondergebracht”, aldus het hoofd risicobeheer.

    De netto blootstelling aan derivaten is dus ‘maar’ €41 miljard, maar ook dat is nog steeds een gigantisch bedrag. Door een schadeclaim van $14 miljard zakte de waarde van het aandeel Deutsche Bank onlangs naar een absoluut dieptepunt. Op een gegeven moment was de marktkapitalisatie van de bank nog amper €20 miljard. Als de impact van die schadeclaim al zo groot is, wat moeten we dan verwachten als er iets mis gaat met de derivatenportefeuille van de grootste bank van Duitsland?

    Derivaten

    Derivaten zijn financiële contracten die hun waarde ontlenen aan een onderliggende waarde, maar die de koers van de onderliggende waarde niet rechtstreeks beïnvloeden. Die onderliggende waarde kan een aandeel zijn, maar ook een wisselkoers, een rentestand of een grondstof.

    Derivaten bieden handelaren de mogelijkheid om met geringe inleg te speculeren op prijsveranderingen, maar tegelijkertijd zijn het ook instrumenten die bedrijven kunnen gebruiken om prijsrisico af te dekken.

  • Risico’s banken nog steeds ernstig onderschat

    Sinds het uitbreken van de crisis hebben banken veel inspanning geleverd om hun buffers te versterken. Door strenger toezicht en door de implementatie van de Basel III richtlijnen staan banken er vandaag de dag beter voor dan toen. Of toch niet?

    In een opiniestuk in de Wall Street Journal schrijft Thomas M. Hoenig, vicepresident van de FDIC en voormalig president van de Federal Reserve van Kansas, dat banken eigenlijk vandaag de dag veel meer risico’s op hun balans hebben dan we denken en dat de kapitaaleisen voor banken nog steeds ver beneden de maat zijn.

    Op dit moment is het zo dat toezichthouders – en in sommige gevallen de banken zelf – een inschatting maken van het risico van alle bezittingen die op de bankbalansen staan. Op basis van deze inschattingen wordt bepaald hoeveel buffers een bank moet aanhouden om klappen op te vangen. En dat is waar het volgens Hoenig nog steeds mis gaat.




    Toezichthouders

    Dat zagen we bijvoorbeeld bij het uitbreken van de financiële crisis in 2008. Vele miljarden aan hypotheken en andere kredieten die als 'zeer veilig' op de balansen van banken stonden bleken opeens zo goed als onverkoopbaar. En de verzekeringen die de waarde van al die slechte leningen garanderen bleken ook niets meer waard, want de Amerikaanse verzekeraar AIG die al die risico's van banken had afgedekt bleek niet in staat haar verplichtingen na te komen. Banken hadden bijna geen buffers voor de rommelhypotheken, omdat die voor de crisis nog als 'zeer veilig' werden aangemerkt door de toezichthouders. Je zou denken dat toezichthouders en banken hiervan hebben geleerd, maar het tegendeel blijkt waar. Eind vorig jaar hadden de grootste banken ter wereld maar voor 45% van al hun bezittingen een buffer aangelegd om risico's op te vangen. Dat betekent dat voor meer dan de helft van alles wat banken op hun balans hebben staan er geen enkel risico werd ingecalculeerd. Je hoeft geen financiële achtergrond te hebben om te begrijpen dat dit geen normale situatie is. Honderd procent risicovrij bestaat niet, zeker niet in een financiële wereld die heel snel verandert. Toch komen banken ermee weg, omdat ze de verantwoordelijkheid makkelijk kunnen afschuiven op de toezichthouder. De toezichthouder die altijd net iets minder informatie heeft dan de banken zelf en die dus altijd net iets later zal ontdekken dat bepaalde 'veilige' bezittingen opeens toch heel risicovol blijken te zijn. En dan is er ook nog iets als 'too big to fail', dat grote banken in het meest extreme geval altijd kunnen rekenen op steun van de belastingbetaler.

    dollars-pixabay

    Banken zijn veel risicovoller dan we denken

    Risicovrij bestaan niet

    Als we iets hebben geleerd van de financiële crisis van 2008 dan is het dat er niet zoiets bestaat als 'risicovrij'. Hoe kan het dan dat meer dan de helft van alle bezittingen van alle grote banken nog steeds met goedkeuring van de toezichthouders als zodanig wordt aangemerkt? Zo worden staatsobligaties, ondanks de negatieve rente en de hoge staatsschulden van landen, nog steeds aangemerkt als risicovrije bezittingen. Het wordt spannend als opeens blijkt dat landen hun schuldverplichting niet na kunnen komen en in default treden...

    gs-logo-breed

    Deze bijdrage wordt u aangeboden door Goudstandaard, uw partner voor aankoop en opslag van fysiek edelmetaal.

    Ga voor meer informatie naar www.goudstandaard.com of bel naar 088-4688488

  • Bill Gross: “Staatsobligaties zeer risicovol door lage rente”

    Volgens Bill Gross zijn staatsobligaties met deze historisch lage rente te risicovol geworden, omdat een stijging van de rente dan een veel grotere impact heeft op de waarde van de obligatie. Bill Gross werkte jarenlang voor obligatiebelegger Pimco en kent de obligatiemarkt dus als geen ander. Hij maakt zich al langer zorgen over een bubbel in staatsobligaties, want eerder dit jaar waarschuwde hij nog dat de grote berg aan staatsobligaties met negatieve rente op een dag als een supernova zal ontploffen.

    Volgens Bill Gross zijn staatsobligaties tegen deze extreem lage rente zeer risicovol, omdat hij verwacht dat de inflatie in de toekomst weer zal toenemen.

    “Een Amerikaanse staatsobligatie met inflatiecorrectie en een looptijd van 30 jaar levert vandaag de dag 1,6% op. Ik verwacht dat de inflatie met alle toekomstige verplichtingen als Medicare, Medicaid en andere sociale voorzieningen verder zal oplopen. Dan is een rendement van 1,6% zeer laag.”

    Rente staatsobligaties naar dieptepunt

    De rente op staatsobligaties is door de vlucht naar veilige havens en het stimulerende beleid van centrale banken tot een historisch dieptepunt gedaald. Deze week zakte de gemiddelde rente op de staatsobligaties in het Bank of America’s World Sovereign Bond Index voor het eerst sinds het bestaan van dit beleggingsfonds onder de 1%. Tegelijkertijd bereikte de Amerikaanse 10-jaars rente een historisch dieptepunt van 1,32% en zakte de rente op Duitse en Nederlandse 10-jaars leningen naar nieuwe laagterecords van respectievelijk -0,2% en 0%.

    Wereldwijd hebben beleggers al $12 biljoen aan staatsobligaties in de portefeuille met een negatief rendement. Dat betekent dat de koers van de staatsobligatie hoger is dan de som van het geleende bedrag plus de totale rente over de totale looptijd van de lening. Bij een stijgende rente daalt de waarde van de obligatie, een risico dat veel beleggers volgens Bill Gross onderschatten.

    bond-yield-worldwide

    Rente op index van staatsobligaties voor het eerst onder de 1% (Grafiek via Bloomberg)




    Liquiditeit droogt op

    Bill Gross maakt zich niet alleen zorgen over de extreem lage rente op staatsobligaties, maar ook over het gebrek aan liquiditeit in de markt. Dat licht hij verder toe op het moment dat hij op Bloomberg gevraagd wordt naar de gevolgen van de Brexit.
    "De eerste slachtoffers van de Brexit waren - naast het Britse pond dat meer dan 10% onderuit ging - de vastgoedfondsen in het Verenigd Koninkrijk. Zes daarvan hebben hun deuren al moeten sluiten omdat beleggers hun geld weghalen, dat doet denken aan de subprime fondsen van Bear Stearns voor het Lehman debacle. De Britse vastgoedfondsen beheren £25 miljard en een kwart van deze fondsen is nu al gesloten. Dit is een indicatie dat er weinig liquiditeit in de markt is. Centrale banken proberen de markten gerust te stellen door meer liquiditeit beschikbaar te stellen, maar zo lang die liquiditeit niet door het systeem kan stromen - in dit geval naar de vastgoedfondsen - dan kunnen er nog wel meer omvallen. Dit is iets waar ik me zorgen over maak."
    Bill Gross ziet gelijkenissen tussen de huidige crisis en de val van effectenhandelaar Bear Stearns in het voorjaar van 2008, maar hij verwacht niet dat het nu net zo slecht zal aflopen. Ook waarschuwt hij beleggers voor het gebrek aan liquiditeit in de markt.
    "Ik wil niet de vergelijking maken met de situatie in Lehman Brothers in 2008. De banken zijn nu beter gekapitaliseerd. Beleggers denken dat ze bij dit soort fondsen binnen een dag hun geld kunnen terughalen, maar in dit geval is duidelijk geworden dat het vastgoed niet verkocht kon worden en dat de fondsen niet genoeg liquiditeit hebben. Beleggers beschouwen fondsen ten onrechte als een soort ATM waar ze makkelijk hun geld weer weg kunnen halen. Daar zouden de toezichthouders ook eens goed naar moeten kijken."

    bill-gross-bbg

    Bill Gross vindt staatsobligaties met lage rente te risicovol

    hollandgold-logo

    Deze bijdrage wordt u aangeboden door Hollandgold

  • Zorgen over bankensector nemen opnieuw toe

    De zorgen over banken als Credit Suisse en Deutsche Bank waren even naar de achtergrond verdwenen, maar de laatste dagen is de risicopremie voor beide opnieuw sterk toegenomen. Beleggers vrezen dat sommige banken bepaalde risicovolle obligaties niet kunnen terugbetalen en zijn daarom bereid een hoger bedrag naar te tellen om dat risico af te dekken via een credit default swap.

    De volgende grafiek laat de ontwikkeling van deze risicopremie zien sinds eind 2014 (h/t @Schuldensuehner).

     

  • Rendementsvrij risico

    Duitsland maakt momenteel bezwaar tegen de grote hoeveelheid staatsobligaties op de balansen van Europese banken. Staatsobligaties worden tot op de dag van vandaag aangemerkt als risicovrij kapitaal (Economen noemen dit de risicovrije rentevoet, hét fundament onder vrijwel elke economische theorie), waarvoor banken geen enkele buffer hoeven aan te houden. Maar de laatste jaren beginnen steeds meer mensen zich te realiseren dat ook staatsobligaties geen absolute zekerheid bieden.

    Europe crisisOok Duitsland ziet dat gevaar en wil dat er een einde komt aan de ‘onschendbare’ status van staatsobligaties. Ze wordt daarin gesteund door Nederland en door instanties als de Bank for International Settlements (BIS) en de Europese Bankautoriteit (EBA).

    Tijdens de Europese schuldencrisis moest in alle haast een nieuw noodfonds opgezet worden om te voorkomen dat landen als Griekenland, Italie, Spanje en Portugal afgesloten zouden worden van de kapitaalmarkt. Door (nood)ingrijpen van de Europese centrale bank werd de situatie weer enigszins onder controle gebracht, maar nu slaat de balans weer door naar de andere kant….

    Obligatiebubbel

    Ruim €1.500 miljard aan staatsobligaties in de Eurozone leveren vandaag de dag een negatief rendement op. Dat betekent dat je als belegger geld bij moet leggen om het overgewaardeerde (mijn persoonlijke mening) schuldpapier te kopen. In plaats van risicovrij rendement kunnen we dus beter spreken van een rendementsvrij risico!

    Als de rente in de toekomst weer gaat stijgen betekent dat grote verliezen voor iedereen die veel staatsobligaties in de boeken heeft staan. Dat zijn dus de banken (u dus), maar ook onze pensioenfondsen (ook u) en de verzekeraars…

    Geen rendement

    Een veel gehoord (terecht) argument in het verleden tegen het kopen van goud is dat het geen rente of dividend oplevert. Maar nu veel staatsobligaties ook geen rendement meer opleveren, kunnen we dit argument naar de prullenbak verwijzen. Waarom zou u als belegger nog voor staatsobligaties kiezen, als u tegen dezelfde kosten ook bijvoorbeeld fysiek goud kunt bezitten?

    Het wordt tijd dat we grondig nadenken over het fundament onder ons financiële systeem. Zijn staatsobligaties daar echt het meest geschikt voor? Of zijn er alternatieven? De geschiedenis leert ons dat overheden met enige regelmaat hun schuldverplichting niet nakomen, een politiek risico dat u in ieder geval niet loopt als u kiest voor fysiek goud.

    Sander Noordhof

    gs-logo-breed

    Deze column van Sander Noordhof verscheen afgelopen vrijdag in de nieuwsbrief van Goudstandaard.

  • Wat voegt goud toe aan beleggingsportefeuille?

    Deze bijdrage is afkomstig van Goudstandaard

    Het is voor iedere belegger de uitdaging een portefeuille samen te stellen die zowel in goede als slechte tijden overeind blijft en die een goede balans houdt tussen risico en rendement. De meest traditionele beleggingsportefeuille bestaat uit een mix van aandelen en obligaties, maar er zijn tal van varianten mogelijk waarbij extra spreiding wordt aangebracht richting vastgoed, grondstoffen of edelmetalen. Bron Suchecki, analist van de Australische Perth Mint, ontdekte een website waar je heel eenvoudig het historische rendement van een bepaalde asset mix kunt uitrekenen.

    Met behulp van deze online calculator rekende hij uit wat het toevoegen van goud aan een beleggingsportefeuille op de langere termijn doet met het risico en het rendement. Hij stelde de volgende drie portefeuilles samen:

    1. 0% goud: 60% Amerikaanse aandelen en 40% in obligaties
    2. 5% goud: 57% Amerikaanse aandelen, 38% in obligaties en 5% in goud
    3. 25% goud: 25% Amerikaanse aandelen, 25% goud, 25% in obligaties en 25% cash

    De eerste portefeuille is de klassieke mix van aandelen en obligaties, terwijl er in het tweede model 5% goud als diversificatie is ingebouwd. Het derde model illustreert een zeer defensieve strategie, waarbij een kwart van het vermogen in cash en een kwart in goud wordt aangehouden. Rekenen we al deze modellen door met een inleg van $10.000 in het jaar 1972 en met een jaarlijkse herbalancering van de portefeuille (transactiekosten niet meegerekend), dan komen we in 2014 uit op de volgende resultaten voor de drie modelportefeuilles:

    three-stock-portfolios

    Goud maakt beleggingsportefeuille sterker

    Op basis van de resultaten uit het verleden (1972-2014) kunnen we concluderen dat het toevoegen van goud aan een goed gespreide beleggingsportefeuille een verstandig idee is. Met een belegging van $10.000 in een portefeuille met uitsluitend aandelen en obligaties had je aan het einde van de looptijd een vermogen van $527.223 verzameld. In het slechtste jaar daalde deze beleggingsportefeuille met 20,20%. Voegen we slechts 5% goud toe aan dezelfde mix van aandelen en obligaties, dan zien we dat diezelfde $10.000 over dezelfde periode uitgroeide tot een hoger bedrag van $551.825. Een hoger rendement, terwijl deze portefeuille met goud in het slechtste jaar een kleinere daling van 18,95% noteerde. Ook de standaarddeviatie - die weergeeft hoe sterk het rendement van jaar tot jaar verschilt - bleek een stuk kleiner wanneer vijf procent in goud gestopt werd. Freegold-teaserDe meest defensieve portefeuille, die voor een kwart uit goud en voor een kwart uit cash bestaat, haalde een beduidend lager rendement over dezelfde periode. Met deze strategie groeide een startkapitaal van $10.000 uit tot een vermogen van $391,503, veel minder dan het resultaat van de andere twee portefeuilles. Daar staat tegenover dat je met defensieve portefeuille aanzienlijk minder risico neemt. In het slechtste jaar verloor je als belegger met deze strategie slechts 5,10%. Ook fluctueerde het rendement van jaar tot jaar veel minder, want de standaarddeviatie ligt met 7,79% ook een stuk lager. Het was de afgelopen veertig jaar niet zo verstandig geweest al het vermogen in goud te beleggen. Rekenen we dezelfde portefeuille door met 100% goud, dan komen we op een veel lager rendement ($226.487) met een veel hogere volatiliteit. In het slechtste jaar zakte de waarde van de goudbelegging met 32,87%, terwijl de standaarddeviatie over de hele looptijd met 29,10% ruim drie keer zo hoog ligt als voor de drie gemengde portefeuilles.

    Conclusie

    Op basis van de resultaten uit het verleden* kunnen we concluderen dat het zeer nuttig is om goud aan een beleggingsportefeuille toe te voegen**. Een kleine weging van 5% zorgde de afgelopen veertig jaar voor een meer rendement en minder risico. Een defensieve portefeuille met 25% voor goud, aandelen, cash en obligaties levert aan het einde van de looptijd minder rendement op, maar ook een aanzienlijk lager risico. *Resultaten uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst. Een volledig risicovrije belegging bestaat niet. **Goudstandaard geeft geen beleggingsadvies. Dit artikel moet dan ook niet als zodanig gelezen worden.

  • Video: Hoeveel goud moet je in de portefeuille hebben?

    Hoe vaak wordt het wel niet gezegd dat het niet veilig is om meer dan een paar procent van je vermogen in fysiek goud om te zetten? En hoe paradoxaal is het dat goud op sommige momenten als veilige haven te boek staat en op andere momenten als risicovolle grondstofbelegging? De volgende video die we op Youtube tegenkwamen laat zien dat een veel zwaardere weging van goud in de portefeuille helemaal geen slecht idee hoeft te zijn.

    Meer goud is beter?

    Wanneer je risico niet meet als volatiliteit, maar als de hoeveelheid geld die in vijf jaar maximaal kon verliezen op een belegging, kom je op een compleet andere inrichting van de portefeuille uit! De maker van deze video concludeert uit zijn eigen onderzoek dat 80% goud en 20% in aandelen in de portefeuille de meest gunstige balans geeft tussen verwacht rendement en het verwachte risico.

    Sparen in goud

    Wat denken jullie? Is 80% van de portefeuille in fysiek goud op de lange termijn veiliger en lucratiever dan slechts een paar procent? Een interessante voetnoot: In deze video wordt gezegd dat Amerikanen voor 1933 ook al in goud spaarde, omdat de munt toen gedekt was door goud. Hoe komt het dat men het in die tijd heel normaal vond om te sparen in goudbewijzen (want dat waren dollars in die tijd nog) en dat men anno 2014 vrijwel geen goud meer bezit en nog wel dat fiat geld spaart?

  • Failliet laten gaan wat failliet moet

    De bevolking van Detroit heeft het niet bepaald gemakkelijk. Enkele jaren geleden ging General Motors, de grootste werkgever van de stad failliet. En nu is het de beurt aan de stad zelf. In beide gevallen is de oorzaak dezelfde: wegkijken van de torenhoge problemen.

    Faillissement

    Beide trieste faillissementen symboliseren het grote voordeel dat de VS genieten boven Europa. Daar laten ze wanhopige zaken vallen om ruimte te maken voor wat gezond is en levenskracht heeft. Dat is een teken van kracht en niet van tekort schieten.

    Misschien dat Europa en zeker de eurozone wat meer een voorbeeld aan de VS kan nemen. Wie weet komt het herstel dan sneller.

    Crediteuren

    Natuurlijk is het triest wanneer grote namen definitief dreigen te struikelen. GM torste een schuldenlast van $ 175 miljard en Detroit van $ 20 miljard. En natuurlijk werden en worden talloze crediteuren zwaar geraakt door de faillissementen, maar het is de kracht van de VS daar uiteindelijk niet of amper rekening mee te houden. En dus zijn de afgelopen jaren talloze bedrijven, banken en gemeenten failliet gegaan. Maar in de ellende is er desondanks weer een lichtpuntje te bespeuren. In de VS betekent een faillissement niet het definitieve einde! Curatoren zijn steevast in de weer om een doorstart mogelijk te maken. De eigenschap om door te vechten en niet op te geven is zodoende een cultureel element van de samenleving geworden.

    Onbetrouwbaar

    In Europa daarentegen is een faillissement een definitief bewijs van mislukking en onbetrouwbaarheid. Er is geen weg terug meer. Dat verhindert veelal de wetgeving. Aan deze opstelling zitten twee kanten. Enerzijds vermindert het de animo om risico’s te nemen, anderzijds bevordert het de neiging bij overheden om grote namen, die dreigen om te vallen, alsnog te redden. De voorbeelden zijn legio in deze crisis. De resultaten van die opstelling zijn niet bepaald bemoedigend. Toen Griekenland dreigde te struikelen, stelden de crediteurenstaten zich in eerste instantie onverbiddelijk op. Een redding was uit den boze! Maar toen puntje bij paatje dreigde te komen, werden ze een stuk toeschietelijker. Sindsdien wordt de ene na de andere lening verstrekt zonder dat er van enige verbetering sprake is. En zo zijn er meer voorbeelden

    Wensdenken

    Uiteindelijk is ook voor Europa het moment gekomen dat wensdenken plaats maakt voor realiteitszin. In het geval van Griekenland is een gedeelte van de schulden geherstructureerd en Cyprus had zelfs niet meer te willen. Er zijn echter daar nog geen echte lessen uit de hele gang van zaken getrokken. In de VS heeft de overheid de macht om banken uit bedrijf te nemen en de crediteuren voor de kosten te laten opdraaien. In Europa moet op dit gebied nog een begin van wetgeving gemaakt worden. Brussel heeft blijkbaar weinig haast en dus zal het nog heel lang duren, voordat de rekening gelegd wordt waar het hoort.

    Falen

    Het is ondoenlijk te berekenen wat deze opstelling Europa financieel en economisch gekost heeft. In ieder geval laat de economie in de VS alweer jaren een bescheiden groei zien en krimpt de eurozone in 2013 opnieuw. Bovendien is het Europese bankwezen nog erg zwak, wat een herstel al jaren in de weg staat, waardoor consumenten steeds huiveriger worden om te besteden.

    Het gebrek aan durf om banken in een korset te dwingen en om via strenge wetgeving een einde te maken aan het too big to fail syndroom, is misschien nog wel het grootste Europese falen. Met GM ging een Amerikaans icoon ten onder. Dankzij de traditionele tweede kans is het bedrijf nu alive and kicking. En ook Motownstad zal zich opnieuw oprichten. Dat is de uiteindelijke les voor Europa. Laten vallen, wat moet vallen!

    Cor Wijtvliet

    Bron:
    Martin Sandbu, Europe ought to let hopeless causes go bankrupt. Financial Times, July 29 2013

     

    >> Wilt u de dagelijkse column van Cor Wijtvliet zonder een dag vertraging ontvangen? Klik hier om u aan te melden voor de gratis Wijtvliets Investment Insider nieuwsbrief! <<