Lex Hoogduin sprak met hoogleraar Banking & Finance Harald Benink over de Europese bankenunie, een unie die in 2012 werd opgezet om een toekomstige bankencrisis in de eurozone effectiever aan te kunnen pakken. De Europese schuldencrisis in 2012 maakte duidelijk dat er nieuwe instrumenten en procedures moesten komen om de stabiliteit van het Europese bankenstelsel te vergroten. Ierse banken waren in de problemen gekomen, Spaanse banken hadden nieuw kapitaal nodig en ook elders in de Eurozone groeide de twijfels over de degelijkheid van de banken. De reddingsprogramma’s voor landen als Griekenland, Spanje en Portugal bleken zeer kostbaar, maar waren noodzakelijk om verdere escalatie van de crisis te voorkomen.
Harald Benink legt in het gesprek met Lex Hoogduin uit dat de Europese bankenunie gestoeld is op drie pilaren: Bankentoezicht op Europees niveau, een standaardprocedure voor de aanpak van probleembanken en de verdeling van de verliezen (het resolutiemechanisme) en een Europees depositogarantiestelsel. Dit pakket aan maatregelen werd volgens Benink geïntroduceerd om te voorkomen dat een bankencrisis in de toekomst ook tot een landencrisis zou leiden. In 2012 werd duidelijk dat het mogelijk omvallen van banken ook grote gevolgen zou hebben voor de staatsschuld en de overheidsfinanciën.
De video duurt een klein half uur en is afkomstig van Lexhoogduin.com.
4 gedachten over “Video: Harald Benink over de bankenunie”
It is a broadside against the fiscal fetishism of finance minister Wolfgang Schauble, now written into the constitution as a balanced budget law from 2016 onwards, making it almost impossible to override. It is the self-deception of a country “resting on its laurels”, prisoner of the “household fallacy” that economies are like family budgets, and falsely reassured by the misplaced flattery of foreigners who rarely look under the bonnet at the German engine below.
http://www.telegraph.co.uk/finance/comment/ambroseevans_pritchard/11150306/German-model-is-ruinous-for-Germany-and-deadly-for-Europe.html
Vandaar dat de eurozone volgens jou niet uit de recessie komt en blijft voortmodderen? Ik zou er niet op tegen zijn als Europese regeringsleiders besloten de belastingen te verlagen, desnoods daarmee het tekort op laten lopen tot 5 of 6 procent.. Levert meer bestedingen en bedrijvigheid op.
Loans-create-deposits begint de laatste tijd door te dringen in de media. Maar er is nog een manier om deposits te creëren die men gewoonlijk vergeet te vermelden.
De overheid kan door geld uit te geven ook deposits creëren.
Zie het geldsysteem als een hydraulisch circuit met 2 parallelle pompen : een bank-pomp en een overheids-pomp.
Als de bank-pomp stilvalt kun je de overheids-pomp laten werken. En vice-versa.
Zolang de pompen elkaar tegenwerken krijg je een stabiele uitgang. In de regeltechniek noemt men dit negatieve terugkoppeling.
In de eurozone heeft men niet alleen de capaciteit van 1 pomp begrensd maar laat men die dus ook nog eens afnemen op het verkeerde moment. Op die manier krijg je 2 pompen die samenwerken en dat vergroot het effect. Dit noemt men dan positieve terugkoppeling en wordt gebruikt om oscillatoren te maken. De economische vertaling voor oscillator is boom-bust.
Dit is in feite analoog aan wat de mmt-ers bedoelen met “automatic stabilizers”.
Het is nu wachten tot de bank-pomp vanzelf terug op gang komt … 🙁
Bijkomend probleem is dat de overheden in de eurozone wel degelijk huishoudens zijn dwz zij kunnen slechts een beperkte hoeveelheid schuld aangaan en moeten hierover intrest betalen.
Voor een echte souvereign-currency-issuer bestaat schuld niet (in zijn eigen currency). Staatsschuld is iets van een goudstandaard/fixed-exchange.
Dit zijn de problemen die moeten opgelost worden maar dit is nergens te vinden in de politieke discussie integendeel, enkel het tegenovergestelde.
De “structural reform” zit in de euro, niet in de economie.
Bedankt MK10, dat maakt het een stuk duidelijker. Ook nu ik de zeven innocent economic frauds van Warren Mosler gelezen heb over geldcreatie, overheidsuitgaven, belastingen en het reguleren van de geldhoeveelheid in de economie.