Beide grafieken gaan terug tot 1947 en geven daarmee inzicht in de historische ontwikkeling van zowel de bedrijfswinsten (na belasting) als de gemiddelde salarissen ten opzichte van de omvang van de Amerikaanse economie. Beide indicatoren breken de laatste jaren records. Bedrijfwinsten waren in de VS nog nooit eerder zo hoog als nu, ondanks de gigantische deuk die financiele crisis in 2008 en 2009 sloeg in de winstcijfers. De inkomens van de 'gewone man' hebben zich echter niet hersteld sinds het uitbreken van de crisis, integendeel. De lonen in verhouding tot het GDP bereikten een historisch dieptepunt.
Hieruit kunnen we concluderen dat de bedrijfwinsten vooral wegvloeien richting het grote geld, in de vorm van dividend uitkering, bonussen en stijgende aandelenkoersen. Indirect profiteert bijna iedereen daarvan mee via pensioenfondsen en beleggingsfondsen, maar dat is zeker niet genoeg om de groeiende inkomensongelijkheid in de VS een halt toe te roepen. De verticale schaal is bij de eerste grafiek aangepast om de ontwikkeling beter zichtbaar te maken. In werkelijkheid is de daling van het inkomen minder dramatisch dan de grafiek suggereert, maar feit blijft dat inkomens sinds 1947 niet eerder zo laag waren ten opzichte van de gehele Amerikaanse economie.
John Aziz merkt terecht op dat Obama zich niet aan zijn belofte heeft gehouden om de welvaart eerlijker te verdelen onder de Amerikaanse bevolking. De kloof tussen rijk en arm wordt steeds groter, een gegeven dat we ook terugzien in het toenemende gebruik van voedselbonnen. Inmiddels maken 47,1 miljoen Amerikanen gebruik van voedselbonnen, dat is meer dan 1 op de 7 Amerikanen.
Lonen en salarissen als percentage van GDP (Bron: St. Louis Fed)
Bedrijfwinsten na belasting als percentage van GDP (Bron: St. Louis Fed)
