De naam Vestia zal de geschiedenisboeken ingaan als het schoolvoorbeeld hoe de belastingbetaler onder het toeziend oog van met oogkleppen rondlopende commissarissen genaaid wordt.
De grootgraaiers van Deutsche Bank (en vermoedelijk ook van ABN-Amro ook al zijn de bronnen daar niet zonder méér duidelijk over) betaalde dhr. Marcel de V. op excessieve – en mogelijk ook juridisch corrupte – wijze. Deze Marcel de V. is de aangehouden Treasurer van Vestia a.k.a. centenbeheerder. Hij ontving via zijn tussenpersoon – Arjan G. die op zijn beurt zijn geweten had laten spreken bij de politie – van Deutsche Bank een riante graaipremie voor de aanschaf van renteswaps.
Die renteswaps waren risico-afdekkingen in een veelvoud ten opzichte van het uitstaande vreemde vermogen van Vestia. Marcel de V. kocht dus overtollige interest rate swaps bij Deutsche Bank waarbij Marcel de V. speculeerde op een rentestijging. De snelle zakenbankiers wisten natuurlijk dat alles in deze financiële wereld doorgestoken kaart is en dat centrale banken elkaar zouden dwingen tot een vorm van ZIRP (zero interest rate policy) en dat de rente zou dalen in plaats van stijgen. Vanuit de bankiers bekeken was dit nagenoeg een 100% garantie op winst.
Vestia heeft zo'n slordige €2 miljard moeten lenen om niet direct kopje onder te gaan. En nu bloedt Vestia en zwemt de sociale woningbouwcorporatie in de verliezen. Noem het maar gerust verzuipen. Deze verliezen zijn kosten voor de huurder en omdat die dat onmogelijk kan ophoesten zullen de verliezen – linksom of rechtsom – worden doorgeschoven naar de belastingbetaler.
Resumerend: Arjan G. regelde de contracten, Marcel de V. sloot die af, maakte en passant van Vestia een hedgefund dat op het verkeerde paard wedde, en de bankiers cashte (met een no-brainer) en lieten een kruimel van enkele miljoenen euro's 'per ongeluk' achter op het boordje van G.
Vestia deed plof en onze portemonnee doet weer eens pijn.
Maar er is meer! Deze snelle 'young professionals' – Arjan G. en Marcel de V. – hadden het onderling op een akkoordje gegooid: Arjan G. ontving dus 10X de gangbare excessieve bonus met mede weten van De V. (en naar aller waarschijnlijk ook Deutsche Bank) en deelde deze graaipremie achteraf met De V.
En daar houdt het niet op. De dure ingehuurde juristen van Vestia die onderzoeken of Vestia onder de regelrechte wurgcontracten van deze renteswaps – zonder financiële schade – uit kunnen komen. Zij onderzoeken of de snelle bankiersjongens weet hadden van de onderhandse deals tussen G. en De V.
En dan is het – althans voor juristen die dat onderzoeken – altijd handig om uit eerste hand te veemen dat Marcel de V. door de grootgraaiers .. uh.. zakenbankiers van Deutsche Bank gefêteerd werd op regelmatige en exclusieve restaurantbezoekjes in de Londonse City. 'Etentjes' waarbij de high-end niche van de thans in London verkerende dames van lichte zeden werden ingehuurd als 'smeermiddeltje' om de uitwisseling van sa.. – uh.. deze financiële transacties – te bespoedigen.
Wat een baan! Treasurer bij Vestia en de hele polder bij de neus nemen met 10 hoertjes om je heen! Wat zal ik zeggen? Glijden wordt op die manier al snel een tweede natuur. Commissarissen snappen er toch niks van.
En dan de bankiers! De zakenbankiers van Deutsche Bank kunnen verantwoordelijk worden gehouden voor de slechte reputatie van de financiële sector. Dit soort etterbakken ruiken de zwakte in het ego en weten wanneer zij daar gretig misbruik van kunnen maken. En bij Marcel de V. was het raak. Als in: recht in de roos. Vestia werd uitgekleed met voorbedachte rade en wat smeermiddeltjes. Bankiers met een derivatenvrijbrief, gesteund met ZIRP, en die willens en wetens een wurgcontract met een door de belastingbetaler gedekte woningcorporatie afsluiten. Twee woorden die eruit springen: voorbedachte rade. Deze gluiperds zijn de echte graaiers in het hele Vestia debacle.
Enfin, vorige week was ik er klaar mee. Niet dat ik overtuigd ben dat het zinvol was, maar ik heb een poging gedaan om het OM erop te wijzen dat het misschien tijd is om te beslissen – en wel omdat de “bewijzen voldoende aanleiding geven” – om deze snelle investeringsbankiers eens een bezoekje te brengen. Het wetsartikel dat betrekking heeft op het “lid zijn van een 'criminele organisatie'” leek mij wel een treffende suggestie als openingszin om de reden toe te lichten van een dergelijk verkennend bezoekje. Uiteraard zal dat wel niet zo werken, maar goed. Grommen is leuk, blaffen al wat treffender, maar bijten lijkt mij moreel gerechtvaardigd.
Het is wel het minste wat men kan doen. De aandacht in de jouaals gaat echter ergens anders naar uit. In Den Haag is men weer eens bezig met het tellen van de eigen knopen. Díé knopen kunnen ze – als puntje bij paaltje komt – opeens wel tellen. Maar die van ons of eigenlijk die van onze ongeboren kinderen en kleinkinderen?
Laat ik maar stoppen met schrijven. Vestia? Mijn broek zakt ervan af. En laat ik vooral maar niet over Den Haag beginnen.
Fantastisch land toch?!
