Willem Middelkoop was jarenlang zeer uitgesproken over beleggen in goud en zilver. Maar de laatste jaren ziet hij ook kansen in grondstoffen en in bitcoin. Hij merkt in een interview met RTL-Z op dat grondstoffen momenteel uitzonderlijk laag gewaardeerd zijn ten opzichte van aandelen. Voor een contraire belegger kan dit dus een goed instapmoment zijn.
Volgens de voormalig beurscommentator zijn hard assets in deze onzekere tijden erg interessant. Toch is hij ook enthousiast over Bitcoin, omdat de virtuele munt een vluchthaven kan worden in een valutacrisis. Ook goud zal deze rol vervullen, omdat het edelmetaal geen tegenpartij risico kent. Volgens Middelkoop hebben we de bodem in goud gezien en is het edelmetaal weer begonnen aan een nieuwe opwaartse trend.
In zijn praatje bij RTL-Z zegt Willem Middelkoop dat er de komende jaren drie vluchthavens zullen zijn. Dat zijn in eerste plaats de dollar, maar in tweede en derde plaats goud en Bitcoin. Hij ziet een overwaardering in aandelen en vastgoed en verwacht dat daar vroeg of laat een correctie zal plaatsvinden. Daar zullen de drie veilige havens van profiteren, aldus Middelkoop.
De afgelopen jaren lijkt de goudprijs vooral zijwaarts te bewegen, maar over de langere termijn heeft het edelmetaal een behoorlijk rendement laten zien. Het edelmetaal kent geen tegenpartij risico en staat daarom vooral bekend als veilige haven. Met een oplopend handelsconflict, meer financiële repressie en een aanhoudend lange rente lijkt beleggen in goud weer interessant te worden. Zo kochten centrale banken vorig jaar een recordhoeveelheid goud. Is dit een goed moment om goud te kopen? Willem Middelkoop en Hans de Geus bespreken bij RTL-Z de voor- en nadelen van beleggen in edelmetalen.
Klik op de afbeelding of klik hier om de video te bekijken
Waardeert u de artikelen en analyses op onze site, steun ons dan met een eenmalige of periodieke donatie. Met uw donatie kunnen we mooie artikelen blijven schrijven en worden we minder afhankelijk van inkomsten uit advertenties. Klik hier om te doneren!
Sinds het uitbreken van de crisis is er teveel nadruk gelegd op het versterken van de buffers van banken, maar er is onvoldoende gekeken naar meer structurele problemen. Dat zegt voormalig centraal bankier Lex Hoogduin in een gesprek met Willem Middelkoop bij Café Weltschmerz. Volgens hem is het monetaire systeem al veel eerder haar anker kwijtgeraakt.
Hoogduin verwijst naar de periode van begin jaren zeventig, toen de internationale goudwisselstandaard werd losgelaten. Dat heeft geleid tot een fase die hij de ‘Great Financial Expansion’ noemt. Dat is de periode waarin de geldgroei explosief is toegenomen. Ook zijn banken en financiële markten vanaf dat moment veel sneller gaan groeien dan de reële economie.
Lex Hoogduin merkt op dat de financiële sector in Nederland begin jaren ’70 ongeveer 1,5 keer zo groot was de reële economie, maar dat die verhouding gedurende deze expansie gegroeid is tot een factor zes. En dat heeft volgens hem een grote invloed gehad op de manier waarop de economie vandaag de dag functioneert. De financiële sector is zo groot geworden dat centrale banken er hun handen vol aan hebben om deze sector in bedwang te houden.
‘Centrale banken kunnen balans niet onbeperkt oprekken’
In een eerder gesprek met Café Weltschmerz zei Hoogduin dat centrale banken hun balans niet eindeloos kunnen oprekken, omdat er dan vroeg of laat sociale onrust zal ontstaan. Die sociale onrust zien we nu al met de gele hesjes in Frankrijk en een aantal andere landen. Als beleidsmakers niet luisteren naar de wensen van de bevolking kan dat de onrust verder aanwakkeren, aldus de oud-centraal bankier. Lex Hoogduin noemt de kosten van het klimaatbeleid en de mogelijkheid van een transferunie binnen Europa als potentiële bedreiging voor de stabiliteit.
Centrale banken die aan de knoppen draaien zijn zich volgens Hoogduin onvoldoende bewust van hun eigen rol in de crisis. Door de rente extreem te verlagen hebben ze nieuwe bubbels gecreëerd en de voedingsbodem gelegd voor een nieuwe kredietcrisis. De voormalig centraal bankier ziet nog wel ruimte om het monetaire en fiscale beleid verder op te rekken, maar die ruimte is niet onbeperkt. Daarom moet er meer prioriteit liggen bij het handhaven van gemaakte afspraken over bijvoorbeeld het begrotingsbeleid. Europa moet eerst haar eigen problemen oplossen, aldus Hoogduin. Bekijk hier het gesprek bij Café Weltschmerz.
Nout Wellink verwacht dat centrale banken het de komende jaren erg moeilijk zullen krijgen, omdat er wereldwijd een anti-establishment beweging gaande is en centrale banken onderdeel zijn van dat establishment. Na de extreme monetaire stimulering van de afgelopen jaren moeten centrale banken nu de rente verhogen. Ze moeten impopulaire maatregelen nemen, waardoor de weerstand vanuit de politiek zal toenemen. Wellink verwijst onder meer naar de kritiek van president Trump op het beleid van de Federal Reserve. Ook ziet hij dat de situatie in een land als Italië sinds de Europese schuldencrisis niet verbeterd is.
Volgens de oud-president van de Nederlandsche Bank is het voor centrale banken heel lastig geworden om een effectief beleid te voeren. Het verlagen van de rente gaf een stimulans aan de economie, maar deed ook de huizenprijzen stijgen. Daardoor zijn huizen bijna onbetaalbaar geworden. Daarnaast zijn er ook minder zichtbare neveneffecten van het monetaire beleid. Zo zijn er volgens Wellink bedrijven in stand gehouden die eigenlijk niet meer levensvatbaar waren. Dat is volgens hem een van de redenen waarom er de afgelopen jaren maar weinig productiviteitsgroei is geweest.
Wellink vindt het opvallend dat centraal bankiers vandaag de dag zo overtuigd hun verwachtingen voor de toekomst uitspreken, omdat de toekomst erg onzeker is en ze zelf waarschijnlijk ook niet weten wat er gaat gebeuren. Hij refereert naar een boek over het beleid van centrale banken in de crisis van de jaren dertig. Met de kennis van nu moeten we concluderen dat de vier belangrijkste centraal bankiers toen gewoon een verkeerd beleid hebben uitgevoerd. Het is volgens Wellink goed denkbaar dat onze huidige aanpak ook niet de juiste blijkt te zijn. Hieronder ziet u het gesprek tussen Nout Wellink en Willem Middelkoop bij Café Weltschmerz.
De Amerikaanse dollar werd na de Eerste Wereldoorlog de belangrijkste valuta voor de internationale handel. Het Britse pond, dat voor de oorlog de belangrijkste munt was, verloor haar glans door een mislukte poging om terug te keren naar de goudstandaard. Het zou echter nog tot het einde van de Tweede Wereldoorlog duren voordat de status van de dollar als nieuwe wereldmunt formeel werd vastgelegd met het internationale akkoord van Bretton Woods.
Met dat akkoord uit 1944 werd de dollar de facto de wereldreservemunt. De waarde van de dollar werd bepaald op basis van een goudprijs van $35 per troy ounce. Alle andere valuta werden tegen een vaste wisselkoers gekoppeld aan de dollar en daarmee indirect ook aan goud. Dit nieuwe stelsel bracht na de Tweede Wereldoorlog stabiliteit en zorgde ervoor dat de wereldhandel snel weer op gang kwam. De kracht van de Amerikaanse economie – en het feit dat het land de grootste goudvoorraad ter wereld had – zorgde voor een groot vertrouwen in de dollar.
Dollar als wereldreservemunt
Ruim zeventig jaar later is de dollar nog steeds de belangrijkste reservemunt ter wereld. De belangrijkste grondstoffen worden nog steeds vrijwel uitsluitend in dollars afgerekend en wereldwijd hebben bedrijven en consumenten voor vele miljarden aan leningen afgesloten in dollars. Daarmee is de munt stevig verankerd in het hedendaagse financiële systeem. Met de introductie van de euro kwam er een alternatief voor de dollar, maar door de Europese schuldencrisis hebben de internationale ambities van de euro vertraging opgelopen.
Ondertussen is er steeds meer behoefte aan een alternatief voor de dollar, omdat het huidige geldsysteem ook de nodige nadelen met zich meebrengt. Het dollarsysteem bracht na de ellende van de Tweede Wereldoorlog en het interbellum weer een periode van economische stabiliteit en groei, maar tegelijkertijd maakte het de wereld erg afhankelijk van de Verenigde Staten. En dat terwijl het economische zwaartepunt in de wereld steeds meer richting Azië verschuift.
Past de dominante rol van de dollar nog wel bij de hedendaagse multipolaire wereldorde? En zijn de goudaankopen van de afgelopen jaren door verschillende centrale banken een aanwijzing dat het einde van dit monetaire systeem in zicht is? Een interessant gesprek tussen Paul Buitink en Willem Middelkoop bij Café Weltschmerz.
Willem Middelkoop hield eind vorig jaar bij RTL-Z opnieuw een pleidooi voor beleggen in zilver. Volgens hem is het nog steeds erg interessant om zilver te kopen, omdat de wereldwijde vraag naar het edelmetaal al jaren groter is dan de productie van zilvermijnen en omdat de bovengrondse publieke zilvervoorraden de afgelopen decennia steeds verder zijn afgebouwd. In de jaren zestig waarschuwde de Amerikaanse president Lyndon Johnson voor een wereldwijd tekort aan zilver, wat voor verschillende landen reden was om zilveren muntgeld uit omloop te halen en te vervangen door munten van basismetalen als koper, nikkel en zink.
Zilver kreeg steeds meer industriële toepassingen en daarom besloten verschillende overheden hun ongebruikte zilvervoorraden op de markt te brengen. Doordat er zoveel zilver op de markt kwam bleef de prijs van het edelmetaal onder druk staan, maar dat kan volgens Middelkoop niet voor altijd doorgaan. In de volgende video legt hij in een minuut uit waarom beleggen in zilver volgens hem nog steeds erg interessant is. Aansluitend gaat hij in debat met analisten Corné van Zeijl en Valentijn van Nieuwenhuizen, die minder enthousiast zijn over het edelmetaal.
Volgens Willem Middelkoop kan de goudprijs in een nieuwe crisis naar $5.000 per troy ounce stijgen. Hij vreest dat er ruim acht jaar na de grote crisis van 2008 opnieuw een crash zal komen, waarbij bubbels in verschillende soorten beleggingen zullen leeglopen. Middelkoop voorziet grote financiële schokken, waarbij goud opnieuw ontdekt zal worden als veilige haven. Hij verwijst naar centrale banken, die sinds het uitbreken van de crisis weer netto kopers zijn van het edelmetaal.
In een gesprek met de Telegraaf zegt Middelkoop dat een juiste visie op de markt alleen niet genoeg is om een goed rendement te behalen. Zijn grondstoffenfonds maakte een vliegende start, maar ging na 2011 ook hard onderuit toen de prijzen van goud en grondstoffen weer in een dalende trend terechtkwamen. “Ik kan honderd procent gelijk hebben in analyse en marktvisie en honderd procent fout zitten in timing. Je kan altijd een paar jaar fout zitten in timing, maar als je visie en planning kloppen, dan kun je dat uitzitten.”
Grondstoffen
Middelkoop heeft naast goud ook hoge verwachtingen van grondstoffen. Metalen als koper, nikkel, kobalt en platina worden op grote schaal gebruikt in de auto-industrie. Met de opkomst van elektrische auto’s zal vooral de vraag naar kobalt en koper toenemen, omdat er voor de productie van dit soort auto’s veel meer van deze metalen nodig zijn dan voor de productie van auto’s met een traditionele verbrandingsmotor.
Willem Middelkoop sprak voor Café Weltschmerz met Tweede Kamerlid Pieter Omtzigt van het CDA. In het gesprek praten de heren over de rol van de media, het gebrek aan controle op de regering en de werking van de democratie. Volgens Omtzigt moet er in Den Haag veel meer transparantie komen, vooral over gevoelige onderwerpen waarbij veel geld of belangen gemoeid zijn.
Pieter Omtzigt praat ook uitgebreid over de gang van zaken omtrent het onderzoek naar de vliegramp met MH17, omdat dit dossier volgens hem symbool staat voor de toenemende mate van geheimhouding in de regering. Daardoor wordt effectieve controle op het regeringsbeleid zo goed als onmogelijk gemaakt. Een interessant interview.
Volgens Lex Hoogduin hebben de Zuid-Europese landen in zekere zin de macht overgenomen ten aanzien van het monetaire beleid in Europa. Dat zegt hij in een gesprek met Willem Middelkoop bij Café Weltschmerz. Door structureel staatsobligaties van landen op te kopen gaat de ECB voorbij aan de afspraken die Europese landen voor de introductie van de euro gemaakt hebben.
Hoogduin, hoogleraar monetaire economie aan de Rijksuniversiteit Groningen, vertelt dat het nooit de bedoeling is geweest dat landen zoveel inspraak zouden hebben in het monetaire beleid en dat uiteindelijk de wil van de zuidelijke eurolanden het monetaire beleid is gaan bepalen.
Hoogduin had de ambitie om Nout Wellink op te volgen als bestuurder van De Nederlandsche Bank, maar die functie werd tot zijn verrassing toegekend aan Klaas Knot. Daar had hij achteraf gezien toch wel vrede mee, omdat hij zich altijd al zeer sterk verzet heeft tegen het monetaire beleid van de afgelopen jaren en daar niet graag mede verantwoordelijk voor had willen zijn.
Willem Middelkoop sprak voor Café Weltschmerz met Arnoud Boot over de stand van zaken met betrekking tot de wereldeconomie, het financiële systeem en de politieke machtsverhoudingen in de wereld. Beide heren praten over de toekomst van de euro, het wereldwijde schuldenprobleem en de verwachting van opkomende grootmachten als Rusland, China en India. Een interessant gesprek!
De NAVO is wellicht een van de gevaarlijkste organisaties ter wereld, dat zegt journalist en hoogleraar Karel van Wolferen in een uitgebreid gesprek bij Café Weltschmerz. Amerika wil zoveel mogelijk controle houden op de wereld en via de NAVO kan ze die controle uitoefenen op Europa. Het heeft er alle schijn van dat ze aanstuurt op een conflict met Rusland.
De NAVO, die na de Tweede Wereldoorlog werd opgericht op de expansiedrift van Rusland in toom te houden, heeft sinds het uiteenvallen van de Sovjet-Unie geen bestaansrecht meer. Maar in plaats van dat het militaire verbond zich aanpast aan deze nieuwe werkelijkheid lijkt het er meer op alsof men het bestaansrecht van de NAVO opnieuw probeert te verantwoorden. Een uitermate gevaarlijk beleid dat desastreuze gevolgen kan hebben.
Provocaties NAVO richting Rusland
Van Wolferen ziet een toenemende mate van provocaties van het Westen richting Moskou, die volgens hem als doel hebben een reactie van Rusland op te roepen. Het Westen probeert – onder leiding van de Verenigde Staten – een confrontatie met Rusland uit te lokken, zodat er een reden is om een nieuwe oorlog te voeren.
In het gesprek met Café Weltschmerz zegt hij dat de Verenigde Staten al jaren aansturen op de omverwerping van de regering van Poetin. Karel van Wolferen vraagt zich af of Europa wel beseft waar ze mee bezig is.
Het gesprek tussen Willem Middelkoop en Karel van Wolferen duurt ruim anderhalf uur is hieronder te bekijken. Een aanrader!
